30-05-2006
The unbearable brakness of being
Ik moet het nu gewoon maar toegeven. Ik heb last van een beestje, of virusje, of wat ook. Het zet niet door, maar het is nog niet weg ook. Ik kruip dus tot de lunch even terug in bed. Heel misschien dat ik mij vanmiddag nog kan zetten tot het schrijven van een stukje, maar reken er maar niet op. Heb ik nog niet een oude foto?
En zo kan Boris zowel mij als u opvangen. Ik kruip weer gauw bij hem. Tot eh, ooit 😉
- Lichtjuf zei: Herkenning! Ik dacht in maart mijn jaarlijkse gastgezin-rol te hebben volbracht, maar vorige week heeft zich weer nieuwe visite gemeld. Ik probeer die gasten nu al een week de deur uit te werken maar ik krijg ze niet weg.
- mees zei: organiseer een groot feest. Laat ze volledig uit het spreekwoordelijke dakje gaan en....schop ze daarna fijn de deur weer uit! Dus heel kort veel aandacht!
- Irene zei: Hier past wel een welgemeend "achgerm".
- Petra zei: Wat ontzettend zielig! Beterschap.
- natalie zei: altijd is kort yakje ziek... midden in de week....
- Lichtjuf zei: @Mees: Je bedoelt Ut-Dak-Ur-Af?
- Edwinek zei: Om het met het allerpopulairste Amsterdamse woord te zeggen: je voelt je een beetje achenebbisj. Ontziek ze!
- Afra zei: Het zijn toch niet de nieuwe buren, waar je ziek van bent? Boris doet het overigens geweldig als stand in.