Pinguins voor Polen

Ik heb een bedrijf en mensen denken dat als je een bedrijf hebt, je bulkt van het geld. Dat heeft geleidt tot de dwaling die ze sponsoring noemen én de bedeltelefoontjes.
Nou ben ik heel lief, zegt Mw. Krak tenminste, dus ik laat ze altijd hun verhaal doen. Wat ik niet meer doe is aan de telefoon ‘ja’ zeggen. Ik vraag altijd om een webadres of om papieren informatie over hun (al dan niet) goede doel. Er zit namelijk nogal wat kaf onder het koren.
Herinner ik me dat enkele weken geleden een jongen belde van de actie (het zal niet letterlijk zo geweest zijn, maar dit is het beste dat ik me kan herinneren) “Pinguins voor Polen”. Het zou een organisatie zijn die illegaal geïmporteerde dieren opvangt en, ja en wat dan ook weer.
In ieder geval kost het opvangen van zo’n dier €90,- Dat hadden ze berekend en nu vroegen ze of ik een half dier wilde adopteren. Ik vertelde hem dat ik vegetariër ben en dus niet op een half dier zat te wachten, ha ha. Ha ha terug natuurlijk want ik mocht ook een heel dier doen, ha ha.
De standaard disclaimer: “Ik doe niets over de telefoon” werd beantwoord met de belofte van een papieren informatiepaket en of dat naar mij opgestuurd mocht worden. Tuurlijk.

Heb tot op heden niets ontvangen. Zouden de halve pinguins zo snel zijn gegaan dat hij z’n quotum opgesponsord had? Ik weet het niet en ook niet of die pinguins nu echt naar Polen gingen of niet…