Paringsdrang en Playing Silly Buggers

Om met het laatste te beginnen, mijn pc speakertjes zijn erg goed. Zo goed dat ik de foutjes van de mp3-tjes die ik doorgaans speel kan horen. Erg fijn/jammer dus. Dus ik draai nu ook weer CD-en. Om echt te genieten, zal ik maar zeggen.
Ik heb nog niks vervangends voor de Mediaplayer ingesteld, maar dat wordt wel steeds dringender. Kijk eens op de foto hierboven. Ik draai daar de CD ‘O’ van Damien Rice. Dat weet ie, want hij leest die CD op dat moment uit. En op de een of andere manier haalt hij ook nog het plaatje tevoorschijn. Leuk hoor. Maar het hoesje ligt er ook naast, dus die hoef ik niet te zien. Daarnaast laat hij nogmaals het hoesje zien (fijn hoor) en hij biedt me aan dat ik de CD kan kopen, maar lieverd, ik héb hem. Hoewel als ik hem nog twee keer koop kan ik zeggen O, o, o!

Maar ik wou het ook nog hebben over mijn paringsdrang. Ik heb namelijk heeeeel veeeeel sokken en dat is fijn, want dan kom ik geen sokken tekort als ik wacht op een volle wasmachien. Tot zover niks mis mee. Maar de meeste van mijn sokken zijn zwart. Maar ze zijn niet hetzelfde. Vaak wel bijna het zelfde, maar net niet, zo komt het voor dat ik wel eens twee bijna dezelfde sokken draag, maar dus net niet. Bij het paren van de volgende wasbeurt kom ik daar achter, want dan heb ik twee onke sokken.
Vandaag was een historische dag, ik had mijn paringsdrang lang genoeg onderdrukt zodat ik bijna al mijn sokken op een bergje had, hoera! Geen enkele onke sok, een frisse start, het einde van waarschijnlijk wel twee jaar sokkenpaarellende. Hiep hoi!