Lieve GSM

Ik heb een hele lieve telefoon en hij had het zo slecht van de week en hij deed zo zijn best. Och och.
Om redenen die ik hier niet ga toelichten, maar doorzichtig genoeg zijn om in ieder geval de richting te raden, maak ik de laatste tijd veel gebruik van korte tekstberichten, die gaan heen en weer, soms in razend tempo, soms met tussenpozen, maar wat ze vooral ook worden is:

1. Opgeslagen
2. Gekoesterd

Ik wil niet ondankbaar overkomen, want ik koester ze ook, maar ze worden nog meer gekoesterd door mijn telefoon. Als ik een berichtje weg wil gooien moet ik altijd erg aandringen, de telefoon is nogal behouderig en ik snel geïrriteerd als het gaat om herhaalde handelingen. Dus wat er dan gebeurt is dat de telefoon dicht slibt. Dan zegt ie: tekstberichtengeheugen bijna vol. En later aan het einde van een berichtje: * deel van het bericht ontbreekt *¹.
En hoewel ik nogsteeds niet uit wil weiden over het waarom, kunt u zich misschien wel voorstellen dat je geen berichtjes wilt waarvan een deel ontbreekt.
Met een kuur van gsm-acupressuur is het me gelukt om:

1. De berichtjes naar een vaag bestand op mijn reiskonijn te krijgen
2. Het berichtengeheugen van mijn telefoon in een bewerking helemaal leeg te krijgen

Voelt dat goed? Nee, want hoewel het nog in een vaag bestand zit, ben ik voor mijn gevoel alle berichtjes kwijt…

Heb gelukki wel weer plek voor heel veel nieuwe berichtjes, dat dan weer wel.

1 Met een bol buikje keek hij mij vertwijfeld aan:’Het spijt me, maar ik kan er echt niets meer bij hebben. Ik heb het nog geprobeerd! Maar het lukt niet!’