Vliegen weer (en vijlen)

Het is zo jammer dat ik mezelf beloofd heb hier nooit pies en poepverhalen te plaatsen, maar ik ga daar geen verandering in brengen, al heb ik er wel een paar, waar je, bij wijze van spreken je vingers van zou gaan wassen.
Maar er zit een zogenaamde loophole in dat decreet, er staat namelijk niks in over oorsmeer, dus daar mag ik gewoon over schrijven!

Ik was bezig met mijn aanloop om te gaan vliegen en ik had mijn oordoppen in en FZ op mijn mp3ertje.

Het lopen ging nog niet erg lekker, maar ach wat zal ik zeggen. Ik drukte mijn linker dop wat verder mijn oor in en ‘floep’ het geluid was ineens een stuk zachter. Da’s raar! Even frutselen, stekkertje in en uit, speler aan en uit, in dopje kijken, maar dat zag er zeer schoon uit. Erg schoon eigenlijk.
Nog meer frutselen, maar het bleef het zelfde. Krabbelen aan het binnenschuimpje en tot slot, links met rechts vergelijken. In de rechter zat een klein gaatje, in de linker niet. Dus… ja, zuigen! Plop! Het gaatje was terug en het geluid ook 😉 ‘T is even vies, om niet te zeggen smerig en ik had er wel een beetje spijt van, maar ik had weer muziek!

De aanloop ging verder en ja hoor, weer gevlogen. Och wat is dat toch lekker. Had ik maar meer conditie, maar dat komt vanzelf weer…

P.S. Ik heb ergens suspense gecreëerd, daar moet ik natuurlijk ook wat mee en dan heb ik het nog nieteens over Ton Lebbink! Nee, er brak een stukje van een van mijn ondertanden af, knap. Nu weet ik wat mijn tandarts daar mee doet: “Even met het polijstwieltje, zzzzztttt.” En inderdaad, dat was ook nu weer de oplossing. Mijn tegenwerping dat hij zo langzamerhand mijn hele gebit aan het wegpolijstwielen was, vond hij wel grappig. Nu wordt er ook nog wat prut tegenaan gestuukt, om het wat steviger te maken.