Best een beetje raar
A. en ik hadden niks met sinterklaas, kerst, of met oud en nieuw. Dat waren van die dingen die kwamen en gingen en dan was het weer weg. Zo van hop, zoef. Oud en nieuw was zelfs echt vervelend, want dan zat je met bange poesen en kon je niet naar bed als jij dat wilde maar moest je wachten tot het geknal weg was.
Maar verjaardagen, daar heb ik met toch even door laten overvallen ik dacht namelijk dat we daar ook niks aan deden. Het klopt dat we ze niet vierden met grote feesten, maar we hadden daar samen wél heel veel mee. En dat bedacht ik me eigenlijk dinsdagavond pas. Want wij kochten kado’tjes voor elkaar (want dat is veel leuker) en vierden het ‘s nachts om 12 uur, dus op de grens (wat natuurlijk niet echt de grens is, want ik ben om half drie ‘s middags geboren) of een paar uur eerder als we weer vroeg op moesten.
Raar is dat, dat door zo’n herinnering iemand ineens weer heel dichtbij is…
- Kiwi zei: Knuffel voor Yak. Hopelijk is het wel een fijne herinnering. (Is jouw overpeinzing ook de reden dat je stukje deze keer rond middernacht verschijnt?)
- Edwinek zei: Ja, verjaardagen zijn echt écht, hè? En helemaal van jezelf. Al die andere feesten zijn verzonnen en overhyped en vercommercialiseerd.
- Irene zei: Deze nieuwe traditie, om op en rond de verjaardag fraai te doedelen, vind ik dan toch ook wel weer fijn.
- aargh zei: Beetje lekker koesteren, zulke herinneringen. Fijn uitzicht.
- Edwinek zei: Die doedelpoes straalt trouwens sterk poesheid uit, goed gelukt!
- Afra zei: Pijnlijk mooi zijn ze soms, de herinneringen.
- ton zei: Mooi is dat, dat door zo'n herinnering iemand ineens weer heel dichtbij is...