Het is toch wat!?

Na jaren, jaren, jaren en jaren (zie ik) ben  ik (in ieder geval eventjes) terug, hihi. Directe aanleiding was een mailtje van het klopt¹.  Ik werd weemoedig en  dacht, wat was die blog-tijd toch leuk. Zou het nog steeds/weer leuk zijn. Kapot gemaakt (kapot laten maken) door Twitter ² en wat daar op volgde.  De pandemie zou zo’n goed moment zijn geweest om weer te beginnen, maar niet gedaan. En er is zo ont-zet-tend veel gebeurd ondertussen, je kunt het je niet voorstellen. Dus, ik neem me voor het weer een tijdje te proberen, want het was leuk en dingen die leuk waren, zouden dat zomaar weer eens kunnen zijn/worden. Waarvan akte!

Ik mag graag Pärten spelen

Afspelen hoor, zelf spelen is mij niet gegeven. Als magie/het mysterie/het hemelse dat is waarvan je de werking echt niet kunt doorgronden, is de muziek van Pärt¹ zo hemels als maar kan. Ik was zaterdag bij een kooruitvoering waar ergens in het programma de Twee Slavische Psalmen zouden komen. En ze kwamen, hoefde je absoluut niet af te vragen waar we waren in het programma. Daar had je Pärt. Heel fijn.²³

En Chine

Alles komt uit China, dat is nu wel bekend. Waar dat vroeger betekende dat het rommel was, kán dat nog steeds gelden, maar het is ook steeds vaker minder waar omdat álles uit China komt en ze inmiddels behoorlijk bedreven zijn in het maken van goed spul. Toch resulteert het af en toe in, hoe zal ik het zeggen, engere dingen. Neem nou deze voeding, het opschrift zou je gerust moeten stellen, immers, als hij het te warm krijgt gaat hij zich vanzelf warmte toewuiven. Onder het uitroepen van het Chinees equivalent van VAPEUR!

Maar de manier waarop wij daar van op de hoogte worden gesteld doet mij huiveren. Da’s onzin natuurlijk, want je technische kwaliteiten hangen niet samen met je vermogen om grammaticaal fijn Engels te schrijven. Ik heb jaren geleden al mensen tegengesproken dat het oprukkende Engels slecht was voor het Nederlands, het is vooral slecht voor het Engels. Dat blijkt ook hier weer. Maar we begrijpen wat ze bedoelen en dat is natuurlijk waar het om gaat. Hoera voor China dus.

Groeidiamant

Ik ben aan een nieuw projectje begonnen. Zo noemt U  dat, mijn projectjes. Ik spaar al enige tijd mijn lege puffers op. Bijvoorbeeld om daar iets mee te doen, of als tastbaar ding van mijn medicijngebruik, zal ik maar zeggen. Bovendien, dankzij die eigen-risico-regeling, betaal ik ze zelf, dus weggooien is zonde.

Nu hebben ze mooie witte kapjes, dus is het plan nu om er een groeilamp mee te maken, een lamp die met elke lege puffer een nieuw stukje lamp erbij krijgt. Ik moet eens tellen waar hij dan mee begint, de voorraad is groot.

Ik houd u op de hoogte van dit boeiende projectje.

Gwiltie plesjuur

Er is van die muziek die je heel vaak niet draait. Soms zelfs zo lang dat je denkt: Oh, die was ik bijna helemaal vergeten. Stel je voor. Als je hem dan opzet denk je: Och wat was dat toch leuk, of in ieder geval wat was die tijd toch… nou ja, in ieder geval leuk om weer eens te horen. Maar dan voor het eindel van het album zet je ‘m toch maar weer af, want zo goed was het nou ook weer  niet. Als je ‘m per ongeluk toch op laat staan kom je er achter hoe verschrikkelijk het eigenlijk is, dus dat moet je niet laten gebeuren¹. Heel fijn, muziek, sommige muziek dan he?

Maar is het iets voor iedereen?

