Ontmoeting met… (5)

Ja, in het oude testament had ik wat moeite met loslaten, met het uit handen geven van de franchise. Ik had wat te hooggespannen van de aarde en, hoe zal ik het zeggen, de mensheid.

– En dat heeft het hele Oude Testament geduurd?

– In principe wel ja. Zelfs al werd er naar me geluisterd, dan nog werden er onhandige dingen mee gedaan en werd zelfs mijn naam gebruikt om de boel mee te belazeren, om een volk te mennen en een richting in te sturen die niets met mijn oorspronkelijke gedachtengoed te maken had. En als dat niet genoeg was, dan werd er zelfs een zelfverzonnen hemel en hel bij gehaald. Alleen mensen kunnen een hel bedenken.

– En toen kwam Jezus?

– Dat was eigenlijk mijn laatste poging om me er nog direct mee bezig te houden. Een vertegenwoordiger die het allemaal nog één keer letterlijk kon vertellen. Dat het allemaal niet zo zwaar is en dat het er vooral om gaat dat je het met elkaar een beetje gezellig hebt¹. Op papier zag het er goed uit, het was allemaal doorgenomen, Jezus naar beneden en uitleggen.

– Maar ging dat dan niet goed? Ik bedoel, Jezus is een van de belangrijkste figuren in de westerse cultuur enzo.

– Nee, Jezus was ook maar een mens en hij kon eigenlijk niet zo goed overweg met de aandacht en mogelijkheden. De belangrijkste les: leg nooit je lot bij één iemand in handen. Vanaf toen heb ik gezegd: zoek het maar uit, maak er iets moois van, ik bemoei me er niet meer mee. Je ziet wat daar van geworden is.

– En nu zit je hier te simmen omdat je het niet echt los kunt laten?

– Nee, nee, het enige waar ik echt nog last van heb, is dat hoewel ik me niet meer met jullie bemoei, jullie nog eindeloos met mij bezig zijn, mij te veranderen, mij woorden in de mond te leggen en dingen uit mijn naam te doen. En daarbij verliezen jullie de dingen die belangrijk zijn, die écht belangrijk zijn uit het oog. Dat is jammer, daar heb ik het moeilijk mee. Drinken we er nog een?

– Doen we

wordt misschien wel vervolgd

Ontmoeting met… (4)

Eva, eigenlijk was ik vanaf Eva niet meer nodig.

– Eva?

Ik zat nog altijd in de kroeg, naast iemand die zich uitgaf voor God. Ik was een beetje moe en suf van het meegaan in zijn verhaal, maar ook al was dit een waan dan nog was het filosofisch boeiend genoeg om verder te gaan.

– Ja, Eva, van Adam enzo, boom, appel, kennis. Zij was de eerste wetenschapper, de eerste die zich afvroeg: “Wat nu als ik eens doe wat niet de bedoeling is,” want daar gaat wetenschap natuurlijk over. Dat je nieuwe dingen probeert. Dat je je wereld groter maakt.

– En daarom zijn ze uit het paradijs verjaagd?

– Daar waren ze klaar voor. Net als een kind op een dag het huis uit moet. Die wereld is, bij prettige ouders, harder en zwaarder dan thuis, maar met een vrijheid en zelfbeschikking die je thuis en in het paradijs niet kunt vinden. Maar het is moeilijk om je daar als ‘ouder’ dan niet meer mee te bemoeien. Kinderen doen zulke suffe dingen. En ook al doen ze dingen wel goed, dan nog had je ze zelf anders gedaan.

– En dat is dan het Oude Testament?

– Wat?

– De periode dat de ouder het niet kan laten om zich met het leven van de kinderen te bemoeien.

– Daar heb je een punt.

wordt vervolgd

 

Ontmoeting met… (3)

En dan zeggen mensen dingen als: “maar waarom doet die God dan niets, waarom grijpt hij niet in?”, ja duh!
Hij staarde in zijn glas en ik werd heen en weer geslingerd tussen interesse en lichte irritatie. Ik besloot maar weer even op de eerste te leunen.
– Maar, eh, is dat dan geen logische vraag?
– De vraag is logisch, maar fout. Op de een of andere manier zit het top-down-denken zo ingebakken in mensen dat mij telkens een foute rol wordt toebedeeld. Ik snap best dat mensen hun lot in iemand anders handen willen leggen, maar zo werkt het niet. Daarom word ik ook altijd zo boos om Genesis. En dan heb ik het niet eens over de schepping, maar over dat met de slang en die boom. Dat was ooit bedoeld als verhaal om te laten zien dat de mens na het ‘eten van de kennis’, klaar was om de wereld in te gaan, dat de mens het zélf kon¹. Ziekte en dood heb ik er niet ingestopt, die zijn het gevolg van hoe jullie gebouwd zijn, gegroeid zijn, ontstaan zijn. Net zo goed als een programmeur zich niet in hoeft te spannen om bugs in zijn software te krijgen. Evolutie gaat niet verder dan goed genoeg.
– Evolutie?
– Ja?
– Eh, schepping?
– Ha! Je hebt geen schepping nodig om een god te hebben.
– Nee, andersom, je hebt God nodig om bestaansvragen te beantwoorden.
– Maar God is toch geen antwoord? Zie ik eruit als een antwoord? Volgens mij roep ik meer vragen op dan ik beantwoord!
– Misschien, maar ik denk dat God voor een hoop mensen een piekerstop is.
Liet ik me door deze rare man uit mijn tent lokken. Gelukkig ging hij zelf weer verder
– Oja, zo van de wil van God. Dat Hij ondoorgrondelijk is en zo. Maar waarom moet ik daar tussen zitten. Kunnen die vragen zelf niet gewoon ondoorgrondelijk zijn? Daar ben ik echt niet voor nodig. Maar ik had het over het top-down-denken van mensen, terwijl het leven, het universum en alles bottom-up werkt. 6 miljard mensen kunnen wel één God in de gaten houden (elk op hun eigen manier), maar hoe zou één god zich met 6 miljard mensen bezig moeten houden? Ik ben het resultaat van de collectieve vragen van die 6 miljard mensen, niet het antwoord. Misschien zelfs wel de collectieve angst voor het ontnuchterende antwoord.
En hij nam weer een slok, was hij gewoon dronken? Ik keek op mijn horloge, hij zag het.

