Sieboog

Het is chronisch en er is niet heel veel aan te doen. Hij houdt het redelijk onder controle het jaar door, maar de afgelopen jaren is er zo’n patroon van dat we in oktober/november bij de dierenarts zitten met Sieb en zijn siepoog. Rood ontstoken en naar. Krijgt hij drupjes voor in het oog en na een goede week is het dan weer op het dhz niveau voor Sieb. Die drupjes moeten twee keer per dag, 12 uur uit elkaar. 10 uur ‘s avonds ligt voor de hand, want dan hokken we hem op. Dus 10 uur ‘s oches is dan eigenlijk ook vastgelegd. Wekker gezet, zodat ik het niet vergeet als ik in mijn werk verdiept ben.

Komt 10 uur, is Sieb natuurlijk de hort op. Groot gelijk, zou ik ook doen als ik Sieb was. Buiten is cool. Maar hij moet wel zijn drupjes. Ik weet niet hoe je het geluid noemt dat je maakt door ritmisch lucht door je tanden naar binnen te zuigen, hoe het ook heet, als Sieb buiten is en hij moet naar binnen, dan maak je redelijke kans door dat te doen in de opening van de keukendeur. Eventueel rammelend met het doosje met wat supplementaire brokjes die als ‘snoepje’ dienen. Werkt (als het mee zit) als een tierelier.

Kwam 10 uur dus, wekker gaat, ik loop naar woonkamer (waar Sieb gedrupt wordt) maak genoemd geluid (bovenluikje aan tuikant staat open) ik hoor plof, ren ren ren, kattenluikklapperdeboem, roeffel roeffel door de gang, zwiffel zwiffel de trap op en meeaaaauuuuwwww staat Sieb voor mijn neus. Lief he?

Huiswerk voor morgen: maak een mooie tekening van Sieb.