Van mijn stuk gebracht
Er rust geen zegen op dit stukje, dat kan ik u vertellen. Telkens als ik ook maar begin te denken
over het beginnen aan dit stukje komt er iets langs dat me afleidt of
urgent mijn aandacht vraagt (ja, het bestaat). Dus dit stukje is er nog
niet, ik ben het nu aan het schrijven.
Gisteren was ik in het
zwembad (het zwembad?), ja het zwembad, val me niet steeds in de rede
het is al lastig genoeg. Ja zie je wel nu heb ik ineens weer trek in
koffie. Nouja. Ik ben zo terug.
{EDIT} De koffie is klaar (en lekker) dus ik kan weer verder. Dit
stukje zou moeten gaan over liedteksten en dat het overgrote merendeel
zo vreselijk slecht is. Het feit dat ik dat zeg (want het is een
mening) wil wat zeggen.
Vandaag wil ik één aspect van slechte liedteksten belichten,
onnatuurlijk taalgebruik. Ik schreef al eens over het gewraakte: “En
toen op zekere morgen”, dat al erg buiten het taalgebruik van de rest
van het lied lag, maar wat ik gisteren in het zwembad hoorde deed me in
gezelschap hardop gillen. Ik zal het hier reproduceren:
Eens in m’n leven was ik verliefd op Terschelling.
Als je het zo ziet staan valt het nog wel mee eigenlijk, maar ginder
kreeg ik er inwendige bloedingen van. Dat lag waarschijnlijk aan dat de
context van het lied absoluut geen aanleiding gaf tot zo’n archaïsche
zin, het is duidelijk dat deze constructie ingegeven is door het metrum.
Een ander fraai voorbeeld:
Aan de oevers van de Zaan
Zie ik daar enige dorpen staan
Maar wat ik daar niet zie
Is het dorpje Krommenie
Het gaat niet om de laatste twee zinnen (ik schrijf later nog wel eens
over de terreur van de rijmdrang), al zijn die best grappig. Nee over
de onnatuurlijkheid van de eerste twee. Het wordt gezongen door iemand
met doorrookte en doordronken stem die in het dagelijks leven nooit zo
zou praten.
Boodschap dus aan alle tekstdichters en aspiranttekstdichters: Als het
metrisch niet lukt, gooi je zin weg, het heeft blijkbaar niet zo mogen
zijn, begin maar opnieuw. Verval in geen geval in ‘niet bij de rest van
de (con)tekst passend taalgebruik.
Inmiddels is de koffie op…
- aargh zei: Zit ook met zo'n soort zegentekort. Ik heb voor vandaag een stukje gebakken lucht klaargemaakt maar krijg zelfs dat niet op web-log geplaatst. Grrrr.
- LS zei: Is het nu een verliefdheid (op een niet nader aangeduid menspersoon) die zich afspeelt op (toevallig) het eiland T. of is die schrijvert verliefd geweest op een eiland? Een ambiguë zin, noemen ze dat en dat kan natuurlijk heftig literair (bedoeld) zijn. Je tweede voorbeeld doet mij aan de ijzersterke tekst van ooit Vader Abraham denken: uche uche uche, het stikt hier van de muche. Eh, muggen, vermoed ik.
- yak zei: Die ambiguïteit zou nog wel leuk zijn inderdaad, ware het dat ie waarschijnlijk niet zo bedoeld is ;-)
- LS zei: P.S. overigens metrisch fan-tas-tisch, deze V.A. tekst (lees 5x uche, ik vergat er een paar) en bepaald niet archaïsch. Vind je die WEL te pruimen dan?
- yak zei: Ik moet je heel eerlijk zeggen dat ik daar niet eerder over nagedacht heb, maar ik denk dat als ik heel eerlijk ben, het een redelijk goede tekst is voor de gelegenheid. Maar V.A. heeft later iets onvergefelijks gedaan: "Kunnen jullie door een WATERKRAAN".
- LS zei: Ja dat was heel heel onvergefelijk, hoewel metrisch..........
- MirjaM zei: oei, ik haal mijn gedicht maar weer van mn blog...
- Anne zei: Ach die kruk bleef leeg, tot ik in de gaten kreeg...( )
- Edwinek zei: Hihi, ik zat me gisteren ook binnensmonds te ergeren aan die waterkraan. Het ergste was dat ik het lied al jaren niet gehoord heb, het plopte zo opeens mijn gedachten binnen. Mijn tere ziel gekraakt door Vader Abraham en zijn waterkraan!