Antwerpen ’12 deel 1 (fyrasco)

Zelfspot is een goede eigenschap zolang het gaat om het relativeren van succes. Bijtende zelfspot daarentegen moet je zien te vermijden. Als Nederlander heb je het dan nog wel eens moeilijk. Bijvoorbeeld als je naar België wilt met de trein. De intersippie is er niet meer, je kunt nu met de boemel en met de (zo ontdekte ik) hoge-snelheids-boemel. Voor de boemel hoef je niet te reserveren, die is van zichzelf onaangenaam genoeg. De HSB vereist wel reservering, zodat je van te voren moet weten wanneer je heen en terug wilt, want je kunt niet zomaar met een andere trein, nee tenzij je twee keer zoveel betaalt kun je ueberhaupt niet omboeken. Dus van het gemak van een kaartje uit de automaat, naar van te voren boeken, meer geld kwijt zijn en hem niet mogen missen. Ja, zegt u dan, maar hij gaat wel veel sneller! Tuurlijk, op een deel van het traject gaat hij liefst Honderd Kilometer per uur sneller dan de intersippie, maar op dat stuk schudt hij zo hard dat je wenste dat hij dat niet zou doen.

De luxe in de trein zelf (want dat is toch een van de voordelen van zo’n Shinkansen of 新幹線 zoals de Fransen zeggen) is zo goed als afwezig. En omdat er gereserveerde plaatsen zijn, is iedereen zo lang bezig met het zoeken naar z’n plek of ruzie aan het maken met hij/zij die op zijn/haar plek is gaan zitten, dat het eerste deel van de rit al behoorlijk irritant is. Dat is als alles goed gaat…

(leest morgen verder)