Sieb en de langzaam dalende piep

We moeten vandaag met Sieb naar de dierarts voor ten behoeve van als vanwege zijn tweede vaccinatie. En we zaten zo es te kijken met als conclusie: je kunt ‘m zien groeien. Ook z’n piepje lijkt te dalen. Voor we het weten loopt er hier een grote kerel met een bromstem door het huis te mauwen. Eens kijken wat dierarts er van vindt vandaag.

Hi-Tech-kat

Sieb is een hi-tech-kat en bovendien nog slim ook¹ want hij kan met de iPad. Het spelletje dat u hierboven ziet behelst het vangen van muizen die (met geriatrisch tempo) van het ene holletje naar het tegenoverliggend holletje lopen. Doel van het spel is dat Sieb deze muizen plat slaat. U ziet dat hij het met een score van 8 niet slecht doet. Daar moet bij gezegd worden dat hij met enige regelmaat het menu oproept en zijn score reset.

Maar Sieb gaat verder. Hij wacht namelijk tot de muis in het holletje verdwenen is en kijkt dan onder de iPad. Diep he?

Met open blik

Het is indrukwekkend wat je allemaal moet leren als jonge kat die vooral gewend is aan bijna niks, in dit geval het leven in een asiel.

Dingen die Sieb niet kende:

• Muziek, heel boeiend hoe hij niet begreep wat dat was. Zijn natuurlijk begonnen met Sibelius, maar ook dat was nog best wel enerverend.
• Spiegels, helemaal nieuw en vreemd. Zeker als hij ons ziet in de spiegel. Dan krijgt hij een heel filosofische blik in zijn ogen.
• Nieuwe kamers, maar zeker ook de apothekerskasten waar wij de ligkleren in bewaren. Daar kun je IN, achter het uitschuifgedeelte. Heel gevaarlijk, maar LEUK!
• Geluiden bij de buren.
• De waterkoker, het doortrekken van de wc, de douche, heel eng.
• Bewegende beelden op een beeldscherm of TV.
• Nieuw van de familie gekregen speeltjes ¹

En dan begin ik pas, want wat Siebje met zijn open blik tegemoet treedt, is onvoorstelbaar. Ik zal eens kijken of hij zich laat filmen.

Met welbesnaarde ting en subtiele naamgeving.

Ik heb toch zo indrukwekkend op mijn tong gebeten. Zo van dat je zegt: auw! Wat later merkte ik bij het eten dat er iets op mijn tong zat. Ik dacht iets van het eten dat zich vastgezogen/geplakt had, dus ik pullek er aan, komt mijn vinger rood terug, als in: oeps.

De ervaring leert dat e.e.a. zich spoedig genezen doet, maar iets óp je tong is nog irritanter dan iets aan een van je gebitselementen (of daartussen). Hu!¹

En

De vraag leeft: hoe noem je het ‘soort’ dat Sieb is qua van kleur en tekening. Op het eerste gezicht is het een Tux maar je noemt geen kat zwart of er zit wel ergens een cyperstreepje in, de interne technische term daarvoor is “een stiekeme cypers”. Meestal komt dat alleen tot uitdrukking in de felle zon en dan ook nog onder een heel bepaalde hoek, maar bij Sieb ligt dat anders. Op deze foto kun je het een beetje zien: je zou met een beetje goede wil kunnen beweren dat Sieb een donkere cypers is, met wit. De tijd zal leren hoe zich dat ontwikkelt, tot die tijd is uw inbreng gewenst.

Als ik een CD uitbracht

Zoals u weet gaat het te goed met mij, en als het te goed met je gaat dan produceer je geen liedjes meer. En dat is in meer dan één opzicht jammer. Zo heb ik een prachtige CD titel liggen zo, klaar voor gebruik en bij elke rotonde staart hij mij verwijtend aan: Le Passage.  Wie weet, als het weer wat minder met me gaat…

Ecce felis

Dit is Sieb (Sibelius Josephus né Stipje¹)² en sinds afgelopen vrijdag onze nieuwe reden om thuis te komen. Hij is vier en een halve maand oud waarvan hij er drie en een halve van in het asiel gezeten heeft.  Hij komt uit een gevonden nestje zonder moeder.

