KrakLog

Kerstboter

Heb ik het gisteren over dingen die ik kwijtraak, of kwijtgeraakt ben, vandaag wil ik het met u hebben over de dingen die algemeen kwijtraken. De geschiedenis die er niet zo toe doet. Ik heb het natuurlijk over kerstboter, want zo heet dit stukje. Duh! En aldus geschiedenis, zal ik maar zeggen. Ik bedoel, ik heb de  Tweede Wereldoorlog niet meegemaakt1  maar wél de boterberg en dus de Kerstboter2. Volgens mij vonden mijn ouders de boter nog te diere3, ondanks dat het kerstboter was en werd de cake gewoon gebakken met bleubend4

Ik heb eerlijk gezegd nooit zo goed begrepen waarom ze ooit begonnen zijn  met Echte Boter, want daardoor en door de kerstboter heb ik nog steeds het idee dat boter vre-se-lijk duur is. Ik heb het even nagekeken en het is inderdaad twee keer zo duur5, maar hoeveel boter gebruik je nou helemaal? Of beter gezegd, hoeveel boter gebruik ík nou helemaal. En het echte drama? Het echte drama was natuurlijk dat ze dan een keer Echte (Kerst-)Boter hadden en dat ik het niet lustte natuurlijk want ik was een bleubendkind. Bleubend ben ik ontgroeid en boter (Echte/Room/Kerst) is vele malen smakelijker. Ik moet er niet aan denken om bij het bakken margarine te gebruiken. Toch, op mijn brood doe ik noch margarine noch boter (alleen met zoet beleg, dan toch weer wel, want waarom zou je consequent zijn?)

 

Notes:

  1. Je zou kunnen zeggen dat ik het niet ontploffen van de Derde wel meegemaakt heb, maar dat is voor een andere keer
  2. Ik heb me sufgezocht naar een afbeelding van een pakje kerstboter, hopeloos. Wel van de boterberg, maar daar had ik het niet over. Vandaar dus deze afbeelding.
  3. Of duur
  4. Ik weet dat het Blueband is, maar het werd bij ons thuis uitgesproken als bleubend en omdat het hier om geschiedenis gaat…
  5. Of diere
  • Irene zei: Tsss. Bij ons thuis was het Bleubànd, en bij R ook. Wij hadden dus geconstateerd dat heel NL Bleubànd zei. Hm. Op één gezin na dan, vooruit. ;-)

Lijnzaadolie

Er zijn weinig luchtjes die zo’n trigger zijn voor fijne gevoelens als de geur van lijnzaadolie. Dat heb ik natuurlijk ontdekt in de st. Annatunnel in Antwerpen, hoewel ik toen nog niet wist dat het lijnzaadolie was, dat merkte ik pas toen ik voor het eerst zélf lijnzaadolie gebruikte om een muziekinstrument mee af te werken. Sindsdien moet ik me inhouden om niet elke dag een beetje te huffen1, maar eerlijk gezegd vergeet ik altijd dat ik het in huis heb tot ik weer iets heb waar een laagje prut over moet. En dan krijg ik het dopje er al niet meer af, want omdat. Vandaag heeft Schoone Erika een laagje gekregen. Nu hoeft ze alleen nog een paar mooiere schroefjes om helemaal Schoon te worden. Nu ruikt ze onweerstaanbaar, bijna even goed als ze tiept. Hoezee!

Notes:

  1. Zo schijnt dat te heten, weet ik verder ook niets van.

Lampe

In dit stukje van het jaar voel ik me altijd die idioot in het gezelschap dat overal het licht uit loopt te doen. Je wordt met donker wakker dus overal licht aan. U gaat verlaat het huis als het nog relevant is dat er licht brandt. Maar dan ga je koffie maken en overal in huis is nog kunstlicht aan, alleen legt dat het af tegen het licht van buiten. Het licht in de keuken merk je wel op, want daar wacht je tot de waterkoker warm is, en dan loop je met het blad met koffie en koekje naar boven en moet je ‘t blad op de grond zetten om het licht uit te doen op de tien1 plaatsen op weg naar je kantoor2. Over een week of wat heb je de routine om dat op de heenweg al te doen, maar nu nog niet. Misschien moet ik eens oefenen en ondertussen mopperen dat iedereen het licht verdorie maar laat branden alsof het niks kost en we drie planeten hebben, in plaats van één verdorie, grmbl, mmbl. Je moet er immers het beste van zien te maken he‽

