“Ik ga het niet eens opschrijven”

Vannacht zo'n briljante ingeving. Met een fraaie twist op het einde, ik heb. Wel een half uur wakker van liggen genieten, ik dacht nog, dit ga ik niet vergeten, ik ga het niet eens opschrijven. Ik twijfel nu hoe wakker dat dan precies was. Want ik kan me werkelijk niets herinneren van de inhoud. Prima geslapen verder ook. Maar met de logjes wil het nog niet vlotten. Ik kwam gelukkig wel deze kat tegen op twitter.

 

David Bauwie

Een maand ofzo geleden kwam het bericht dat David Bowie weer een album opgenomen had en dat er op z’n verjaardag een singeltje uitkwam. Where are we now, zoals het singeltje heet, is geen-vinger-tussen-te-krijgen-goed. Ik denk zelfs dat het het eerste singeltje na Paranoid Android, dat als singeltje indruk maakte. Wauw, wat ging dat voor de CD betekenen? Die van Radiohead was fenomenaal, maar wat zou Bowie doen?

Ergens afgelopen week kon je de CD streamen op aaitjoens: Bowie is nog steeds de oude, ik kan nog altijd geen heel album van hem uitzitten. Met Scary Monsters & Super Creeps moest ik wel, want die had ik van tienergeld gekocht en daar kan ik het nog steeds wel mee, maar de rest ben ik toch na een nummertje of vier vijf wel goed zat. Zo ook met The next day.

De beste LP van Bowie blijft dus onveranderd: Transformer van Lou Reed. Dus die zet ik maar gauw weer op, oh baby, you’re so visjes.

Nieuw projektje

Er zijn zo van die dagen dat je vanalles wilt, maar dat, hoe zal ik het zeggen, het niet wil. Jij wilt wel, maar het niet. Dat je dan met goede moed begint, maar dat er een mailtje overheen komt waar je toch effe iets mee moet. Of dat er iemand aan de deur komt. Iemand van Artsen zonder grenzen die net iets te lang doorgaat over de ellende in de wereld terwijl je allang om bent en je bijdrage best wilt verhogen, maar afkappen is ook weer zo kannie-magnie. En dan is het inene zomaar gewoon best wel laat en de dag voorbij.

Ik had vandaag mijn nieuwste projectje willen presentreren (sic) maar dat duurt nog heel eventjes. Ondertussen een fijn oud liedje…

http://www.youtube.com/watch?v=mfqh2UerFdw

Oude Urbain

Zo eens wat gravend in de muziekcollectie kwam ik in de dungezaaide sectie 'U' kwam ik Urbanus tegen, een hele vroege Urbanus, met veel liedjes die niet per se leuk bedoeld zijn. De tand des tijds doorstaan. Ik zal morgen een spotifylinkje toevoegen. Maar het stukje staat dus nog op vandaag, vandaar.

Moetenstukje

Ik moet een stukje en dan zegt mijn driejarige¹ “Als het moet, dan wil ik niet”. Nu was ik ziek en dan wint dat ettertje nog wel eens. En als die eenmaal gewonnen heeft dan is het hek van de dam, zoals u gezien heeft.

Uiteindelijk is het weer gelukt, het herformuleren naar het uitermate kunstmatige: “Ik moet niet, ik heb het me voorgenomen het te doen en dus doe ik het ook.” En dus doe ik het ook, zoals u ziet. Het is wel een metastukje, dus of er hierna een fatsoenlijk stukje komt is nog de vraag, maar zonder dit was er niets he? Nu dan toch maar snel een stroopwafel weer 😉