On the good ship, Lollypop
U bent vast wel eens met bijv. een hond thuis gekomen, die u vervolgens niet mocht houden. Misschien wel ontroostbaar.
Een jaar heeft 365,241 dagen1 dus zou je bij herdenkingen strikt genomen ieder jaar 5 uur en 47 minuten op moeten tellen.
Ik hecht niet aan herdenkingen. Dat ik stil moet staan bij een bepaalde datum. Ik verzet me er zelfs een heel klein beetje tegen. En als ik niet op het podium sta, heb ik weinig met drama.
Deste verbaasder was ik toen ik in de afgelopen dagen/weken, merkte dat ik toch beduidend meer bezig was met de laatste weken van A., vorig jaar. En vanavond2 begint de laatste week3. De week waarin het ineens heel rap slechter ging en we van hypothese naar hypothese leefden, in lichte en milde hoop op licht herstel en aanspreekbaarheid. Een verdedigbare cascade van medicatie naar opname en morfinepomp.
Hoewel wat er in die week gebeurde veel trekken van overeenkomst met een nachtmerrie heeft, was het een lichte week. Wat er aan de hand was, bleef heel feitelijk en/want er moest iets mee, en we waren in staat er iets mee te doen.
Ik werd, zoals gezegd, een beetje overvallen door de intensiteit waarmee de herinneringen zich in de afgelopen tijd en met name de afgelopen dagen zich aandienden. Maar grappig genoeg bleek gisterenavond dat als die herinneringen er ‘gewoon mogen zijn’, de lichtheid van die tijd terug komt en dat de nachtmerrie weer wordt wat hij toen was, een hanteerbare realiteit. Soms kun je blijkbaar met tevéél afstand naar iets kijken.
Het gaat hier weer goed.
EDIT: ben ik alleen wel vergeten iets met de titel te doen, nouja, luister dan maar even.
1 365 dagen per jaar plus iedere vier jaar een extra (+0,25) min iedere honderd jaar een schrikkeljaar dat niet door gaat (-0,01) plus iedere duizend jaar een afgelast schikkeljaar dat toch doorgaat (hoera +0,001)
2 onder verontachtzaming van bovenstaande.
3 waarbij ik het drama onderdruk en niet schrijf: en vanavond begint wat haar laatste week zou blijken te zijn. Want dat zou ongepast zijn.
- aargh zei: fijn dat het weer goed gaat.
- Petra zei: Conclusie: herdenken kun je dus niet afdwingen!
- Edwinek zei: Ik herdenk eigenlijk alleen maar wat spontaan herdacht wordt. Eh. Dus, je ziet de datum en denkt: hé! En dan dus niet omdat naast die datum staat dat je op die dag xyz moet herdenken. En ik gebruik dus 'dus' weer teveel.
- Edwinek zei: Ik herdenk eigenlijk alleen maar wat spontaan herdacht wordt. Eh. Dus, je ziet de datum en denkt: hé! En dan dus niet omdat naast die datum staat dat je op die dag xyz moet herdenken. En ik gebruik dus 'dus' weer teveel.
- Edwinek zei: Ik herdenk eigenlijk alleen maar wat spontaan herdacht wordt. Eh. Dus, je ziet de datum en denkt: hé! En dan dus niet omdat naast die datum staat dat je op die dag xyz moet herdenken. En ik gebruik dus 'dus' weer teveel.
- Edwinek zei: Ik herdenk eigenlijk alleen maar wat spontaan herdacht wordt. Eh. Dus, je ziet de datum en denkt: hé! En dan dus niet omdat naast die datum staat dat je op die dag xyz moet herdenken. En ik gebruik dus 'dus' weer teveel.
- Edwinek zei: Oh jee, er gaat vanalles fout. De browser zegt dat het niet ging, maar het ging toch. En nu heb ik dus 'dus' nog veel vaker gebruikt. Dus.
- yak o.z.l.r.k. zei: Tsja, herhaling is de kracht van de rethoriek...
- yak o.z.l.r.k. zei: Daar staat weer tegenover dat er geen 'h' hoort in retoriek.
- Edwinek zei: Of dat je geen 'h' hoort in retoriek
- yak o.z.l.r.k. zei: Dus ;-)
- ton zei: Het komt wanneer er (onbewust) ruimte voor is.
- Irene zei: Als er al een h stond in retoriek dan stond hij hier: rhetoriek. Maar hij is afgeschaft. En wij houden trouwens niet van r(h)etoriek, alleen van realiteit. En verder is het mooi, de rest.