Notes:

  1. Hyperbool
  2. Cotangens3
  3. Een minder vaak gebruikt stijlfiguur, maar zeker de moeite waard op z’n tijd.

Even een iets serieuzer stukje (sorry)

Ik heb het er niet vaak over, maar A. is nog steeds dood. Ik neem aan dat u ook niet dacht dat ze opeens weer tot leven gekomen was, maar mocht daar twijfel over zijn, ik kan het bevestigen, ook na 13 jaar is in die toestand niets veranderd. En laten we wel wezen, daar zijn we maar wat blij mee. Het enige waar we in het leven van op aan kunnen is dat de doden niet terug komen om de boel nog ingewikkelder te maken. Ik gun iedereen z’n lol, maar laten we wel wezen, niet de doden. Maar ik dwaal af.

A. is dood, en dat is best onpraktisch zo hier en daar. Onder meer het feit dat als je een anecdote vertelt van voor 2006 de kans groot is dat je wildvreemden1 terloops moet vertellen dat A. dood is. Schrikken mensen van, tonen medeleven, terwijl de anecdote gewoon een gezellig verhaal was. Allemaal erg jammer. Voor alle betrokkenen trouwens.

Maar zoals in mijn liedje Troost, staat:

Dat wat ik mis:
Iemand die de poesen van vroeger kent
En wat ze deden

Je externe geheugen valt weg. De meest dichtbije, de dicht bijste, de dichtst bije, getuige van je leven over een periode van 16 jaar is weggevallen. Dus als je wilt weten hoe dit en dit, of dat nou zat, vergeet het maar. Ik weet het niet meer, en als ik het niet weet, wie moet het dan wel weten? Als het om intiemere dingen gaat natuurlijk, anders kan ik het gewoon hier nalezen. Al met al dus best een rotstreek (kom ik toch nog toe aan het stadium van boosheid2).

Notes:

  1. Uit loyaliteit naar A. U en de releaties met beiden
  2. Stadium 2 volgens Kubler Ross, waar ik me braaf niet aan gehouden heb. Gevaarlijke geken!3
  3. Ja, geken, u leest het goed!
  • aargh zei: Dat lijkt me echt een gemis, niet alleen dat je de ander niet meer kunt raadplegen over hoe het nou precies was, maar ook dat je het er niet eens meer over kunt hebben dat je het allebei ook niet meer precies weet. Het solidair samen vervagen.
  • Irene zei: Dat begint al (tenminste, in de meeste gevallen) met de dood van ouders, of nog eerder zelfs die van opa's en oma's, aan wie je niets meer kunt vragen, maar bij je wederhelft is het natuurlijk nog veel intensiever.

Wachttijden in de gezondheidszorg

Natuurlijk, ik weet dat het met mijn logje en maatschappelijke relevantie wel goed zit. Maar vandaag heb ik toch een topic waarmee ik toch iets boven mijn eigen gemiddelde uitstijg, nl. wachttijden in de zorg. Ik ben op het ogenblik namelijk ervaringsdeskundig. Ik had namelijk iets ontstokens in mijn oog. Aan de binnenkant van mijn ooglid om precies te zijn. Vrijdagavond was het zo erg dat ik dacht, daar ga ik niet mee naar de huisartsenpost! Maar maandag wel even de dokter bellen. Ik maandag de dokter bellen (maar dat doet iedereen)1 en kijken of ze even konden, eh… kijken. Of ik dinsdagochtend kon komen2, dus ik stem heel dociel in3 en dus dinsdagochtend om half negen, ik naar de huisarts, maar het was eigenlijk al te laat, het ooglid was niet meer rood, de zwelling was bijna weg en, nou ja, was het eigenlijk nog wel nodig. Vandaar mijn advies aan iedereen, als een soort van PSA:

 

Wacht niet te lang met naar de huisarts gaan, de kans bestaat namelijk dat de klachten vanzelf weg gaan.

 

Tot zover deze mededeling. Oog en -lid maken het goed trouwens.

