You’ve got a friend! (Even though you don’t look like 30 and your dog is shrinking)

(Ah, momentje, mijn koffie is klaar, loop ik eerst even heen, zo, even laten trekken. Het is namelijk zo’n doordrukding, waar ik dit roergeval voor gebruik:

Weet u nog? Tuurlijk. Die kroontjes pen van gisteren gebruik ik beneden, maar daar kom ik later nog wel even op terug. Nog heel even geduld, heb vertrouwen. Ja, ziet u wel, koffie klaar en ingeschonken, oeh, wat istie weer lekker).
Hallo, ga er maar even voor zitten hoor, want dit wordt wel een lel van een stukje. Het is nu zaterdagochtend en het is ook echt zaterdagochtend. Een heerlijke rust (want boodschappen zijn al gedaan) een zonnetje, een kater die in dat zonnetje ligt te genieten, een lekkere kop koffie en een biskwietje om te knabbelen. Een vestzakrevolutie uit Antwerpen over de pc-spiekertjes, een lekkere nacht achter de rug, een lekker ontbijtje achter de kiezen, het huurcontract voor het theater op de bus, vanavond lekker daa’se in het buurthuis, alles in huis voor de activiteiten die vandaag overdag nog even moeten gebeuren voor microgeluk en goede zin. Want het gaat goed met yak, yak is zijn fut aan het terugkrijgen, yak had namelijk al wel wat dingen bedacht die zijn leven leuker gingen maken, maar hij was nog een beetje ziekies en dat lijkt nu over te gaan.

Al ontbijtend even weer reclames gekeken bij DAVID, want dat doe ik graag en ik kwam daar wel weer wat denkvoer tegen, kijk maar eens naar deze van de AA (de automobielenclub hoor, niet die religieuze pimpelaarsclub). Erg goed gevonden, heel grappig gedaan, maar hoewel een hoop mensen het niet zullen horen krijg ik huivergriezels van de manier van inkorten van het lied. Het origineel is ‘leed bek’ en stelt gerust, het komt goed. Maar door het weghalen van die rusten (de pauzes tussen de zinnen) krijgt het voor mij iets heel gejaagds.

Een andere reclame drukt me weer met de neus op de feiten, ik heb bijna 40 op de teller staan (voor de nieuwsgierigen, 5 april gaat het gebeuren dus ik sta straks als 40-jarige op het podium). Deze reclame stelt mij in eerste instantie gerust, totdat er een rare eis gesteld wordt aan mensen van 40. Er uitzien als DERTIG? Zijn ze nou helemaal gek?!?!

Tot slot gewoon een fijne reclame. Eentje waarvan ik het zo fijn vind dat hij niet ergens gaandeweg toch afgekeurd is, van tafel geschoven, of in een la gestopt. Zoals DAVID ook zegt, mooi ‘underplayed’ (eh, op het ogenblik zelfs zo underplayed dat hij het niet doet, maar dat is misschien vandaag wel anders).