Gloomy sundae (derde poging ;-)

Ooit, niet eens zo heel lang geleden, toen ik nog jac heette, schreef ik een stukje over Gloomy Sunday en ik zeg daarin:

Tot mijn grote verbazing bleek, dat als je een groot deel van de regels
schrapt, het precies het gevoel beschrijft dat ik verwacht, mocht mw.
Krak mij komen te ontvallen

En wat nou zo leuk is, mw. Krak is mij ontvallen en het beschrijft precies hoe ik mij niet voel of gevoeld heb. Begrijp mij niet verkeerd (al doe ik mijn best om u op het verkeerde been te zetten), geen tekort aan verdriet, missen, of deszulks, maar nergens wanhoop, instortenissen of desanderezulks.

In de grote droevenis van mijn administratief weekeinde paste het wel om in de koffiepauze even een opnamedingetje mee te laten lopen. Ik heb hier iets anders geknipt (omdat je het anders niet meer kunt zingen) en heb mij tot het eerste couplet beperkt omdat dit volgens mij de punt zet, zonder over de top te gaan of, zoals het laatste couplet, de boel ontkracht.

En ik herhaal voor de zekerheid even wat ik toen ook in een commentaar schreef: Neehee, van mij ben je voorlopig niet af!