Alleen daarom al een ei

Ik eet graag een ei, maar mijn generatie heeft op een critieke leeftijd de eerste ei-cholesterol-scare meegemaakt. Ik kán het negeren, maar voel me schuldig bij elk ei dat ik bereid. Gelukkig beperkt het zich tot de bereiding. Eten doe ik schuldgevoelloos, als dat een woord is.

Nu is het papierkringloopinzamelpunt bij mij om de hoek vernieuwd. Kleinere opening, met goedgevederde klep. Na een handbeweging of vijf zeswas ik die klep al goed zat. Net op dat moment was de eierdoos (zes stuks uit biokip) aan de beurt. Laat die nou net mooi klem passen. Foto gemaakt, trots op vinding, vrees alleen dat ik ben vergeten 'm weer weg te halen, wie weet gebruikt de hele buurt straks mijn eierdoos.

En dan maar zeggen dat je niet in je eentje een verschil kunt maken in de wereld!