Badderen (1)

(yak heeft tijdelijk geen douche, maar wel een sleutel van iemands huis, met bubbelbad, vandaag het verslag van de eerste twee badderbeurten)
Hoewel er met de eerste badderbeurt niks mis was, had ik toch een tweede keer nodig om het eerste enthousiaste verhaal te kunnen schrijven, met alle attributen die ik de eerste keer vergeten was erbij.
Kort door de bocht: wat is badderen toch lekker, zij het met wat kanttekeningen.
Maar het gaat u helemaal niet om mijn conclusie, het gaat om het verhaal (althans dat hoop ik). Lijstje van de dingen die de eerste keer ontbraken:

1. Een appel
2. Diverse nectarines
3. Een borrel

Ik moet u teleur stellen, maar de fruitwaren zullen moeten wachten want die had ik thuis laten liggen, dom, maar het was even niet anders. Ik was ook niet verder gekomen dan een paprika (drijft, hoe rot evt. ook) bananen (spannend), champignons (drijven, mag ik hopen) en komkommer, maar die laatste neem ik, om vreemde verhalen tegen te gaan niet mee in bad.
De borrel had ik natuurlijk ook van huis mee moeten nemen, het is niet netjes om naast het gebruik van het bad ook de minibar met een bezoek te vereren, maar dit keer moest het maar even, twee keer zonder borrel dat kon niet. En ze zeggen wel eens dat je je vrienden pas in nood leert kennen, welnu volgens mij is er meer af te lezen aan de drankvoorraad. Ik moest een mild whohohow onderdrukken bij het open trekken van de la en hield het bij een klein bingo! Maar net als bij gewone bingo valt het als je eenmaal goed kijkt erg tegen. Het waren wel veel flessen, met veelbelovende doppen en etiketten, maar in bijna allemaal zat alleen nog een om-emotionele-waarde-laagje, voor ooit nog een keer eentje for old times sake (nee er was geen saké volgens mij). De eerste fles waarin meer dan zo’n laagje in zat was de rum en om niet op elke fles mijn vingerafdrukken achter te laten koos ik dus maar voor die fles, zodat er nu net niet meer genoeg in zit voor de volgende cake waarschijnlijk 😉
Plons in bad, want had ik deze tweede keer (wijs geworden door de eerste) wél van te voren vol laten lopen, glas op de rand, klein beetje badolie en bubbelmechaniek aan. Veel herrie dus ook weer uit en dan genieten van de ultrastilte die voortgebracht wordt door het tot stilstand gekomen mechaniek. Sipje rum, onderuit, kijken naar drie (zegge drie) badeendjes aan voeteneinde (ja Boris, drie badeentjes, nee die kan ik niet meenemen, nee echt niet). Drijft glas zoals ik aargh beloofd had, ja glas drijft en kukelt niet om, durf ik bubbelmechaniek aan te zetten icm dobberend glas, nee.
Lichte paniek over bubbelmechaniek, want blijft daar geen water in staan? Zodat daarin lichaamsvlokken (mooi he?) tot broei, groei ende ontwikkeling kunnen komen? Zag geen inlaat in bodem en stelde me gerust dat alles naar laagste punt loopt en dat dat de uitlaatjes zijn.
Rum was goed, (zing johoo johoo) binnen de kortste keren werd ik aangestaard door zes paar badeendenogen en dus was het tijd om af te doesen. Licht schuldgevoel over verbruikt water waarmee de halve sahara geiritreerd kan worden én lekker kan gaan ruiken vanwege badolie.
En ploepla, weer helemaal schoon en frisch! Ik denk dat ik deze situatie wel eventjes volhoud, qua van badderen dan. De rest houd ik maar mijn mond over.

Speciaal voor de mensen die last hebben van drooglopende lenzen hier nog een ogenbevochtigertje. De does-verherbouw-types hebben de sleutel om niet steeds aan te hoeven bellen én niet steeds de deur open te moeten laten (dat laatste begrijpen ze niet helemaal dus houd ik Boris opgesloten in de woonkamer, met mezelf erbij overigens).
Alleen telkens als ze de deur aan de buitenkant open doen schrik ik, want dat geluid heb ik vandaag vier maanden geleden voor het laatst gehoord…