04-03-2006
En óf wachten zin heeft!
Hihi, ik moest donderdag ‘even’ wachten. Ik zou om, zegmaar tien uur ergens moeten zijn en ik zou een telefoontje krijgen hoe laat precies het zou worden. Zo werd het elf uur (het weer he?), zo werd het half twaalf en had ik tijd om nog een keer een schop tegen de microgeluk-website te geven. Ik ben er nu geloof ik wel blij mee, alleen bedenk ik me net dat de teller niet meeverhuisd is. Nou dat morgen nog maar eventjes doen dan.
Dan nog wat ongeregeld:
- Type voor de grap in de locationbar van Firefox ‘microgeluk’ (zonder de aanhalingstekens) oh, en Internetexplorer begrijpt dat nog niet.
- Ik ben ineens weer bevangen door het woord ‘speleoloog’, heerlijk (let wel, het woord alleen he!).
- Ik zag dat ik nog eens op deze foto terug moet komen:
Verder ben ik druk dit weekend met brocheren (nee ik ga niet brocheren, maar we zoiets en het woord is zo leuk), hupsen, lopen en bitboetseren. En oja, ik ben een stuk minder manisch dan dit stukje doet vermoeden, maar het gaat wel erg goed met me.
- aargh zei: Was dit geen gereedschap om mee in de koffie te roeren?
- Cockie zei: Ah! De microgeluksite is mooi geworden.
- plutone zei: Nieuwe kroontjespennen waren vet, waardoor de inkt er maar net aan bleef hangen. En oude bleven haken in je papier, zodat bij het weer losschieten de inkt van de pen af spetterde. Nee, niet deze pen heeft ooit iemand microgeluk gebracht, maar wel de bijbehorende inktlap. Dubbel zeemleer met een vrolijk hoesje, bijeengehouden door een splitpen. Eigenlijk vooral de geur ervan. Meer microgeluk bracht dat ik na een jaar spetteren met de kroontjespen over mocht op de redis-pen, iets wat meer op een vulpen leek. En de prachtige regenbogen die je zag als je opgedroogde inkt heen en weer bewoog in de zon. Nog meer: de bakeliet schuifdekseltjes in de schoolbanken, om allemaal tegelijk heen en weer te klepperen. Mijn eerste slagwerk. En de jeneverfles met schenkkurk waarin de prachtig blauwe drank (Gimborn uitwasbaar) om te schenken in onze glazen potjes.