Me and my bottle
Ik ben geen drankmonster, maar ik ben wel sentimenteel en dat bleek ook de laatste tijd weer. Aan het einde van de zomer had ik nog een flesje witbier over. En dan begint het: medelijden. Zo’n zielig achtergebleven onk flesje witbier. Maar witbier hoort bij mooi weer en niet bij regenhozen, hoe jammer ook voor het flesje.
Toen gebeurde het, de nazomer ploptje alsnog achter de wolken tevoorschijn heen vandaan! Hoeza! Dus psjt1 witbiertje, slobber, fijn.
Hoe lang zal het geleden zijn? Een week of drie, misschien wel vier? En al die tijd reist dit dappere flesje heen en weer tussen ah en mijn huis, ik kan er maar geen afscheid van nemen. En per keer dat ik ‘m weer vind bij het uitpakken van mijn boodschappen raak ik er meer aan gehecht. Volgens mij heeft ie het best fijn zo in die tas, denkt u ook niet?
1 niet te verwarren met L’eau qui fait Pschitt
- aargh zei: En naarmate de schare vrienden en kennissen van het flesje groter wordt zal het moeilijker zijn het ooit nog weg te doen. Sluit die tas maar goed af als je bij AH stalt.
- Lichtjuf zei: Het lijkt me ook zo pijnlijk dat je op het moment van afscheid er geld voor krijgt. Dan voelt zo'n flesje zich helemaal aan de kant gezet.
- yak o.z.l.r.k. zei: @lichtjuf: auw, zo had ik het nog niet eens bekeken! Pijnlijk ja...
- Petra zei: Net zo fijn als mijn flesje spa...
- yak o.z.l.r.k. zei: @Petra: dat flesje van 48 liter?
- evt. zei: Ah, en hiermee verklaar ik 'm tot staatsiegeldloos flesje. En omdat ie zo goed ingenesteld is krijgt hij meteen een verblijfsvergunning.
- ted zei: Ik ga toch maar gauw mijn lege flessen inleveren, want straks raak ik er nog gehecht aan ook!