There’s a strangeness in the air you feel too well.

Kent u hem nog, mijn mobiele hometrainer? Hij deed het weer zo goed gisteren, heerlijk. Wind tegen heen en terug, dat wil zeggen, ik vond op de terugweg van mijn (uiteindelijk 64km lange, grotendeels in t-shirt gefietste) tocht de wind tegen toch wel wat vervelend dus ben ik op zoek gegaan naar de tegenwindstelschroef. U raadt het nooit: gevonden. Mijn achterspatbord liep aan tegen mijn achterwiel omdat een schroefje loszat. En hoewel de wind nogsteeds in mijn gezicht blies, had ik hem relatief mee. De tocht voerde van:

• Mijn dochter heeft daar een kind zien verdrinken en mag daar dus niet meer zwemmen.
• Nee, die heb ik op de schapenmarkt aan jou gegeven.
• Mam, daar stonden twee koe-bokken!
• Zoef, zoef, zoef, zoef, zoef, zoef, etc.
• Pas op slib-gevaar (sic).
• Zoef, zoef, zoef, zoef, zoef, zoef, zoef, zoef, etc.
• Vroeger had ik altijd auto’s die zoveel mogelijk herrie maken, maar nu wil ik ze juist zo stil mogelijk (jongetje van 21)
• En een van 70 cent, zonder spikkeltjes.
• Zoef, zoef, zoef, zoef, zoef, zoef, zoef, zoef, zoef, zoef, zoef, zoef, zoef, zoef, zoef, zoef, etc. (vroeger had je last van automobielen die je van de dijk af reden, blijkbaar is dijkterreur ook conjunctuurgevoelig en heeft iedereen ook nog een motorfiets).

Maar wat u echt wilt weten is wat er uit mijn bezinningsweekend gekomen is, niet waar? Ik zal hier niet in details treden, maar het is zo’n ingreep waardoor alles verandert zodat het hetzelfde kan blijven. Dat zijn de ingrijpendste veranderingen, u wilt een voorbeeld? Neem eens de verandering van:

De balkonrand is hoog.

naar

De stoep is laag.

Als u denkt dat dat twee keer het zelfde is, moet u dat maar eens proberen te vragen die de kortste weg ertussen genomen heeft.

Maar kort en goed: ik voel mij weer fris en fruitig, heb vannacht (ja vannacht) een uurtje langer mogen slapen en ga nu lekker aan het werk!