Lijnzaadolie

Er zijn weinig luchtjes die zo’n trigger zijn voor fijne gevoelens als de geur van lijnzaadolie. Dat heb ik natuurlijk ontdekt in de st. Annatunnel in Antwerpen, hoewel ik toen nog niet wist dat het lijnzaadolie was, dat merkte ik pas toen ik voor het eerst zélf lijnzaadolie gebruikte om een muziekinstrument mee af te werken. Sindsdien moet ik me inhouden om niet elke dag een beetje te huffen¹, maar eerlijk gezegd vergeet ik altijd dat ik het in huis heb tot ik weer iets heb waar een laagje prut over moet. En dan krijg ik het dopje er al niet meer af, want omdat. Vandaag heeft Schoone Erika een laagje gekregen. Nu hoeft ze alleen nog een paar mooiere schroefjes om helemaal Schoon te worden. Nu ruikt ze onweerstaanbaar, bijna even goed als ze tiept. Hoezee!