Maar een handel!
Soms voel ik me als consument niet helemaal serieus genomen. Ik geloof dat ik daar al eens een woord of wat aan gewijd heb. Kijk bijvoorbeeld eens achter op het pakje zakjeskoffie:
S’excuser c’est s’accuser neig ik dan in andermans beste Frans te denken. Hoewel het goed te drinken is, krijg ik toch het gevoel uitgelachen te worden door de dames (die de taalblunder waarschijnlijk niet eens opgemerkt hebben).
Maar goed er moet íets op zo’n pakje, niet waar?
Erger wordt het als er niet met je, maar over je gepraat wordt. Natuurlijk is het zo dat er strategisch nagedacht wordt over de indeling van een winkel, dat mag ook, zo’n winkel moet draaien en ze mogen mij best verleiden, dat vind ik zelfs af en toe prettig. De kruidenier deed dat vroeger ook al. Dat je daar een jargon uit voortkomt vind ik ook niet erg. Maar houdt dat weg bij de klanten, die kunnen namelijk wel eens het gevoel krijgen als koopvee gezien te worden:
Nog helemaal los van het feit dat impulstafel een woord is natuurlijk.
In het IJsselland ziekenhuis maken ze het wel helemaal bont. Blijkbaar hebben ze capaciteit over bij urologie:
- Edwinek zei: En dat "storten"! Is dat de locatie voor het storten van datum-verlopen rotzooi op de impulstafels, of de plek van waar de consumenten zich op de tafels storten?
- aargh zei: Herenknippen op de impulstafel, Brrr. Dan ga ik toch liever naar de oorbellenwinkel. Daar kan ik nl. een speelgoedauto winnen.
- LS zei: Heb jij dat nou ook altijd, dat je denkt: hè gèt, een impulstafel, wegwezen!?
- Simone zei: Heel toepasselijk, die lachende dames...dat is nog eens eerlijke reclame. :-)
- MirjaM zei: bij ons in de supermarkt hebben ze impulsbakken. een stuk of 16. en daar MOET je langs, het kan niet anders. dus ik knijp altijd stevig mij ogen dicht en hoop dat anderen mij en mijn karretje zo nodig bijsturen...