KrakLog

Antwerpen ’12 deel 3 (The incident at the Park Lane Hotel)

Goed wel en vooral ook uiteindelijk veilig, op tijd en ongehavend, in Antwerpen konden we het dan toch ergens ook wel weer waarderen. Gewenning, zo’n trein, kinderziektes des dergelijks.

Buiten het station was de vraag: “Koffie?” al snel beantwoord met “Ja”, dus op naar de nieuwe vestigingsplaats van Caffénation die vorige keer met U foetsie bleek. De snelste weg daarheen is via het stadspark. Dat stadspark is driehoekig van aard en ik kan niet navigeren in driehoekige parken. Uiteindelijk kom ik wel bij een punt, maar doorgaans is dat de verkeerde. Toch noest doorgelopen in de hoop op een ander resultaat dan anders.

Hihi, lachte ik om het Park Lane Hotel, dat zich Park Lane Hotel noemt omdat het aan het park grenst. Helaas aan de van Eycklei en niet aan de parklaan. Wij het park uit en omdat ik dacht dat we naar de overkant moesten, staken we over ter hoogte van het Park Lane Hotel (daar ging ik dus de fout in). Voor het hotel ligt namelijk een onzichtbare anti-parkeer-drempel. Dus ik struikelen, eerst met een been, tweede been bijhalen en struikelen met been twee (want drempel best wel hoog) en vervolgens een korte vlucht door de lucht…

(lees in deel 4 (een onzachte landing))

  • Irene zei: En dat alles nog vóór de koffie, oef. Toch nog tijd gehad onderweg voor deze nijvere bladerenschepper.
  • yak zei: Ja, dat was nog in het park.

Antwerpen ’12 deel 2 (son of fyrasco)

Dus 新幹線 met plaatsreserveringen, station Rotterdam, rijtuig 36, vak H. Wij staan klaar, ordnungsgemäß, voldoende vroeg van huis gegaan om hem niet te missen. Wegens niet fijn aansluitende busverbinding zelfs nog eerder (maar er viel gelukkig een trein uit, zodat we wel de logische trein hadden).

De trein komt er aan en jahoor, hij ziet er uit als een hele echte 新幹線. ik kon niet ontkennen dat ik door enige trots overmand werd. Tot we zagen dat de trein achterstevoren reed en iedereen behalve die in het midden stonden naar de andere kant van de trein moesten lopen, daarbij tegemoet gekomen door de tegenpartij, heel fijn.

Het eerste stuk ging hij traag, maar snelheidservaring is relatief natuurlijk, dit ding was gebouwd op snelheid, waarschijnlijk raasden wij door het landschap, maar dat merkte je haast niet, ofzo.

Ach en toen ging hij wel 238km/h en dat voelde als een als intercity ingezette hondenkop op een ‘s zomers uitgezet spoor. Het zwieberde en erger nog, het ratelde. Het zullen de bagagerekken geweest zijn, maar het klonk onheilspellend. Gelukkig las ik thuis pas het stuk in het nrc en wist ik toen nog niet dat het een dubieuze Italiaanse trein was.

(lees verder in deel 3 (Incident at the Park Lane Hotel))

 

  • Edwinek zei: Ah, Italiaans. Ha!
  • Irene zei: Ik raad even: het incident is dat je je ribben hebt gekneusd in het Park Lane Hotel. Gaat het?
  • yak zei: Jawel, maar lachen doet zeer...
  • Simone zei: Boeiende foto!

Antwerpen ’12 deel 1 (fyrasco)

Zelfspot is een goede eigenschap zolang het gaat om het relativeren van succes. Bijtende zelfspot daarentegen moet je zien te vermijden. Als Nederlander heb je het dan nog wel eens moeilijk. Bijvoorbeeld als je naar België wilt met de trein. De intersippie is er niet meer, je kunt nu met de boemel en met de (zo ontdekte ik) hoge-snelheids-boemel. Voor de boemel hoef je niet te reserveren, die is van zichzelf onaangenaam genoeg. De HSB vereist wel reservering, zodat je van te voren moet weten wanneer je heen en terug wilt, want je kunt niet zomaar met een andere trein, nee tenzij je twee keer zoveel betaalt kun je ueberhaupt niet omboeken. Dus van het gemak van een kaartje uit de automaat, naar van te voren boeken, meer geld kwijt zijn en hem niet mogen missen. Ja, zegt u dan, maar hij gaat wel veel sneller! Tuurlijk, op een deel van het traject gaat hij liefst Honderd Kilometer per uur sneller dan de intersippie, maar op dat stuk schudt hij zo hard dat je wenste dat hij dat niet zou doen.

De luxe in de trein zelf (want dat is toch een van de voordelen van zo’n Shinkansen of 新幹線 zoals de Fransen zeggen) is zo goed als afwezig. En omdat er gereserveerde plaatsen zijn, is iedereen zo lang bezig met het zoeken naar z’n plek of ruzie aan het maken met hij/zij die op zijn/haar plek is gaan zitten, dat het eerste deel van de rit al behoorlijk irritant is. Dat is als alles goed gaat…

(leest morgen verder)

  • Simone zei: De intersity naar Brussel komt weer terug!

