6:30

Onze wekker gaat om 6:30uur. Dat komt door mijn telefoon, als ik daar de wekker van instel krijg ik een wijzerplaat waar ik eerst de uren aan moet tikken en daarna de minuten. 6:30 is twee keer tikken op de zelfde plaats. Wat wil een mens nog meer? Andere geschikte tijden zijn dan natuurlijk 5:25, 4:20 en 3:15 alleen wie wil er nou zo vroeg zijn bed uit? 6:30 dus. Heel handig. Hoe vaak we ons dan nog omdraaien laat ik even in het midden, dat lijkt me duidelijk.

Amerikano

Nog los van het type bonen kun je koffie zo anders laten smaken door de zetwijze dat je je wel eens afvraagt: waar is dit allemaal goed voor, maar niet vaak.

Redelijk recent heb ik de Amerikano¹ ontdekt. Voor wie dat niet weet is een Amerikano een espresso waar je na het zetten extra warm water bij doet² om zo een grotere hoeveelheid koffie te krijgen die dan wel milder van smaak is, maar wel weer hele eigen smaaktonen eh, toont. Tot mijn grote verbazing kan het ook middelmatige espresso, goed drinkbaar maken. Een aandrader dus, behalve dan dat niet iedereen het voor je wil maken. En er zijn zelfs mensen die je afkeurend aankijken als je het bestelt. Kortom, niets dan lol.

Brokverwarring

Sieb’s wereld is er eentje die vooral om eten draait. De dierenarts noemt dat ‘voedselgemotiveerd’ en omdat we zoveel van Sieb houden, nemen we die term over, waar mogelijk de voedselinname beperkend in de hoop geen groter kattenluikje te hoeven installeren.

Sieb’s voeder (dat wil zeggen, het voedsel dat hij bij ons krijgt, wat hij elders snaait gaan wij niet over) bestaant uit brokken, hij krijgt geen natvoer¹ want, omdat. Dus als hij brokken hoort, dan is hij er als de, eh Sieb bij.

Sieb’s brokken komen in een zak en die wordt, als het weer zover is, geleegd in zijn brokkenbus. Die vullen we met opzet als hij moet eten, want anders is het huis te klein. Dus bus bijvullen, Sieb eten geven en naar beneden om de zak degelijk weg te gooien, want anders gaat hij daar mee aan de haal. Loop je dan de trap af, komt hij achter je aan en laat zijn bakje met brokken achter om de zak te volgen, want daar zat het allemaal in, misschien nog wel meer?

Sieb’s behoefte doet hij op de kattenbak, hij is nogal zindelijk. Heel erg zelfs, hij doet het niet buiten. En hij doet het het liefst waar je bij bent. Wij zeggen altijd: Sieb is een sociaal plasser.

Sieb’s kattenbakvulling is in (hout-)brokkenvorm…

Een extra voet om mee te tappen

De staart van een kat is een autonoom wezen. Tenminste dat is doorgaans mijn overtuiging. Het heeft wel een symbiotische relatie met de aanpalende kat, maar een eigen leven en een eigen willetje.

Ik heb de indruk dat het Sieb gelukt is om maatjes te worden met zijn staart. Ze spelen regelmatig krijgertje¹ met elkaar en nu ligt hij in de stoel en tapt zijn staart² ritmisch zijn ongeduld. De hoogste graad van kat-staart-congruentie, zonder dat je het idee krijgt dat het één wezen is. Heel knap. ‘Ja’, zegt Sieb: ‘Ik, Sieb!’

Klopt als een

Ik weet dat ik overdrijf als ik zeg dat er niet veel erger is dan een vervelend sneetje in je vingertop. Bijvoorbeeld veroorzaakt door papier, of nee, juist veroorzaakt door papier. Omdat, hoe vaak je je handen ook wast, je toch erg veel met bacteriën in aanraking komt, gaat het vrijwel meteen ontsteken, pleisters helpen niet en je gebruikt je vingertoppen zo vaak.

Ik bood bij de bloedbank een keer mijn wijsvinger aan om met zo’n klein prikje mijn HB te bepalen, maar dat deden ze niet, je wijsvinger is zo gevoelig, daar heb je de hele dag (of langer) last van.

Vanochtend is het gebeurd, het zal mijn eigen onhandigheid zijn geweest, maar dat maakt het niet minder vervelend. Het gaat de hele dag open, maar bloeden ho maar, dus echt lekker dicht gaat het ook niet. Het gevoel van ontsteking ligt al te jemelen. Kortom, zie begin van stukje.

Het geluid van één typende hand

Toch weer even een toetsenbord dingetje. Sorry. Misschien moet ik er gewoon een dag voor instellen, toetsenbord zaterdag ofzo. Maar dit terzijde.

Ik was een beetje sneu. Ik dacht namelijk dat ik op het minimum gekomen was met toetsenborden. Dat ik op z’n extreemst was beland en dat het klaar zou zijn nu. Maar we kunnen nog verder gaan. Want waarom zou je altijd met twee handen moeten typen? Toegegeven, dat ben ik gewend en dat gaat best rap zo even hop, maar het hoeft niet natuurlijk. Dus heb ik een toetsenbordje gemaakt dat met één hand te gebruiken is. Natuurlijk zijn er al tal van pogingen door anderen gedaan om met één hand te kunnen typen en toetsenborden te maken waar je met één hand de snelheid kunt benaderen van een gewoon toetsenbord, maar ik ben niet heel erg gemotiveerd om dat te implementeren en al helemaal niet om daar op te moeten leren typen.

