Antwerpen ’12 deel 4 (een onzachte landing)

Daar vloog ik door de lucht en had ik een uitzonderlijk kijkje in het volledig autonome functioneren van mijn hoofd. Dat ging ongeveer zo:

• Hela, ik struikel, roep oeh!
• Haal tweede been bij
• Okay, die blijft ook achter iets steken, dan komt nu het vrije val gedeelte!
• Hoe ga ik vallen? Ik heb een camera op mijn buik, die gaat 1. kapot 2. maakt een gat in mijn borstkas, dus: opzij duwen
• Waar ga ik dan nu mee de grond raken? Een hand heeft camera beet, de andere dan maar gebruiken om val te breken (en liefst niet de hand) weet je wat ik draai op mijn rechter kant dan heb ik een hele arm om op te landen.

De volgende gedachte was boem, auw en een woord dat ik maar niet ga herhalen. Ik kon opstaan, da’s niet verkeerd. Het deed zeer, heel passend. Eerste gedachte waar ik zelf weer bij om de hoek kwam kijken was, goh, als mijn nieuwe broek en jas maar niet kapot zijn. Die waren volledig ongehavend en bij eerste inspectie zag ik geen bloed, alleen wat modder.

 

De portier van het Park Lane Hotel schoot verbaal te hulp, maar niemand helpt zo snel dat ik hem niet kan afwimpelen. Ik zal daar iemand tot last zijn zeg! Tweede inspectie: bloed aan rechter pink, schaaf, voldoende bloed om niet te infecteren, bloed aan linker duim, zijkant van nagel is in z’n bedje geprikt, pijnlijk maar niet dodelijk. Pijn in zij, tamelijk heftig, zal wel weer wat ribjes gekneusd hebben. Maar gauw naar de koffie, want dan kan ik mijn handen even goed wassen en inspecteren.

 

Insult to injury: het was inderdaad de verkeerde punt van het park

(lees verder in deel 5 (koffie en bier))