Allemaal leuk en aardig natuurlijk, 3D printers, maar die hype dan, is daar nog iets van over? Die hype was natuurlijk onzin. Voorlopig is de kans dat je een 3D printer in huis hebt nog behoorlijk klein. Het idee is natuurlijk leuk, maar tenzij je regelmatig technische dingejtes en dongetjes maakt, ligt het niet voor de hand dat je er de tijd in wilt steken om het onder de knie te krijgen. Bovendien, wát ga je dan printen? Als ik youtube moet geloven print je dan vooral dingetjes die laten zien hoe goed je printer werkt en dingetjes die je printer beter maken in het printen van die testdingetjes. Daar hoef ik geen printer voor, dat kan ik in mijn gedachten veel beter. Het is toch eerst en vooral gereedschap. Dat je af en toe ook nog iets moet doen om dat gereedschap scherp te houden, dat maakt  het alleen maar leuk. Want het is geen  werk, dan moet het gereedschap het gewoon doen.

3D

Ik had wel eens dat de inkt in mijn printer aankoekte en dan zulke dikke klonten maakte dat er sprake was van een derde dimensie in het afdrukresultaat. Helaas had ik geen invloed op wáar die klodders terecht kwamen en in die zin was het meer een soort extra artistiek initiatief van mijn printer en niet waar je, als het er op aankomt, op zit te wachten.

Nu weet u dat ik af en toe wel eens een dingetje of dangetje maak en dat het proces van het maken van het dingetje of dangetje nog wel eens gehindert wordt door gebrekkig gereedschap of een beperking in de vaardigheid ze toe te passen. De onlangs aangeschafte kolomboor maakt bouwsels een stuk kansrijker en blijer. Toch blijft de hoeveelheid bewerkingen die je betrouwbaar kunt doen in je beperkte werkruimte, eh, beperkt.

Hoe mooi zou het dan wel niet zijn als je gewoon een 3D printer had waarmee je wat je ogen zien, in je handen krijgen kan. Dat snijdt hout, of beter gezegd: dat spuit plastic.

Het grote bezwaar was echter altijd de ontwerpsoftware. Die was knullig of ingewikkeld of allebei en dan als het tegen zat ook nog onbetaalbaar. Dat is veranderd en dat betekent dat er sinds kort een 3D printer zoemt in huize Krak. De eerste technische investering sinds mijn heugenis, met kop en schouders boven de verwachting uitsteekt.

Hoera!

Zoeven

Ik werd tussen titel en inhoud wreed verstoord door een telefoongesprek naadloos gevolgd door het einde van mijn niet onaanzienlijke treinrit gevolgd door een werkafspraak gevolgd door nog weer dingen moeten doen in de trein terug als daar zijn mails en andere ongein. Alzodoende is het onderwerp van het stukje een beetje foetsie, behalve dan dat het meeste gebeurde terwijl ik door het landschap zoefde. Pang, rond!

Soep

Ik heb al heel lang geen soep gemaakt. En dat is gek, want soep is zeg maar echt wel een dingetje waar ik voor ga¹. Het is zo’n golfbeweging, geïnspireerde periode (qua koken) en de uitvalsperiode. Het wordt dus weer tijd voor inspiratie. Soepinspiratie. Vanavond maar weer eens soep maken dus. Hoera.

Het hinkende hoofd…

Als je er iets langer over nadenkt is het weg, maar ik geniet altijd van het korte moment dat je verkeerd redeneert. Als ik zo’n eenzame schoen zie liggen, vraag ik me kort af: Hoe is die gene thuis gekomen, want op één schoen kun je niet lopen, zeker niet met zulke zolen. Ik geef toe, het is heel kort, maar ik kan er wel smakelijk om lachen¹. Ik ben dol op die minder succesvolle probeersels van mijn hoofd. Dat is ook het knappe aan mijn hoofd: tegenover elk gebrek staat een afwijking die er van geniet. In die zin is mijn geest² geheel zelfvoorzienend.