12-12-2006
Ja, ik hem, maar hij mij?!
Kijk, ik loop natuurlijk gewoon op een tafeltje af, met twee mennekes erachter. Eentje met een penseel en eentje met een pen. Klaar als klontje. Geen probleem. Maar hoe gaat dat andersom? Het is natuurlijk wel zo leuk dat hij zegt, als ik de deur open doe:”Hee, daar is yak” en amicaal zijn hand opsteekt, zo van een soort van “hoi!”
Maar ja, ik ben niet bekend natuurlijk. Zo gaat dat, met mensen die niet bekend zijn, of onder pseudoniem werken.
Ik kan natuurlijk een roos in mijn knoopsgat steken, maar mijn jas heeft geen knoopsgat. En om nou met schaar, naald en draad aan de slag te gaan, da’s ook-weer-zo-wat.
Dan maar een recente pasfoto:
Dan ga ik nu maar weer eens verder met gedichten uitzoeken…
- Marc zei: Oh ja, that reminds me. Ik moet nog wat foto's vanaf mijn Macje naar je doorsturen. Ik probeer er aan te denken.
- aargh zei: Ted loopt nu wanhopig te oefenen op een raspend kuchje zodat hij morgen overtuigend kan afbellen...
- Edwinek zei: Je gloeit helemaal!
- Petra zei: Volgens mij moeten op de nieuwste pasfoto's je oren te zien zijn...
- B& zei: Ben je echt zo scheel? Dan val je ook zonder roos wel op.
- Branwen zei: Zo! Welk een scharmante jonge man. :P
- Kiwi zei: Op de nieuwste pasfoto's mag je ook niet lachen. :-(
- Marloes zei: nou, ik herken je vast wel. :) En anders jij mij wel, met de hond :)