Major uepdate

Dat heeft u natuurlijk wel verdiend, zo’n uepdate. Om te beginnen natuurlijk een afbeelding: u vroeg een gat, u krijgt een gat. Donderdag een week geleden was ik bij mijn luitenmaker en werd de kast hol (dat wil zeggen, de kern werd eruitgezaagd) en kreeg het een topje van spruus¹ en een afschroefbare dikke dode achterkant zodat nog eindeloos kon worden geklooid met de binnenkant van de bovenkant.
U ziet op de foto mijn joekie in een compromiterenende pose, namelijk in cosmetische chirurgie. Een van de gleufjes van de brug had niet genoeg lijm aan de billetjes gehad en dus week een beetje. Ik kan zeggen dat de patient het inmiddels goed maakt.
Op de foto is ook te zien dat er achter de brug (helemaal links op de foto) een aantal gaatjes zit. Dit zijn de door-de-kast-heen-gaatjes die de tijdelijke zwevende² brug mogelijk maakten. Enerzijds was dat een goede situatie (hoe verandert de klank bij het verschuiven van de brug) anderzijds volledig waardeloos, want waar Joekie gaar niet klonk toen hij nog een zwevende brug had, klinkt hij nu heel fijn. Zo fijn zelfs dat ik ‘m gauw af ga werken, enerzijds om Laurent voor te zijn, anderzijds om te zorgen dat het onbehandelde hout niet te vies wordt van het vele gebruik. Helaas betekent dat het lakken van het instrumentje, en dat is weer doooooood eng, want nu klinkt hij heel fijn.

Conclusies van deze eerste zelfbouw joekie, of moet ik zeggen yakkie? Nee, dat is nog een beetje te vroeg, dat vertel ik als hij af is.

Vandaag eerst: schuren, schuren, schuren, schuren en als er nog wat tijd over is, schuren.

^{1 sorry kan het niet laten. Er wordt altijd heel moeilijk en duur gedaan over ‘toonhout’: Ja, mijn gitaar heeft een echte spruce bovenblad. En dat klinkt dan heel goed, terwijl het niet de spruce zo belangrijk is, als wel welke en welk stukje op welke manier gezaagd.
2 een brug die door de snaren naar beneden gehouden word en dus niet aan het bovenblad vast zit.}

Geen nieuws is geen nieuws

Weet u, ik ben een beetje druk, maar dat had u al door. Ideeen genoeg, maar ik neem de tijd niet he? En mijn joekie is ook nog niet affer. Ik heb wel gisteren mijn studio weer aangesloten, maar ook daar is geen muziekje uit gekomen. Wie weet, morgen?

Pijpen in de tippelzone

Yak voelt zich er al niet heel fijn, in de tippelzone, maar soms moet je. Zo ook vrijdag, heel nodig. Dus ik ben net op weg met pijpen, word ik gebeld over of iets kip moet zijn of met kaas gevulde worst.

Nu liggen de pijpen te drogen, en strakjes gaan ze aan de gevel. Hebben wij weer een echte hemelwaterafvoer, hoezee!

Boh

Uw wachtwoord moet:

• anders zijn dan uw vorige wachtwoorden
• minstens 3 karakters bevatten die niet in het oude wachtwoord voorkwamen
• minstens 6 karakters lang zijn
• niet meer dan 3 dezelfde karakters bevatten
• minstens 3 letters bevatten
• minstens 1 cijfer bevatten

Joekie

Dit is (naast drukte met werk) de reden dat u niet veel van mij gelezen heeft. Nu weer druk aan werk werk (sorry).

Ja eh sorry hoor.

Druk met werk en met dingetjes ernaast. Hopelijk morgen verslag. Als zoethoudertje een inval die ik had tijdens het maken van mijn ontbijtje.

Zwak zelfbeeld

Ik ging eens naar een sekte
En ze lieten me naar binnen
Ze zeiden: “Doe je jas uit”
Dan kunnen we beginnen
Men zei dat ik al jaren was
bezeten door demonen
Maar ik was wel gevleid
Dat ze bij mij juist wilde wonen

Gigantische dwerg

Terwijl ik vandaag dus ga giggen:

Broeit er op de achtergrond een ander nieuw project. Om niet om het bosje te slaan: ik ga zeer waarschijnlijk mijn eigen ukelele maken, zo die is eruit. Onder begeleiding en in het attelier van een heuse luthier. Ik ben namelijk niet helemaal gelukkig met de twee ukkies die ik heb. Nu ligt het voor de hand om een derde te kopen, maar vooralsnog heb ik geen betere gevonden dan die ik nu heb. Ik heb wel een expeditie gepland naar A’dam om daar in een winkel te kijken, maar het idee om er zelf een te bouwen komt ws. toch niet meer uit het systeem.
 
