Tientig terebetje

Wat is je geheugen toch een gek ding, je wilt bepaalde dingen wel onthouden, maar dat lukt niet. Hele grote dingen kunnen zomaar weg zijn, dat je denkt wàht?¹ Op dit moment kreeg ik telefoon, I kid you not, en ik ben toch echt even kwijt waar ik over ging schrijven. Staat me weer goed dit. Oja, dat je dingen ook weer terug kunt pulleken. Of het betrouwbaar is weet je niet, maar geef me een kans.

De titel titel, die komt uit een héél oud taal-schrijf-tekst-experiment. Eigenlijk een pre-pre-pre-kraklog. Volgens mij mocht ik pas nét de typemachine gebruiken, nou, nee, ik geloof dat de typemachine niet zo heilig was, anders was hij dat wel gebleven. Maar ik ontdekte wel net de lol van taal denk ik en dat je daar alles mee kon doen². Tientig zal een uitbreiding geweest zijn van tien, die ligt nog voor de hand, en terebetje is waarschijnlijk een verhakseling van terug, een woord waar ik als kind een vreselijke hekel aan had, omdat in mijn omgeving de ‘e’ stom was en ik die ook niet schreef, trug dus. Vind het nog steeds een prima spelling, behalve dan dat ik de ‘e’ wel uitspreek, ook om mij te verzoenen met het woord. Het woord zal dus straf gehad hebben en werd het: Tientig terebetje.

U begrijpt dat ik, toen ik later³ Alice in Wonderland las, ik erg blij was met Humpty Dumpties houding naar woorden, ze hard moeten werken voor hun geld.