Verlies, wroeging en spijt
Natuurlijk moest het vandaag gebeuren, dat kan haast niet anders, precies een half jaar na de nare berichten. U kent ze vast wel die verhalen als van: “toen ze voor de … kwamen deed ik niets, want ik was geen … .” Verhalen van het negeren van tekenen, advies en zelfs dringende vermaningen die leiden tot verlies, wroeging en spijt.
Hiermee komt u weer een stapje dichter bij, maar misschien is dat ook wel een goed idee. Want na wat er vandaag gebeurd is, verdien ik eigenlijk geen privacy meer en waarschijnlijk zal ik na deze openbare boetedoening sowieso de rest van mijn dagen slijten ergens schuddebollend in een kamertje met natte muren (blijkbaar past dat in het plaatje).
Ik neem u een stukje terug in de tijd. Ik was nog geen groot was wasser en kreeg instructie van A. die toen nog leefde. “Yak”, zei ze, “yak, zorg dat je, als je de was uit de machine haalt, je meteen de wasbol veilig stelt, anders ben je hem kwijt”. Ergens in mijn pijnlijke herinneringen hoor ik mijn hoonlach nog na echo-en. Wat een nonsense! Hubug! Lariekul! Zo’n bol is zo groot, dat zelfs een ervaren Boris die niet weg kan spelen. Zo’n wasbol raak je niet kwijt. Al een half jaar besteed ik met toenemend succes weinig aandacht aan mijn wasbol en kwijtraken heeft hij nog niet gedaan.
En nu door tranen heen schrijf ik dit droevige relaas: Mijn onderbroeken waren weer op en ik zou een was draaien om te zorgen dat ik mij morgen ook nog fris en fruitig kan vertonen. Inmiddels met enige routine zoek ik een was bijeen en wil die in de wasmachine stoppen. Nog voor het eerste stuk wasgoed de machine inging echter, maaide ik met mijn hand nonsjalant door de trommel om de wasbol te pakken. Er bleek al een handdoek in te liggen, maar… geen wasbol. De wasbol was zoek, weg, foetsie, verzwonden. Ik heb Boris gesmeekt me te vertellen welke nieuwe wegspeelplek hij gevonden had, maar hij zei met hoge, overslaande stem:”Ík heb met geen hánd aan die wásból gezeten”. Poeseke draaide slechts nuffig haar hoofd van me weg. In tranen zat ik voor het raampje van mijn wasmachine, hoe moet dit verder? Hoe kan ik nu verder? Hoe kan ik mijn leven nog een gunstige wending geven? Ik kan niet zeggen dat ik het niet geweten heb, ik was gewaarschuwd!
Mensen vragen mij wel eens: is er iets dat je nog tegen A. had willen zeggen? Vanaf vandaag wel. Maar nu is het dik vier maanden te laat en heb ik voor het eerst een diep en innig gevoel van verlies, wroeging en spijt. In het Spaans hebben ze nog het woord arbusto, maar wij niet…
- Cockie zei: Ik heb hier een verzamelmandje met pakumbeet 25 wasbollen staan. En er zwerven er nog een paar over de vloer. En kijk eens in de mouw van je overhemd. Ik schreef bijna mauw, maar dat komt door Boris.
- yak zei: Kijk, dan weten we meteen waar al die wasbollen naar toe gaan, naar jouw wasbollencmunity in het verzamelmandje! Ga ik gauw mijn excuses aanbieden aan Boris.
- evt. zei: Ik weet niet hoor Yak, ik heb ervaring met kinderen. Heb je al aan Boris gevraagd :"en met je poot?"
- Branwen zei: Misschien ben ik wat rebels hoor, maar ik gebruik nooit een wasbol. Ook eens proberen???
- Marc zei: Het slechtlopende oliebedrijf van Bush junior, ver voordat hij president werd, heette Arbusto, Spaans voor Bush. Ik heb ook nog wel een wasbol voor je, mocht Cockie te ver wonen.
- Edwinek zei: Wasbollen, schmasbollen! Gewoon bij de Lukas Klamer een gigafles ***** kopen en elke keer een dopvol in het voor dat doel in de machine ingebouwde (en speelzekere) laatje kieperen.