Wat men zoal doet op tweede paasdag?

Na lang wikken, wegen en daarna van gedachten veranderen is het dan toch zover, we hebben besloten dat ons bed op is en we dus een nieuw bed moeten. En dus, maar, want: dat hebben we dan dus ook maar nu dan toch echt gedaan! Het oude bed heeft een lange geschiedenis zodat het eerste plan was om alleen een nieuw matras te nemen. Wij vragen aan bedmevrouw:

– Merk je dat nou, als je zo’n boxspringboxonderbox hebt?

– Jazeker, wat voor lattenbodem heeft u nu?

– Eh, het is meer een plankenbodem.

– Dan leggen we het matras toch even op de grond!

Kortom, wij zijn om en het oude bed gaat eruit, een nieuwe boxspringboxonderbox met pootjes erin. Op tweede paasdag besteld, maar niet in de winkel, dat begrijpt u.

Het enige waar ik aan zal moeten wennen is dat ik niets meer heb om indrukwekkend hard mijn schenen aan te stoten, maar daarover mogelijk later meer.

 

Vislustverlangen

U weet geloof ik wel dat ik niks eet wat in het water leeft. Dus vissen, garnalen kom wat heb je zoal meer? Daar kun je oud mee worden en doorgaans kan ik ook heel goed zonder. Het is alleen af en toe zo jammer dat je, hoe zal ik het zeggen, niet dingen zo hup vers uit een havenplaaatsje op de grill kunt knabbelen.  Maar naast alle dingen die ik later heb leren eten is waterlevend voer een onneembare vesting. Helaas, want wat zou het toch leuk zijn om de vruchten hiervan smakelijk te vinden.

Leuter niet over bonnetjes!

Wat is er allemaal mis aan dit bonnetje van afgelopen zomer?

Aprilletje zoet…

Er zijn zo van die dingen waar je je niet goed op voor kunt bereiden. Ook al komen ze ieder jaar terug, toch kunnen ze iedere keer weer overweldigen. En al je dan bedenkt dat het meeste nog aan de boom zit… Op een gegeven moment moet je gaan vegen anders wordt het een vieze drab, maar omdat we dit jaar nog geen echte sneeuw gehad hebben mag het nog wel even blijven liggen.

Mooi weer en lange dagen

Ik geniet zo van dit lekkere weer, dat zal u niet verbazen. Ondanks het feit dat er niets bontigs meer rond loopt te huppelen. Ik doel natuurlijk op het gebrek aan een huisdier, misschien als ik genoeg kruimeltjes strooi dat er vanzelf muizen komen, maar dat is niet wat ik bedoel. Tot na de zomervakantie komt er in ieder geval geen nieuw dier, dat is de afspraak en wie weet is het tegen die tijd ook wel gewend. Tot die tijd spelen we alleen met het idee. Eén van de parameters in die vergelijking is welke diersoort het moet gaan worden. Direct weer voor een kat kiezen ligt voor de hand, maar als er één moment is waarop je zou kunnen veranderen van huisdier dan is het nu wel. Cavia en konijn vallen al snel af. Ook vogeltjes komen niet direct in aanmerking, ik zie die liever in een boom of in de lucht dan in een kooitje. Maar een hond, een hond zou nog wel eens kunnen kunnen. Het is niet waarschijnlijk, maar het zou kunnen.

Om de strijd eerlijker te maken heb ik (tijdelijk) het front ten bate van de hond gekozen. En laten we wel wezen, bij het zien van elk huisdier beginnen we allebei meteeen van awwwwwwwww. Dus het benadrukken van hoe leuk een hond toch wel niet is valt nog wel mee. Ik realiseer me dat het uiteindelijk toch weer een kat wordt, maar voor nu richt ik me even op de hond.

Trekkie

Mogelijk heb ik het al eens geschreven, maar een trackingcode op een pakketje heeft geen enkele zin. Het lijkt wel informatie te geven, maar het geeft geen antwoord op de vraag: Wanneer komt mijn pakje. Ik heb iets besteld in Zuid-Korea. Een pakje dat van daar naar hier moet komen, ligt gedurende verontrustend lange perioden op één plek. Op het ogenblik ligt het in Amsterdam, dus het zou er morgen kúnnen zijn, ware het niet dat het daar al een paar dagen ligt. Al met al zou je het beter een sleepcode kunnen noemen, omdat het meestal een slepende aangelegenheid is.