Als een boer…

Och och och, ik zag er natuurlijk een beetje tegenop. En nadat ik er tegenop had gezien, was het ook nog eens best wel een ingreep (van een uur), maar mijn asbestvullingen waren vervangen door composiet1 en mijn bekkie was 3/4 up to date. Mooi en goed.
Tot het zaterdag werd. Bij het eten van wat sjippies voelde ik iets raars. Het voelde als een gaatje, nee als gaatjeS. Mijn achterste twee kiezen (die dus hervuld waren) deden zeer bij belasting. Behoorlijk zeer trouwens ook. Niet als ik met rust liet, maar als ik at?! Oh, men wat een pijn. Zondag deed het ook zeer met poetsen, onderaan, op de grens van kies en tandvlees, meeeeeen! Het deed zoveel zeer dat ik het niet alleen aan U toegaf, maar uiteindelijk ook aan mezelf: ik moest de tandarts bellen.
Maandagochtend, de pijn was nu echt debiliserend, zodat ik naar de paracetamol en de telefoon greep. Ik mocht goddank dinsdag al langskomen, half 12, de eerste tandarts afspraak waarvan ik de tijd de rest van mijn leven zou onthouden, omdat ik absoluut niet te laat wilde zijn. Ondertussen zag ik al weer een uur voor me in de stoel, alles er weer uit en een nieuwe berg erin, met bbh verdoving, hu.
Niets was minder waar. Met vijf minuten stond ik met tranen van geluk weer op de stoep. De vullingen waren ‘gewoon’ te hoog waardoor ze de volle brunt des gekauw over zich heen kregen. Het vlies dat tussen de kies en de kaak zit raakt dan geïrriteerd of erger. Het voelde en voelt bij mij als erger, maar het wordt minder, langzaam. Ik heb er zelfs vertrouwen in dat het goed komt. Tot die tijd lijd ik nog even verder, als een boer…

Notes:

  1. Waarvan de gevaren nog ontdekt moeten worden
  • Simone zei: Wat een opluchting voor je. Aaaaaaaaaaaaaaaaaah!
  • aargh zei: Hadden ze je niet laten bijten dan, met zo'n carbonpapiertje? Blèh tanden, daar moesten ze toch langzamerhand iets beters voor verzinnen.
  • Yak zei: Ja zeker, ik heb op zo'n papiertje gehapt, maar ik had ook net een uur met mijn kaak in een wonderlijke greep gezeten. Vandaar.

Enigst kat

Er zijn mensen die een tweede kat nemen omdat ze het zo eenzaam vinden voor de eerste. Omdat A. en ik er een soort van zielige kattenasiel op na hielden was de stand zelden lager dan vier, dus was het niet aan der orde.
Door natuurlijk verloop is met het verscheiden van Poeseke de stand voor het eerst tot één teruggelopen. Volgens mij heeft een enigst kat het toch het beste. Iig heeft Nelson volledig gebruik gemaakt van de aanwezige ruimte en er is zelden een onbelegen schoot. Ook in de telefoonfotogallerij valt op dat zo’n 50% wel een of andere fantastische lig vastlegt.
De foto hierboven is groggy omdat Nelson bij aan het komen was van zijn narcose, zijn gebit is problematisch en ontsteekt, dus moest hij een bling-bling-behandeling. U ziet dat ik mee gegroggd heb, want zo ben ik.


Soms moet je lastige keuzen maken

Zo stond ik na de de tandarts na het uitwerken van de veel te grote verdoving voor de vraag: paracetamol of bier? Ik was geen domme ezel, dus het werd een alpha bokje. Ik kan het iedereen aanraden.
Nog één kwadrant van het bekkie en dan ben ik mond-iaal weer up to date, zonder astbestvullingen.

  • Simone zei: Prachtig en zo dichtbij...ezels zijn intelligente dieren en houden veel van aandacht en dat is duidelijk te zien op deze foto. Ze genieten ervan.

Stoelen

Weet iemand hoe dit zwamsel heet? Het leek het meeste op asiatisch wortelschoonsnijsel. Is al maandje of zo terug hoor, maar ben nog immer benieuwd. Was heel veel van.

  • aargh zei: Wat een leuke! Die heb ik nooit eerder gezien, misschien de grote oranje bekerzwam?
  • Simone zei: Mooie warm oranje kleur!De wortelroosjeszwam? ;-)We geven er gewoon deze nieuwe naam aan, ok?
  • Simone zei: Aleuria aurantia vind ik ook een prima naam...;-)
  • yak zei: Wortelroosjeszwam, ik doe het er voor!

Vrij naar Escher

In de winter is hij het mooist, de botanische tuin in Antwerpen. Een woud van bordjes, zonder de bbh plant. Maar hij was in oktober ook mooi, want toen zat er nog vis in de vijver.
Heb trouwens heel lang gedacht dat het een Schot was, Mc Escher, u kunt zich voorstellen hoe hard ik daar zelf om moest lachen.

  • aargh zei: Hij is mooi.
  • yak zei: Hij was ook zo braaf. Bleef gewoon liggen dobberen terwijl ik met mijn camera klunsde. Ws hebben ze last van het eend-effect.

Ik zag geen kettingen liggen

Maar het was wel een rijeiger. Hij zat op het dak van een auto (Amsterdam), had geen angst en was niet van plan weg te vliegen toen ik dichterbij kwam. Ik had hem ws kunnen aaien, niet gedaan.

  • Simone zei: Scherp in beeld, scherpe snavel, scherpe oogopslag.
  • aargh zei: Echte stadsreiger maar net zo mooi. Ik vind ze altijd een beetje van hout. Onze eigen provinciale slootreiger is uit heel ander hout gesneden, als Jopie hem wil aaien gaat hij er als een haas vandoor.
  • yak zei: Het blijven oerbeesten. Hoe dichterbij hoe oerder.

Versneld in de lucht

Hoewel e.e.a. nog een beetje in aanbouw is, gaat hij vandaag wel de lucht in, mijn nieuwe fotologje Het X-quotiënt, op het aangename adres http://x-1.nl om het u gemakkelijk te maken. Hoera!

  • ton zei: Ik heb de link in mijn Google Reader geplaatst. Ik houd best van mooie plaatjes kijken.