Kerstverhaal (deel 1)

Ik was nog jong, Sinterklaas en God waren nog mijn helden, ik hield meer van de juf dan van mijn moeder en ik hed het idee dat er sprake was van een zekere reciprociteit¹. Sinterklaas was achter de rug en het was niet de makkelijkste sint geweest, oh nee. Sinterklaas was op school op bezoek geweest en hij had cadeautjes uitgedeeld, op naam, elk kind van school een voor een naar Sinterklaas en u begrijpt het al, mijn presentje (hoe suf het ook geweest zal zijn) was kwijt. Ik in tranen, ze zullen wel snel iets van een zesdeklasser hebben ingepakt, want na een minuut of wat (voelde als uur) kreeg ook ontroostbaar yakje een chandootje. Dagen nagebibberd stel ik me zo voor, want ik was zoo gevoelig.
Nu kwam kerst eraan en wij kregen een kerstboom in-de-klas, niet in de aula of gang, maar in-de-klas, naast de juf, bij het raam. En in een boom, daar moeten lichjes² in. Na de impulsaankoop van de kerstboom was er natuurlijk geen geld meer voor een diepteinvestering in kerstboomlichjes, maar mijn juf had daar een oplossing voor, die vroeg aan de klas of ze thuis wilde vragen of ze nog ongebruikte kerstboomlichjes hadden, eh liggen.
Die hadden wij, want wij hadden dat jaar geen kerstboom, want naalden. Dus ik mocht de lichtjes mee. Ik was niet de enige. Ik vermoed dat er nog twee aanbieders waren. Allebei bordeelerige gekleurde en misschien zelfs flikkerende lichjes. Die van mij waren kaarsjes, met echt imitatiedruipsel en groene klemmetjes voor aan de takken, uit 1961 want gekocht met de eerste kerst van mijn broer.
Wat deed de juf? Werd het een Salomonskerstboom met drie setjes lampjes, of deed ze een dappere keuze voor, eh, nouja mij en mijn kerstboomlichjes…
In de aanloop naar de kerst keek ik afwisselend naar mijn juf en mijn lampjes in de boom. Er maakte zich een waar kerstgevoel van mij meester, glorijainekselsisdejo!