Antwerpen ’12 deel 7 (draaimolen draai)

Draaimolens zijn verschrikkelijk, draaiorgels nog erger, maar een draaimolen met een vals draaiorgel gecombineerd is goud waard. Jarenlang stond er in december een juweeltje op de groenplaats. Zo vals zo mooi, indrukwekkend. Maar die is er al jaren niet meer.

Het zal u dus niet verbazen dat wij opveerden toen wij op de Grote Markt een draaiorgel zagen staan. De opvering was van korte duur, want het was een nepperd van het zuiverste water. In een uitgeholde stoommachine was waarschijnlijk een elektromotor geplaatst het draaiorgel was hoogstens een mpdreiorgel en de stoomfluit liep op perslucht. Nee, dit had onze interesse niet en zo te zien ook die van het publiek niet, want er waren geen gegadigden voor een rondje op dit gedrocht.

Gelukkig was er ook een reuze(n?)rad, dat leverde dan wel weer mooie plaatjes op. Nu was het alleen nog de kunst om wel op tijd naar de trein te strompelen, maar niet een uur van te voren op het station te zijn.

Dat lukte, ware het niet dat de Fyra een kwartier te laat ging, daarmee de snelheidswinst waarschijnlijk grotendeels verspelend. Het was wel fijn dat ik niet lang in een houding hoefde te zitten, dat wel, maar comfort, neen.

(lees verder in de epiloog (In bad met Laphroaigh))