yak schrijft een kectisch stukje.

Er is maar weinig zo leuk als met iemand chatten die wat hij/zij typt niet lekker kan lezen en ook nog slordig typt. Dan onstaat ineens het woord kectisch. Ik weet wat het moest betekenen, maar ik claim het als nieuw woord, iedereen mag voor zichzelf bepalen wat het betekent! Hoera, een kectisch stukje dus.
Maar waar het stukje eigenlijk over zou gaan is over soep. Ik had al jaren in de kast een pakje envelopjessoep staan. Vroeger was dat een kaal envelopje, tegenwoordig doen ze er dan nog een doosje om, da’s duurder, ziet u? Maar A. wilde die soep eigenlijk niet meer eten sinds ik zelf veel lekkerder soep maak met paddenstoelenboeljonblokjes uit Polen. Toch wilde ik het nog eens eten, de soep zoals je moeder die maakte, uit een envelopje, met wat verse groente en (maar dat laat ik achterwege) ook nog een grote plons maggi en zelfgedraaide ballen.
En wat was het weer lekker zout! Jams! Heerlijk! Nu weer vijf jaar niet alsjeblieft. Maar wel een heeeeel kectische ervaring.