Volmaakte ‘m’?

‘Ooit één keer mocht ik de Volmaakte 9 schreven!’ Begint het verhaal ‘Schrijvem’ van Kees van Kooten, uit de bundel Koot droomt zich af.
Omdat ik dat zo’n mooie zin vind wil ik hem nog wel eens uitstoten, als dat zo van pas komt. Vandaag, ik weet niet meer waarom, kwam het van pas en het deed een laatje open. Een laatje met een leuke herinnering erin.

Ik was jong, vijf of nét zes. Ik had, een klein schrijfblokje met daarop een afbeelding van een rode ballon aan een touwtje, blauwe lucht daarachter. Op een dag, tussen de middag, ik zat op de kleuterschool, schreef (of moet ik zeggen tekende) ik daar een ‘m’ op, op de voorkant dus, in de lucht. Een hele mooie ‘m’, blijkbaar wist ik dat het een ‘m’ was, want ik moest ‘m heel belangrijk aan mijn moeder laten zien.

Net als Kees van Kooten heb ik geen echt dat je noemt: ‘daar worden we nou gelukkig van handschrift’, maar de ‘m’ gaat me nog steeds redelijk goed af.