Olla uogala (nummer zoveel)

Kijk eens zo’n lieve campingvogel. Gezeten op het waterkraanpaaltje. Ik wil weer zomervakantie en snel!

The smiling and beautiful countryside

Het zullen de Scandinavische politieseries zijn, of anders wel mijn eigen zieke geest, maar als ik zo’n schuurtje zie krijg ik de kriebels en zie ik de meest gruwelijke taferelen voor mijn geestesoog. Aan het rijtje means, motive en opportunity is al zo veel bij voorbaat voldaan op zo’n locatie. Moet ik meteen denken aan een Sherlock Holmes citaat denken:

 

“Good heavens!” I cried. “Who would associate crime with these dear old homesteads?”
“They always fill me with a certain horror. It is my belief, Watson, founded upon my experience, that the lowest and vilest alleys in London do not present a more dreadful record of sin than does the smiling and beautiful countryside.”
“You horrify me!”
“But the reason is very obvious. The pressure of public opinion can do in the town what the law cannot accomplish. There is no lane so vile that the scream of a tortured child, or the thud of a drunkard’s blow, does not beget sympathy and indignation among the neighbours, and then the whole machinery of justice is ever so close that a word of complaint can set it going, and there is but a step between the crime and the dock. But look at these lonely houses, each in its own fields, filled for the most part with poor ignorant folk who know little of the law. Think of the deeds of hellish cruelty, the hidden wickedness which may go on, year in, year out, in such places, and none the wiser.”¹

 

En dat terwijl die lieve mensen alleen maar hun vissen drogen, roken of anderszins nabewerken.

Kerkknutstijd of Bijna iedereen kon vervallen (III)

Hier lijken Buurman en Buurman aan het werk te zijn geweest. Hefboompje, gaatje in het dak, voormekaar niks meer aan doen. Lekkage? Nou, niet als het droog is hoor.

Oh moon of Alabama*

Zit je nietsvermoedend buiten¹ zie je ineens een grote skippybal zonder handvaten. Krijg je toch weer aanvechtingen om ‘m d’r es goed op te zetten. En op de een of andere manier krijg ik ‘m niet scherp. Dit jaar gaat toch het statief maar weer eens mee, verdikkie.

* oh, don’t ask why

Voet voor gedachten

Ja, schuldig, ik heb de tenen zo gelegd, al lagen ze er al wel verdacht dicht bij in de buurt. Ik hou dus ruimte voor het feit dat iemand anders de zelfde grap al eerder gemaakt heeft. Originaliteit is gelukkig een illusie die ik jaren geleden al opgegeven heb. Nu had ik graag nog wat woordspelingen kwijt gekund als schoorvoetend, lichtvoetig en met lood in de schoenen, maar dat laat ik verder aan u over.

Wat wij van goths kunnen leren

Nou, ik weet niet of leren van wel goed gezegd is. Wat dacht u van: wat we met goths gemeen hebben. Ik bedoel, ik heb niet de neiging om er voor dood bij te gaan hangen, maar mooi is het wel zo in het bos, lichtjes vervallen of anderszins aangedaan door de tijd, steen in het groen. Krijg je toch automatisch een soort van warm gevoel bij. Ik dan he? Mogelijk zegt u van hup bulldozer erover, appartementencomplex erop en done with it. Maar ik vind ‘t mooi en heb mogelijk een sprankje goth in mij¹

Bijna iedereen kon vervallen (II)

In de brandende, brandende zon, zo prachtig vervallen, zo hm, smikkel fijn mooi verhabbezakt. Oh, verhabbezakt verhabbezakt verhabbezakt verhabbezakt verhabbezakt verhabbezakt verhabbezakt. Hoe, heerlijk.

Gaat u vooral zitten!

Ja, daar waar het allemaal gebeurd is, op het strand van Normandie, en nog gebeuren er dingen. Er wordt flink afgekalfd, gezwommen en er zijn wonderlijke waterspuwers die zich waarschijnlijk oester noemen, maar mogelijk ook heel andere beesten zijn, we hebben alleen hun spuwsel gezien aan het wateroppervlak. En deze stoelen, daar kunnen ze niet mee zitten, want ze zijn inmiddels te fiebel¹ geworden, maar fotogeniek! Ik dacht alleen dat ik er meer foto’s van had, het blijkt van niet.

P&PB?

Och, zei U, op die koelbox. Maar ja, kon je daar nou wel een foto van maken? Ik heb me namelijk voorgenomen om mensen niet op een manier af te beelden die gênant is. Maar ja, geldt dat ook voor anonieme mensen. Deze mijnheer op zijn koelbox zal niemand herkennen¹ Eigenlijk vind ik het zelfs wel een coolbox, immers hij ziet er erg ontspannen en vrij uit. Elk oordeel zegt meer over ons, dan over de man ik kwestie. Poh.

Bijna iedereen kon vervallen (I)

Behalve wij in Nederland, in ieder geval niet zo mooi als in de landen onder ons. Misschien zijn wij ook wel te nat en rot alles net iets te snel weg. Vanaf Antwerpen gaat het goed, het moet niet instorten, maar je gaat pas opknappen als er echt verrabbezakkingsgevaar is. Neem nou het paleis van Justitie in Brussel. Onderhoud is daar dat ze hekken zetten om de parkeerplekken waar nog wel eens wat naar beneden gevallen komt.

Dit kerkje was ook heel fraai in verval, maar zal nog wel op tijd gered worden. Slopen is zonde, gun uw kerkje een volgeden ronde van verval.