Open brief…

Open brief van componist/uitvoerende aan tekstdichtster:

Lieve aargh,

Soms is het leven minder eenvoudig dan we het zouden willen maken. Dan blijken er dingen te gebeuren die je niet voorzien had en die je doen twijfelen over het in te nemen standpunt. Sterker nog, ze doen je twijfelen of bepaalde beslissingen niet wat te lichtzinnig genomen zijn.
Ergens begin december 2005 bespraken wij de behoefte aan een lied met als eerste regel van het refrein:”Kanker is kut”. Lekker hard, to the point en ergens zelfs nog iets van kwetsbaar. Dit resulteerde in een oorverblindende tekst die na veel bloed, nog meer zweet en onnoemelijke tranen, fraai op de CD is gekomen. Tot zover niets mis, ik kijk op dat traject met genoegen terug.
Maar wat gebeurt er als je op de snelweg, terug uit Wassenaer vanaf de achterbank, een engelachtig 8 jarig jongensstemmetje ‘Kankuuur is kut’ hoort zingen en later hoort vragen: ‘eigenlijk mag dat niet he?’?
Ik heb zelden zoveel tanden in mijn mond gehad. En hoewel ik geprobeerd heb duidelijk te maken dat met die woordkeuze een zekere onmacht uitgebeeld werd, geloof ik niet dat de subtiliteit ervan besteed is aan een achtjarige.
Bij mij leeft een prangende behoefte aan overeenstemming voor wat betreft een standpunt aangaande de uitleg aan en houding naar achtjarige luisteraars van genoemd lied.

Ik ben benieuwd naar je reactie.

Groetjes en liefs,

yak