En als je zelf de mogelijkheid hebt om iets te bedenken, dan kies je natuurlijk die dingen waar je gelukkig van wordt (en die natuurlijk een beetje raar zijn). Het wordt een (hou je vast) Super Jumbo Sopranino.
Wacht even, ik laat het eerst even zien:

Dit lijkt gigantisch, maar bedenk dat het geheel 51cm lang is, korter dus dan de standaard ukelele. En dan nu de naam:

1. Super: de term super (of langhals) wordt gebruikt voor een ukelele die de kast afmetingen heeft van een klein model, maar met de snaarlengte (en daardoor langere hals) van een model groter. Dus een super-sopraan heeft de kast van een sopraan, maar de snaarlengte van een concertmodel. Een super-concert heeft de kast van een concertmodel en de snaarlengte van een tenoor. Etc.
2. Jumbo slaat op het model van de kast. De jumbogitaar heeft de breedste kast en het meeste laag. Hiermee is de breedte van de kast eigenlijk ook ‘super’ geworden omdat het ook de breedte van een model groter heeft. Omdat de plaatsing van de brug van invloed is op de klank zit die veel verder van de onderkant (dichter bij het ‘gat’). De hals gaat dus heel ‘laat’ de kast in. Doorgaans is dat bij de 14^e fret, hier is dat veel later. Een ander voordeel van het jumbomodel is dat het hout niet in scherpe bochten gebogen hoeft te worden.
3. En dan het laatste van de naam: sopranino. Dat is het alsterkleinste model ukelele. Want klein is natuurlijk waar het om gaat. De kast is op z’n breedst 16cm, de hoogte maar 20cm. Lief he?

Wanneer? Oh, joh, ergens volgend jaar ofzo. Eerst wat experimenteel pielen.

Nu moet ik opschieten, want dit gefantaseer heeft me bijna in tijdnood gebracht (niet echt hoor).

Huuuu

Ik zit ineens zonder water!@!Huuu. Vitens gebeld en, geloof het of niet, ik kreeg iemand aan de lijn die me wist te vertellen wat er mis was, haar excuses te maken en te melden dat er op dit moment gekeken wordt hoe het komt (het heeft te maken met het inbouwen van een brandput, eerdere huisnummers zouden daar last van hebben, maar wij niet, nou gaan ze kijken wat ze verkeerd hebben gedaan).
Ik houd u op de hoogte!
Update: 11.00 uur, ik heb weer water! Hoera!

Zie Andere Kant

Ik heb een zak over mijn zadel, want fiets staat aan straat. Het niet hebben van een achterom is qua van poesenontsnap wel heel fijn, maar fiets staat aan straat. Nu is het fenomeen slijtzak de gemiddelde aanstraatfietser niet onbekend. De levensduur van een dergelijke fietszak is beperkt. De kunst en kik zit in de tijdsrek tot vervanging. De zak op de afbeelding is zeker twee drie maanden mee gegaan. Is helemaal verbleekt en afgelopen week was het alsterlaatste vlakje-zo-groot-als-het-zadeloppervlak doorboord. Een nieuwe zak was van node en voorhanden. Hiephoi ende ook hoera. Ware het niet dat op de eerste dag van de carrière van de nieuwe zak deze AWOL¹ ging. Zomaar, weg.

Oh, P.S. U en ik zijn vandaag drie jaar! (Drie jaar pas!)

^{1 weg zonder briefje van z’n moeder.}

Poedelprijs

Dit jaar is er geen zilveren penseel uitgereikt, omdat geen van het werk daar voor in aanmerking kwam. Het nivo van de kinderboek illustraties is blijkbaar benedenmaats (zie ik niet helemaal trouwens, maar dat kan aan mij liggen).
Daarentegen zijn er wel een boel vlag-en-wimpels uitgereikt, dat zijn de eervolle vermeldingen, de aanmoedigingsprijzen.

In Zweden was een groot probleem. Want wie geef je  nou in hemelsnaam een Nobelprijs voor de vrede? En dus kreeg Obama de vlag-en-wimpel voor de vrede, mooi he?