Holy kou!

Het recept voor een dagje bed en vertroeteld -willen- worden:

Neem een avond (zoals de afgelopen avonden waren), een terras, prettig gezelschap, een jas, trek die jas uit en neem plaats op het terras.
Consumeer, bij voorkeur iets alcoholisch, al kan met koffie begonnen worden. Rustig in laten trekken, het duurt een paar uur voordat de kou echt vat kan krijgen op (liefst door fietstocht bezweette rug).
Gun de pijn een nacht de tijd om zich te manifesteren en geniet.

Nouja, geniet van het -verlangen- vertroeteld te worden. Gaan we weer over op alarmfase 3 voor wat betreft tranen: Het is vandaag drie maanden geleden dat A. en ik hoorden¹ dat zij longkanker had. Ik heb even wat op mijn logje uit de dagen daarna zitten lezen en had moeite om het droog te houden, begrijp nu iets beter waar het medelijden van mensen vandaan kwam. Dingen zien er aan de binnenkant zo anders uit dan aan de buitenkant. Zo lijken de drie maanden eerder een half jaar en de tijd daarvoor een ander land.
Maar laten we afsluiten met dat het heel goed met me gaat. Zoals gezegd heb ik deze week een aantal dagen lekker gewerkt, krijg ik mijn leven weer aardig op poten en heb het, voor het grootste deel van de tijd, aardig naar mijn zin. Zelfs zo naar mijn zin dat ik voor het eerst sinds maanden weer eens een cigaar gerookt heb (en hij was lekker!).

1= Hoorden op vrijdag 13 mei dat ze longkanker had, ik heb de dag erna pas het stukje geschreven…