Baribari

Na lang, heel lang wachten zijn ze dan toch binnen. De baritongitaarsnaren. Enig handicap is dat ik geen baritongitaar heb, zou je zeggen. Ach dat valt wel mee.
Ik heb nog namelijk wel een aantal arm oude waardearme gitaren die voor dit soort ‘dierproeven’ beschikbaar willen zijn. Ja willen, want als een dergelijk experiment een succes is, kan het betekenen dat gitaar in kwestie weer in gebruik genomen wordt.
Techniekalarm:

Nu was het ver weggezakte natuurkunde ophalen: de staande golf op opgespannen snaar. Een baritongitaar is langer en steviger om de dikkere snaren aan te kunnen. Proefdiergitaar is noch langer, noch steviger, dus was het de vraag of hij gevaar zou lopen.
Blijkt het antwoord gewoon in het zakje te zitten. De trekspanningen staan daarin gewoon opgemeten op de lengte van een gewone lengte gitaar, en dat waren geen schrikbarende getallen. Ben nu eigenlijk wel blij dat ik geen baritongitaar heb, want daarop moeten de snaren strakker gespannen worden om de zelfde toonhoogte te krijgen als ik nu heb.

Ut klinkt lekker overigens (hoera), maar heb nog geen tijd gehad om e.e.a. vast te leggen voor uw oren. De gitaar is nu een kwart lager (B  in plaats van E dus). Heel fijn.
Hier gaat u meer van horen 😉