Het gaat weer goed hoor
Het was uiteindelijk toch ook weer een doldrieste week, met ziekenhuisbezoeken, sneuvelende groepen en diverse grappen en grollen waar je in beginsel niet op zit te wachten, maar met mij gaat het goed hoor. Ik heb alleen een flinke e-mail achterstand, nouja eigenlijk meer een flinke alles-achterstand, maar ik hoop een aantal (overigens zeer gewaardeerde lieve) mailtjes, in ieder geval deels te beantwoorden door hier te roepen dat het met mij goed gaat.
Kijk maar:
Nu het beter gaat
Ren ik overdrachtelijk
Rondjes om het huis
Ik ben zo dol op het haikustramien (ik weet dat ik me alleen aan de eerste regel houd hoor) omdat het je regelmatig ‘iets anders’ tegen je zegt en je na moet denken over hoe je het (of iets) anders kunt zeggen, zodat het wel past. Dan ga ik nu even als een witte tornado door mijn huisje.
- Cockie zei: Ik worstel nog even met jouw uitleg van het haikustramien, maar ben blij dat het goed met je gaat. Hoor.
- yak zei: Het haikustramien 'dicteert' 5-7-5 qua van regels en lettergrepen. Dat is lekker, want vaak kunnen de zinnen die je wilt daar niet in. Dan moet je dus iets anders schrijven en er dus nog even over nadenken. En da's lekker. Er zijn veel meer regels voor het schrijven van een haiku, maar daar ga ik heeeeel losjes mee om ;-)
- Irene zei: Fijn.
- Ingrid zei: Goed is goed.
- Edwinek zei: Een krakende week - / Maar de yak richt zich weer op / als riet na de storm. Excuus voor de slesjen, ik weet niet of hij zelf afbreekt...
- Branwen zei: Knap joh, die Haiku's van je. Dat kan ik niet hoor. Ik heb al moeite met een boodschappenlijstje maken.
- yak zei: Eh, wat betreft die haiku's, ga er eens een kwartiertje voor zitten, dan maak je ze beter dan wie ook. Het is juist zo'n eenvoudige versvorm, je moet alleen een beetje streefloos streven...
- Anne zei: :-) duidelijk!
Decemberhaikus
Terwijl iedereen druk aan het sintenpietendichten is, ben ik weer zo blij als ik door de stad loop en zie dat ik lekker geen kadotjes hoef te kopen en lekker een restaurant in kan lopen voor een heerlijke kop koffie. Mijn laatste sinterklaasviering was denk ik in 1989, ja dat was het geloof ik. En ik heb het geen dag gemist. Diep en innig respect hoor voor iedereen die het wel doet, want het kan ontzettend leuk zijn, maar dan moet het wel leuk zijn. A. en ik deden nog wel eens een klein geitje, maar geen suppriesus of dichtsels.
Wat er wel weer aan komt is de kerstkaart, een traditie die ongeveer even oud is als het ophouden met sinterklaaskapoentjeviering. Elk jaar weer een sprankelende nieuwe, verse originele, zelf ontworpen en geproduceerde kerstkaart. Alleen is er nu iets veranderd natuurlijk, het is niet meer van yak en A. maar van yak in z’n eentje. Maar eens rustig over nadenken dus.
Ondertussen ben ik weer gegrepen door de haiku, zoals sommigen al in hun reactiedingetje hebben kunnen zien. Dus laat ik dit stukje afsluiten met een decemberhaiku, dan is dit rommelige stukje ook weer klaar.
Ojee de olijf
Staat nog steeds op het balkon
Hij zal dood vriezen
- evt. zei: Volgens mij heeft iedereen het te druk om zelfs maar te reageren. Ik ga snel ook weer door.
- Cockie zei: Sint gaat mijn deurtje ook voorbij.
- aargh zei: In de kale tak op een winters stadsbalkon berust het leven
- Irene zei: Als je nu eens een heel andere richting inslaat? Eentje van yak en Boris, bijvoorbeeld? Wat haikoes betreft. Als ik die kon, durfde ik nu niet meer. Wat een mooie, aargh. (dit is er geen, je hoeft de lettergrepen niet na te tellen).