En nu stapt hij dapper bij ons door de woonkamer. Het duurde meer dan een dag voordat hij op de bak durfde, maar ook dat is geen probleem meer. Hij is super lief en boven alles een kat.

Geen excuses en geen beloftes

Dag allemaal, veel gebeurd zo een twee hoppeta. Tijd vliegt en omdat we allemaal ouder worden, gaat het ook nog steeds sneller ook. Zo was ik, ivm geen huisdieren, drie weken op vakantie. Oeh, dat is fijn en bovendien, ook al zou je dat wiskundig misschien wel zeggen, meer dan 50% meer. Daar kun je op verschillende manieren over nadenken, maar je kunt het ook niet doen. Het meest indrukwekkende fenomeen was dat je voor de helft van de vakantie al diep moet nadenken wat je de eerste dagen allemaal gedaan hebt.

Heel fijn allemaal dus. En fijn gefotoot ook. Kijk bijvoorbeeld eens naar die fraaie caravan zomaar langs de weg in een veldje. Die kleuren waren echt zo uitgewassen, dat u niet denkt dat ik heb zitten truuken. U heeft dit jaar ook gekiekt, wat betekent dat we in een verhouding van 3:1 (ik 3) met 3210 foto’s teruggekomen zijn.  Kun je niks mee, met zoveel foto’s, doen we dus ws ook niks mee.

Volgend jaar weer? JA! En eventuele kat(-ten?) ? Die zullen daar vanaf het begin aan moeten wennen (zeggen wij dan he?).

Wrang (ofzo)

Ik ben niet per se een fan van benzinestations, zal daar ws niet alleen in staan, wie krijgt er nou romantische gevoelens bij een pompstation? Dus het moet wel erg gek gaan als ik me er wel iets bij voel. Houdt u vast!

Wij hadden een Texaco om de hoek (vondellaan) en toen supermarkten nog wel eens dicht waren was dat dé uitwijk om nog melk te halen als hij op of bedorven was, hoeft niet meer dus wij kwamen er niet meer, want geen auto. En nu moest ie weg omdat er een busbaan overheen komt en daarmee is er weer één station minder in de stad en is de kans dat je naar de snelweg moet om te tanken toeneemt.

Nu zijn ze de straat aan het overdoen en raad eens waar de paal van het noodstoplicht in vast is gezet…

Editlui

Er was een tijd, niet eens zo heel lang geleden dat ik bij correcties in mijn tekst of programmatuur¹, zo min mogelijk letters weghaalde. Bijvoorbeeld, dat je als je ‘engeltje’ schrijft in plaats van ‘egeltje’ dat je dan loopt naar de ‘n’ en die weg haalt en niet heel ‘ngeltje’ backspeesen en ‘geltje’ er voor in de plaats typen. Of het gaat zelfs zo ver dat je een heel woord voor je uit blijft schuiven tot je het nodig hebt, want deleten is zonde. Ik merk dat ik niet zo zuinig meer ben. Misschien is het een teken dat de economie aantrekt, maar ik gooi letters of zelfs hele woorden, met het grootste gemak weg. Hoppeta! Er zijn er toch genoeg. Wat kan mij die letters schelen. Ik ben niet trots op mezelf, maar ik moet genadeloos eerlijk zijn, ik ben een letterverkwister geworden en editlui. There I’ve said it!

Eindig nooit de titel van een stukje met het woord ‘uitstel’

Want voor je het weet heeft het uitstel betrekking op veel meer dan de keuzestress. Zo niet logje dan wel wat? Oh dingen, werk bijvoorbeeld, veel werk, maar ook foto’s¹ en nou ja, eh… dingen². Maar er is ook goed nieuws.

We hebben namelijk een babymerel in de tuin (en geen kat). Merel is dik en wordt nog druk gevoerd door z’n ouders. Tevens hebben we (mogelijk de zelfde vogel) een studeer-merel die een liedje van één noot heeft, maar daar tegenwoordig af en toe wel een klein coda-tje aan plakt van brwewerwerwlwlewelwel. Die komt er wel.

Verder heb ik hier fijne koffie staan³ ik heb een krakeling ⁴ gegeten. Als u nog nieuwsgierig bent naar iets of iemand, stel een vraag in het blokje hieronder, want ik weet het eventjes niet.