Notes:

  1. Technisch gezien dus eigenlijk al mijn eerste confrontatie met de wachttijden in de zorg
  2. Pas op he‽ Ik had al last sinds vrijdag!
  3. Want zo ben ik.
  • aargh zei: waarschijnlijk wordt er vaak afgebeld omdat de afspraak niet meer nodig is. Zo komt er weer ruimte voor de echte krepeergevallen denk ik dan maar.

Het jurkje van Schoone Erika

Ik heb u niet zoveel lastig gevallen met Erika de laatste tijd, met name omdat u ‘t waarschijnlijk wel een beetje gezien had met al die toetsenborden. Ik denk dat ik het als lezer eigenlijk wel zat zou zijn geworden. Toch kom ik nog even op Schoone (voorheen Nette) Erika terug. Ze is af en fraai en heel fijn om op te typen. Ze moet nog een laagje olie ter afwerking (niet ter smering)1, maar verder is ze een feest. En omdat al haar toetsen en programmering ook op Clive aanwezig is, is het schakelen eigenlijk ook niet zo’n probleem. Sterker nog, omdat e.e.a. best wel een beetje logisch zit…

Sorry, ik laat me een beetje gaan. Het zou over haar jurkje gaan. En dan bedoel ik haar toetskapjes. Bedenk me ineens dat het dus haar kapsel is. Zou dat moeten veranderen hierboven, maar daar heb ik nu geen zin in. Haar kapsel dus. Ik heb speciaal voor haar fraaie blauwe toetsjes gekocht en die staan prachtig, maar ik heb ook de toetsjes van het toetsenbord waar ik iets van vijftien jaar op gewerkt heb die er op kunnen, die waar de veel gebruikte letters flink uitgesleten zijn. Vet retro allemaal en dat staat haar (naar mijn mening) erg erg fraai. Maar U zei tijdens het eten dat ze ‘t saai vond en dat die leuke kleurtjes haar beter stonden. En nu zit ik met een dilemma, wie gaat nou het kapsel van Schoone Erika bepalen, ben ik dat, is U dat, en wat heeft Erika zelf eigenlijk in te brengen, want wie is ze nou eigenlijk zelf?

Daar heb ik natuurlijk meteen het antwoord mee: we moeten het even de tijd geven. Ik moet haar beter leren kennen, en op een dag geeft ze zelf wel aan wat voor kapsel ze wil. Tot die tijd wisselen we het gewoon een beetje af, dan kan ze zelf ook een beetje een idee krijgen wat ze wil en merken wat misschien helemaal niets voor haar is een zich daar dan tegen afzetten.

Notes:

  1. Want ze tiept als een zonnetje

Kolombo

Ik mag zo af en toe wel eens knutsen. En bij het knutsen is er nog wel eens zo’n punt dat er materiaal zit op een plek waar het weg moet. Vaak is het dan vooral een cylinder van een bepaalde diameter die weg moet. De boor is daarvoor een buitengewoon geschikt instrument om dergelijk gaatjes 1 te maken.

Nu heb ik altijd uit de hand geboord, daarbij regelmatig letterlijk delen uit mijn hand verwijderen door vastslaande boren en rondtollende werkstukjes. Maar een kolomboorkopen: ho maar. Want duur, groot en ik doe het al die tijd al zonder. Nou, nu mooi niet meer! Ik heb voor een prikkie een best wel voldoende goeie boor gekocht. Als je ‘m elke dag 8 uur gebruikt houdt hij het ws. een week uit, maar zoals afgelopen zaterdag gebruik ik ‘m voor twee gaatjes die ik anders niet had kunnen boren en nu kan ik mijn afzuigkap ook weer uit zetten.

Als je op zoek gaat naar een kolomboor kun je trouwens flink lachen, want geen enkele spellingscorrectie kent namelijk het woord kolomboor en maakt er klopboor van. Als er twee dingen zijn die je niet moet verwisselen zijn het die twee wel, als het gaat om het boren van gaatjes dan wel he?