wordt vervolgd…

1 Onder het motto van ‘één zijpaadje te ver’ voegde hij nog toe: “het enige wat nog van mij is in Genesis is de grap dat de slang het rondkruipen als straf krijgt, iets wat hij toch al deed. Dat is net zoiets als iemand die net drie ijsjes uit de koelkast gejat en opgegeten heeft, straffen met dat hij geen ijsje krijgt na het eten.”

Ontmoeting met… (2)

En dat toen met Mozes he?
‘God’ had al een tijdje zitten vertellen over wat hem dwars zat. Hij vond het fijn dat ik niets vroeg, ik had me voorgenomen niets te vragen tot hij stil viel. Had niet zo’n behoefte aan een discussie met deze zonderlinge man.
– Ik heb met hem gesproken over wat goed is en wat niet. Maar hij bleef maar aandringen dat hij zijn volk in het gareel wilde krijgen. Ik nog zeggen:”Maar Mozes, dat moeten die mensen zelf uitvogelen, alles wat je oplegt werkt juist tegen de moraal”, maar hij sloeg aan het beitelen en maakte er zijn eigen verhaal van. In de vaste overtuiging dat ik het wel zo bedoeld had. Hij de berg af, ziet ie dat gouden kalf. Hij pissig omdat ze niet op hem gewacht hadden¹ en zo primair als leiders nog wel eens willen reageren, gooit hij die stenen kapot en slaat aan het moorden, terwijl hij net neergebeiteld had dat dat niet mocht. Gaat terug de berg op (durft mij niet onder ogen te komen) en beitelt een nog heftiger setje decreten neer, in naam van mij. Veel veel later vind je dat terug in Leviticus en zie je waar hij zich op afgereageerd heeft: vrouwen en homo’s. En dat gebeurt me nou iedere keer!

Mijn glas raakte leeg en ‘Hij’ bood me een volgende aan. Ik ben beleefd opgevoed, dus ik nam het aan.

wordt vervolgd…

1 en omdat ze in zijn afwezigheid een filmfestival gehouden hadden, maar dat is niet canoniek.

Ontmoeting met…

Het was ongeveer zo: Ik had afgesproken dat mijn lief mij op kwam halen aan het einde van een afspraak met iemand anders in de kroeg, dat was het idee. Maaaaaar, die iemand anders moest eerder weg omdat hij had afgesproken met zijn lief, dus ik had twee uur te doden. Ik bleef na het afscheid achter aan de bar en bestelde nog een eh, eh, consumptie.
De man die twee krukken verder had gezeten schoof nu op en vroeg of ik het erg vond dat hij naast mij kwam zitten. Erg was wat veel gezegd, dus ging hij zitten.
– Zou je het geloven als ik zou zeggen dat ik God ben?
Oh, nee, niet nu, niet hier, niet met mij, ik nam een slok en hij hervatte
– Ben je gelovig?
– Eh, nee.
– Ben je ook geen Ietsist?
– Zelfs dat niet nee.
– Okay, goed, for the sake of the argument, stel je zou wel gelovig zijn, wat zou je dan nodig hebben om te kunnen geloven dat ik God ben?
– Goed punt, dat is een van de redenen waarom ik niet gelovig ben, haha.
– Haha, ja, inderdaad en dat is mijn probleem, want ik ben namelijk wel God, alleen zijn er zo ont-zet-tend veel misverstanden over, en zoveel varianten van mij in omloop, dat ook al ben ik God, niemand daar wat mee kan.
– Maar als je, of moet ik ‘u’ zeggen?
– ‘Je’ is goed
– Maar als je God bent kun je ook wonderen verrichten, water in wijn enzo.
– En dat zou hoe indruk maken?
– Ah
– En als ik geloof af zou moeten dwingen, bevestig ik alleen het imago dat ik in de loop der eeuwen mee heb gekregen van de dramkonterige dwingeland zoals ik in bijvoorbeeld Leviticus 18 word afgeschilderd.
– Ik zie je probleem, poeh!
Hij nam een slok en keek even in de verte.

wordt vervolgd