Karmamelk

Hij belde beneden in het portiek aan, terwijl ik vriendinnetje U verwachtte. Dus ik pak het ding van de haak en zeg gretig:
  – Jahaaaa?
Na korte stilte zegt een aarzelende stem:
  – Oh, wat fijn dat ik u thuis tref, er ligt namelijk een goede hoop…
Ik dacht meteen ‘sjit, er heeft iemand in het portiek zitten poepen, net nu ik er nog woon’ zodat ik het einde van zijn zin niet mee kreeg, al was wel duidelijk dat ik het fout had. Wat onhandig hard riep ik:
  – Wat voor hoop? Hoe bedoelt u hoop?
Nu nog stamelender kwam er iets uit over de goede hoop die voor mij in het verschiet lag. En of ik Jesus kende. Toen deed ik het ergste wat ik kon doen, ik grinnikte. Dat wilde ik niet, maar ik had er geen controle over. Zo kan dat gaan, niet?
Ik bedankte hem en wenste hem veel succes.
  – Kan ik nog iets voor u achterlaten?
Maar ik was veel te bang dat hij alsnog een hoop zou doen in het portiek. Liever niet dus.