Triagist (I kid you not)

Tsja, het gaat wel, paracetamol, toch maar eerst naar Utrecht, in trein: “toch maar even langs huisartsenpost” Laat ik beginnen met: Niets dan lof voor de huisartsenpost/SEH¹ in het Diakonessenhuis. De rest van het ziekenhuis betaalt volgens mij vermakelijkheidsbelasting (daarover later meer), maar de HP/SEH is top.

Wij hadden ons voorbereid op enkele uren in wachtkamers (hadden nog niet gegeten, het was dik etenstijd), maar het ging allemaal heel vlot. Ik moest eerst gezien worden door een huisarts. Vriendelijke dame, ik moet zeggen dat ik door mijn interne farmacie was voorzien van voldoende its gonna be alrightness drugs dus ik vond alles goed. Op haar jas stond Triagist, dus ik enthousiast: “triagist, dat meen je niet!” Triage is de (handige maar) smakeloze techniek, bedacht in de eerste wereldoorlog, om om te gaan met grote stromen gewonden. Je deelt ze op in drie groepen (tri):

1. Zij die waarschijnlijk dood gaan
2. Zij die het wel halen en dan naar huis gaan
3. Zij die na enige inspanning terug naar het front kunnen

Natuurlijk behandel je ze in omgekeerde volgorde, waardoor er natuurlijk mensen van categorie 2 naar categorie 1 zijn gegaan.² Dus ik wild enthousiast: mag ik daar een foto van maken, dat mocht. Ondanks mijn gebrek aan ondragelijke pijn werd de rare stand van mijn schouder toch voldoende reden geacht om mij de molen in te sturen.