Decorum

Ooit moest ik een echo laten maken van, eh, dingen die vroeger niet in het woordenboek stonden met deze betekenis. En hoewel die vorige zin anders doet vermoeden ben ik in het dagelijks leven niet preuts. Ik kan wel wat hebben, maar wat doe je als je een echo moet laten maken van zaken die zich zo goed laten eufemeren in woorden waarmee ik niet in Google wil komen.
Het zkh. waar dat in gebeurde is gebouwd op, op, ik denk investeerders. Want voor zowel personeel als patiënten is het niet echt fijn. De meeste kamers zijn namelijk inpandig en hebben dus geen ramen en dat is niet fijn, zeker niet als er toch regelmatig gebruik gemaakt wordt van institutional-green. Wij, want A. was mee, moesten even wachten, “kleedt u zich maar vast uit”.
En toen begon het grote roeren en roeren en nog eens roeren. Het was niet pijnlijk, maar het probleem is dat je geen gedachtenkader hebt om jezelf een houding te geven in zo’n nieuwe situatie.
Het roeren in dat gebied was helemaal nieuw voor me en gelukkig niet herhaald. Ik geloof dat ik maar wat naar een niet bestaande plant heb liggen kijken, of naar zo’n vreselijke poster met opgengewerkte organen.
Uiteindelijk was (ik moet nu op mijn woorden letten) de echo afgerond en mocht ik mij aankleden, dat wil zeggen, nadat ik oprechte pogingen gedaan had om het roernat met niet zo daarvoor geschikte lappen te verwijderen.
Op weg naar huis komt dan de grootste opgave: hoe zorg ik dat niemand aan mijn gezicht ziet dat ik nog een klef (vindt Google vast niet) kruus heb van het roernat.
‘s Nachts in bed hoor ik ineens iets tegen mijn hoofdhaar zeggen:”Goh, dus dat is nou gel!”