K*thond

Webloggers zijn toch bij uitstek een poesengedomineerd volk. Ik heb (of moet ik zeggen had) persoonlijk niet zoveel tegen honden, maar ook niet zoveel met. Tot vandaag, want als er verbazing geschetst moet worden, laat dat dan maar aan een hond over.

U weet dat ik nieuwe spiekertjes heb en daarmee kan ik muziek heel goed horen, ook die dingen die je liever niet gehoord had. En daar zit een brommetje in, een heel klein brommetje, maar het is toch jammer. Als je muziek op hebt staan hoor je het niet hoor, maar er zit een heel klein brommetje in. En een brommetje is toch een brommetje. AAAAAAAAAAAAAAAAAAAA een brommetje. Zo’n brommetje. Maar met dat brommetje kan ik leven. Al is het wel een brommetje. Verder zijn ze geweldig ze laten de onvolkomenheden van de andere dingen perfect horen, zodat je er wat aan kunt doen (behalve dan dat brommetje, maar dat is weer zo zacht dat als er iets anders bromt, je dat echt wel hoort).

Zo hoorde ik dat mijn notebookje stoorde. Alle dingetjes die er gebeurde in het scherm of op het glijstrookje, die hoorde je. Eerder hoorde ik dat niet, dat heb ik kunnen verhelpen, hoera. Dat soort dingen, fijn!

Maar er was iets anders, een nieuwgeluidje dat ik niet kende, het was zoiets als zchwoek, zchwoek. Een vaag vegend geluidje, vrij zacht, alsof er ergens een los contactje zit. Het ergste was dat het heeeeel sporadisch gebeurde. En nu de grote vraag, waar zit het en wordt het opgenomen of zit het alleen in de weergave.

Met een lichte aanleg voor drama, besloot ik maar te wachten tot de keer dat er een opname door zou worden verknald. Terwijl ik ondertussen gek werd van het bijgeloof, omdat iedere keer dat ik het hoorde ik een link legde met wat ik op dat moment deed. Zo streek ik een keer langs de tafel en geloof het of niet, maar de tweede zchwoek kwam gelijk met dat ik het herhaalde. HA, GEVONDEN, maar het bleek niet herhaalbaaar te blijven. Het mysterie bleef.

Tot ik dit nare beest ineens ontdekte, ik wist al dat een paperclip je ongelukkig kon maken door op te merken:”It looks like you’re typing a letter”, terwijl je al de hele middag aan een raport bezig bent. Maar dat honden het ook konden was nieuw, schurftig rotbeest!