Dus heb ik het eenvoudig gehouden. Als je niks extra’s indrukt, is het ‘gewoon’¹ de linker helft van van een toetsenbord. druk je de toets rechts onder in, dan krijg je de rechter helft. Hij is bedoeld om linkshandig te gebruiken, zodat je rechts vrij hebt om te muizen of schrijven ofzo. Het is dus afhankelijk van de tekst hoe snel dit werkt. Een linkshandig woord als fast² of reverberates gaat als een razende. Maar woorden waarin dat afwisselt is het huilen met de pet op. Waar ik met twee handen op een goede dag makkelijk een woord of 74 per minuut haal, kwam ik in het gunstigste geval met linkshandig typen niet verder dan 12 woorden per minuut. Heel verdrietig. Experiment is denk ik dan ook ten einde. Maar wel leuk om geprobeerd te hebben.

Het meest frustrerende is dat ik een hele leuke naam verzonnen had, nee meer dat de naam zich als per ongelukke verspreking aandiende, maar ik weet hem niet. Mogelijk dat ik dat nog nalever. Tot die tijd zijn suggesties welkom³.

Dolende geest

Verwarde mensen, daar gaat dit stukje niet over al had de titel dat wel kunnen dekken. Maar nee. Eigenlijk gaat het over ons allemaal, dus is het geen onderscheidende term. Pas als je kunt zeggen dat een term iets beschrijft wat iets anders niet kan zijn heeft het zin om die term te gebruiken. Ik geloof dat ik me een beetje vast draai. Nieuwe alinea.

Er zijn mensen die recht op hun doel af lijken te gaan. Zo van: daar is het doel, dan ga ik daar ook heen. Of ze er komen is de vraag, maar meestal zeggen we als we ergens aankomen: dit is precies waar ik had moeten zijn, dus al was het niet mijn doel: ik ben blij dat ik er ben en het had eigenlijk mijn doel moeten zijn. Wederom geldt dan dat het woord doel niet echt meer een betekenis heeft, als alles waar je aankomt uiteindelijk je doel is, tsja, wat is dan van te voren nog een doel? Ik draai mij weer vast. Derde poging:

Waartoe zijn wij hier op aard? Of beter gezegd: waar hebt u vandaag zin in. Want ergens zin in hebben, is vaak de enige zingeving die te verdedigen is. Hoe vaak is niet: het heeft geen zin, mooi voor: ik heb geen zin. En wat is dat dan, zin?

Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat iedereen maar wat doet¹  en als je je dat bedenkt, wat gaat het dan toch goed met de wereld. Alleen als je je dat bedenkt, want verder is het natuurlijk bedenkelijk. In een wereld waar uiteindelijk niemand de baas is en we feitelijk allemaal dolende geesten zijn, is het een klein wonder dat er niet veel meer ellende is in de wereld. Hoera voor kleine wonderen.

Hoe zit het eigenlijk met wurmpjes?

Vroeger kreeg ik, als mijn moeder gehakt maakte, een stukje rauw gehakt. En als ik mee mocht helpen met het maken van gehaktballen, dan was er grote kans dat er ineens één bal minder uit het pond ging dan anders. Daar kreeg je dan wormen van, of wurmpjes. Ik kan me niets herinneren van dat ik ooit wurrumpjes gehad heb, maar dat was wel altijd het verhaal. Vaste prik.

Nu dacht ik ineens, is het zo dat met de megastallen het gedaan is met de wormpjes? Zijn moderne koeien zo steriel dat je kunt zeggen dat er geen worm meer in zicht is, al zou je dat wilen? Moet je voor wurmpjesgehakt echt naar biologisch vlees uitwijken? In het laatste geval is dat natuurlijk toe te juichen! Wilt u weer gewoon wurrempjes: koop biologisch gehakt! Deze slogan mogen ze gewoon gebruiken, helemaal gratis.

Groene waterstof

Dit zit nou al weken in mijn hoofd. Als je groene waterstof verbrandt, krijg je dan ook groen water? Of hangt dat af van de kleur van de zuurstof die je daar voor gebruikt? Bijvoorbeeld rode zuurstof, groene waterstof: geel water. Blauwe zuurstof: cyaan water. Gewone witte zuurstof: lichtgroen water.

Hopelijk is het nu definitief uit mijn hoofd en kan ik weer over tot de orde van de dag, wat die dan ook moge wezen…

stukje 2727

Volgens dit weblogding is dit het 2727-ste stukje dat ik schrijf. Ik vind het altijd een beetje een knieval om over loggen te loggen. Loggen over loggen over loggen daarentegen is prima dus ben ik veilig. Anyway, 2727, is dat niet een liedje, of is dat 2525? Wat ik eigenlij wou zeggen is dat het zo grappig is dat 2727 voelt als een rond getal, terwijl het dat in geen enkel getalstelsel zo is. Zelfs niet in het 27-tallig stelsel. Hoewel, het eindigt wel op een 0, om precies te zijn is het 3k0, waarbij het tweede cijfer dus de waarde 20 heeft (9+11). Hoe dan ook, wat zal ik zeggen, nog maar een stuk of 2727 erbij? We zien wel, zo lang ik niet ophou, ga ik door.