Is dit niet verboden? Nee dus.

Na zout nu suiker. Dit staat gewoon in mijn keukenkastje, met droge ogen! Het is niet zo dat ik denk dat suiker uit den boze is, sterker nog, ik mag graag zoete dingen eten. Maar ga het alsjeblieft niet als goed en gezond verkopen! Ils sont fous, etc.

Het zout der aarde

Ik heb de indruk dat steeds meer verpakkingen en advertenties, linea recta vanaf de juridische afdeling komen. Dat is tenminste de enige manier waarop ik de aperte onzin die er in staat kan verklaren. De consensus was dacht ik, dat we met z’n allen best wel iets minder zout tot ons zouden kunnen nemen en dus leek me de zoutpropaganda op het pak zout een beetje overdreven of in ieder geval wat ongepast.
Het pak was leeg (over gedaan in de bus, want een pak dat is raar), ik sloeg het plat en las een aanbeveling om zout in de koffie te doen. Zout in de koffie! Maakte ze daar nou een 1 april grap? U weet wel van zout in de suikerpot. Maar nee, het leek bittere ernst¹, zout in het koffiefilter! Ils sont fous, les commerçants de sel.
Toch bleek de kop boven dit alles wel weer te kloppen. Ik had geen eierdoos bij me en zout blijkt inderdaad veelzijdiger dan je denkt.

Oude foto’s zijn passé

Ik merk de laatste tijd dat nostalgie sleets is. Door alle instagrammen ziet elke foto er nu retro uit, met als effect dat echte retrofoto’s het niet meer doen. Gewoon, het roept niets meer op. Tenzij er overtuigend iets ouds op de foto staat. Vergeeld, gevigneteerd, sepia, roodkleuring, het doet me niets, maar als er iets op staat dat er niet meer is, of niet meer te zien is, pas dan komen we op de bedrock van de nostalgie. De niet ingepakte gevel van Galleries Moderne, de stationswijk of de moesgracht¹ pas alsdan, dan snikt en gobbelt het. Tsja.

De sliertkat

Er zijn dieren in alle maten en specialismen. Wat zo bijzonder aan een kat is (ondermeer), is dat hij van langgerekt tot kort en hoog kan. Einde informatieve mededeling voor de jonge lezertjes.

Parenavond

Duiven kunnen niet op ladders zitten, denk ik, of in ieder geval niet uit de netjes eten. Grappig eigenlijk, van die vreetpapen als duiven die er niet bij kunnen. Maar wat op de grond valt is gefundenes Fressen. Dus op de grond de duiven, op de trap een merel. Zijn vrouw (denk ik dan), lust ook wel een gevallen korreltje en knokt de duiven weg, om dan fijn op de grond te gaan zitten knabbelen¹

Pensioenfondsmetafoor

Strictgenomen zou ik hier nog een stukje over kunnen schrijven, maar ja, grappen uitleggen heeft geen pas, en zo leuk is hij nou ook weer niet. Ik heb het blikje wel open gekregen hoor, alleen zou ik het eerder gedaan hebben als ik had geweten dat het langer zou duren, want het moest zo laat mogelijk in de pan, maar ook weer niet te laat. Nu moest ik het vuur lager zetten, een nederlaag.

Kleedjes

Mandjes zijn onzin. Als je iets voor een kat bedenkt doet hij daar vanzelfsprekend he-le-maal-niets-mee. Dat is een wet, daar verander je niets aan, uitzonderingen zijn het bewijs. Maar kleedjes? Kleedjes? Dat is het helemaal. Alles, mits textiel, kan kleedje zijn. Dat mag een wasmand met schone was zijn. Liefst een kleedje op een kleedje, drostekleedjes als het ware. Maar helemaal fijn is gedragen goed. Het heeft iets hartverscheurends, alsof ze daar hun tekort aan persoonlijke intimiteit en aandacht vandaan moeten halen. Zeker als ze je dan met Dickensiaanse blik aanstaren, Please sir, I want some more…
Je kunt niet goed doen, daar moet je mee leren leven.

Dagelijks bewijs dat evolutie niet verder gaat dan goed genoeg.

Er zijn veel mensen die moeite hebben met de evolutietheorie. De grap is dat vooral de mensen die evolutie niet begrijpen er moeite mee hebben. Er zijn erg veel mensen die evolutie niet begrijpen, want de meeste mensen die onderricht geven over evolutie, begrijpen het zelf ook niet. Het probleem met populaire wetenschap is dat de bronnen vaak suspect zijn en veelal slecht vertaald, zowel vanuit de brontaal naar het Nederlands, als vanuit het Wetenschappenlijks naar het Populairs.
Een van de misvattingen is dat evolutie naar perfectie streeft. De grap is dat dat volslagen onzin is. Als evolutie een richting zou hebben waren er nooit pauwen of elandsgewijen geweest. Als een soort goed genoeg is ontstaat de grootst mogelijke onzin.
Waar ik zelf nogal geneigd ben om nog even door te gaan om alles helemaal mooi en goed te krijgen, houdt evolutie op zinvolle wijzigingen aan te brengen als de verschillen geen wezenlijk voordeel meer bieden.
Neem Nelson nou, blijkbaar is bij de huiskat de staart van nul en generlei belang meer¹ en dus laat hij ‘m gewoon de keuken in liggen waar ik heen en weer loop en met enige regelmaat groot gegil doe ontstaan. Geen bedreiging voor de soort dus goed genoeg.

Eigenlijk gewoon een kwestie van beleefdheid

– Goh

Hoor ik me vanochtend tegen U zeggen, want als je elkaar wat langer kent kom je een heel eind als monosyllaab medemensch. Om mij vervolgens verder te duiden met:

– Als je eenmaal de namen van vogels kent, zie je ze ook meer en herken je ze ook op grotere afstand.

– Ja, maar hoor es,

Zei U, die duidelijk de oorlog niet heeft meegemaakt en minder spaarzaam is met woorden

– Hoor es, zij hadden zich ook wel eens voor kunnen stellen.

En inderdaad, het komt allemaal wel van een kant zeg…