Dit was meteen het laatste zeurstukje voor de komende tijd, laat u zich hierdoor dus niet afschrikken.

EDIT: 14:34uur

Zoals u hieronder kunt zien is het allemaal nog veel erger dan ik dacht. Nu gaan er nog dingen mis ook, herhaaldelijk!

 

Ik stel me nu zo voor dat mijn pakketje daar eindeloos rondjes aan het draaien is in het SORTEERCE. Voor het geval u erg aan het meeleven bent, ik houd u op de hoogte

De eerste keer

De eerste keer is altijd ingewikkeld, verwarrend en laten we wel wezen eigenlijk iets te spannend. Als je de eerste keer over kon slaan was de wereld een beter plaats. Want de eerste keer betekent dat je ‘m al wel in je handen mag houden, maar nog niet mag gebruiken. Misschien heel eventjes, maar dan niet meer, want daar wordt ie slap van (althans zo was dat vroeger, tegenwoordig schijnt er niet zoveel last meer van geheugen te zijn, maar ik blijf voorzichtig).

Daar ligt hij dan voor je en de eerste anderhalf twee uur moet het bij kijken blijven. Wat zou het toch een service zijn van winkels als ze daar een rekje batterijladers hadden staan zodat je, als je een nieuw apparaat koopt, je een fijne opgeladen batterij erbij hebt. Sterker nog. Als ze dat aanbieden kunnen ze er nog meer voor vragen ook. Of dat je er een opgeladen tweede batterij bijkoopt.  Ik hoef niets voor mijn idee te hebben winkeliers, maar doe er iets mee.

Het lichtje is nog niet uit. Dus ga ik nog maar even wachten, tot gauw!

We zeiden nog zo

Vorig jaar zomer lag hij er steeds, en steeds zeiden wij: “Nelson, dat is te vroeg.” Onder de boom ga je pas liggen als je klaar bent met liggen zal ik maar zeggen. Hij is eergisteren gecremeerd, dus zal morgen of maandag wel met de post komen. Kan ik de postbode weer laten schrikken.

– Ah, de poes

– Oja, oh, oh, eh oh.

Dan mag hij over een tijdje wel onder de boom. Poeseke staat nog op de kist, maar de kist is weer een ander verhaal. Ik denk dat Nelson daar ook wel een tijdje mag staan.

Rekening houdend met

Zo’n 25 jaar geleden kwam ik in de kat. Toen meteen vier, dus kon ik er meteen stevig aan wennen. Geen boterhammen laten staan, geen deuren dicht doen als daar nog een kat achter zit, niet op kattenstaarten trappen¹, naast de eigen biologische klok ook die van je kat(ten), voorzichtig de voordeur uit want drukke weg.

Nu valt er heel veel van dat al weg² Zo heeft het stukje hardboard achter de slaapkamerdeur geen noodzaak meer, want niemand krabt meer aan de vloerbedekking om zich onder de deur door te tunnelen³ Er komt niemand op me afzoeven als ik een zakje van de vleeswaren open maak met een “boem boem boem boem boem boem boem boem boem boem boem boem boem”⁴ de trap af. Er komt niemand tussen mij en mijn toetsenbord liggen, laat staan dat hij/zij langzaam bovenop mijn toetsenbord gaat liggen, onder achterlating van heeeeeel veeeeeel spaties.

Het zijn allemaal geen dingen die nodig zijn, maar dat maakt ze juist zo belangrijk. Dat we waarde hechten aan dingen die niet nodig zijn maakt mensen diertjes+ het is het begin van kunst. Ik moet meteen weer denken aan het grappige, maar meteen hartverscheurende Kaspar ist Tot van Hans Arp, waarin het wegvallen van ogenschijnlijk zinloze en onbegrijpelijke handelingen berouwd wordt, zo moet het ook en sluit ik af met een: heiliger bimbam nelson ist tot!⁵

Stilte na de Nelson

Gisteren de eerste dag zonder Nelson. Gek hoor. En hoewel de titel anders doet vermoeden, de belangrijkste conclusie was dat een hoop geluiden waarvan ik dácht dat het Nelson was, helemaal nooit Nelson geweest zijn, maar gewoon geluiden van het huis. Mijn schoonmoeder vroeg of het mogelijk ongedierte was, dat hoop ik niet, want dan zijn het wel heeeeeel grote plaagdieren en daar ga ik vooralsnog niet vanuit.