Notes:

  1. Zo heten die met een de juiste technische naam

Jubileumsstukje

Tuurlijk was het vijftien jaar geleden (in april) dat KrakLog het licht zag, maar ja, toen was ik uit de lucht en dan ben ik toch geneigd dat een soort een beetje van, niet te vieren. Ik zal wel een hele zachte yey gedaan hebben waar ik niet van wist waar dat voor was en dat dat dan was omdat KrakLog vijftien was, maar meer ook niet.

Maar vandaag is er wél een heel echt jubileum, U en ik zijn vandaag twaluf jaar samen. In een twaluftallig stelsel is dat een rond getal, dus hoezee! Op de volgende 12 dus, hoezee en als u in de buurt van een stukje taart komt, of een glas van het een of ander dat zich heugelijk laat heffen, voel u vrij om dat hier over te laten gaan (maar voel geen druk),

  • Irene zei: Gefeliciteerd!
  • aargh zei: Het is alweer bijna twaalfeneenhalf, gefeliciteerd nog!

Opponeerbare duim

Ik mag graag prehensiel zijn. Ik vermoed dat ik als kind al best wel grijpgrage handjes had. Dingen die dáár liggen naar hier halen.  Oppakken en bekijken. Het tactiele, het bepotelen vastpakken zeg maar. En ik denk wel eens dat we niet vaak genoeg stil staan bij dat wat dit allemaal mogelijk, of in ieder geval zo makkelijk maakt: onze opponeerbare duim1. Ik moet er alleen om die reden al niet aan denken om een paard te zijn, of een hond2, nee dan nog liever een kreeftachtige met grijpklauw. Het is niet voor niets zo dat wanten als enige de duim nog vrij laten3. En dan te bedenken wat je allemaal nog meer kunt dankzij die opponeerbare duim. Denk eens aan het verlies aan nauwkeurigheid bij het pulleken in de neus. Of iets om te zuigen als je een stukje wilt schrijven maar mensen niet nogmaals lastig wilt vallen met een verhaal over toetsenborden4 de veelzijdigheid van de duim zou wel eens bezongen mogen worden, maar ik heb er geen liedje over kunnen vinden6. Kortom, tijd voor koffie, om de dag eens goed te beginnen.

Notes:

  1. En als u geluk heeft, zelfs duimen, meervoud
  2. U ziet hoe knap ik hier de kat ontwijk.
  3. Om in z’n eentje koud te worden
  4. Waarbij opgemerkt zij dat de duim bij het gebruik van Clive en de Erika’s5 weer van groot belang zijn, maar dit terzijde.
  5. Prachtige naam voor een band
  6. Of dan toch geen liedje dat ik aan u zou willen aanraden of zelf zou willen horen (zeg maar).
  • Irene zei: Eh het technisch aspect van dat met de neus? Of wil ik dat waarschijnlijk niet weten ;-)
  • yak zei: Ik vind het bij herlezing vooral lastig dat het neuspulleken direct gevolgd wordt door het duimzuigen. Dan terugkomend op je vraag: ik denk in dat geval dat de duim zélf gebruikt wordt voor insertie in de nasale orifice. Ik geloof dat de strekking van liggende pis-en-poepbedingen mij niet toestaan hier dieper op in te gaan (pun intended)
  • aargh zei: door kromgroeiende (dupuytren) vingers kan linkerpink niet meer relaxt in de neus. Opponeren gaat nog prima maar daar heb ik even niks aan. Nog even en de duim opponeert tegen de achterkant van de pink, het hele ontwerp klopt niet meer.

Nette Erika

Ik begrijp dat u er helemaal klaar mee bent, eerlijk gezegd ben ik dat ook. Zelfs zo dat ik me af vraag of ik er ooit aan toe ga komen om d’r van een verfje (olie) te voorzien. Maar zeg nou eens eerlijk, is het geen bjoetie? Ik moet alleen nog een keer mooiere schroefjes op zien te snorren al zie je die op deze foto gelukkig niet zo goed. Omdat ze net af is heb ik d’r ook even gebruikt voor mijn werk. Dat gaat opmerkelijk goed, maar liever toch niet. En dat is dan maar weer goed ook omdat ik daar Clive voor heb. Nette Erika gaat naar de schrijfkamer, waar die op dit moment dan ook is.

Om het nog even over iets heel anders te hebben, bijvoorbeeld in dit geval Sieb, namelijk dat Sieb de gewoonte heeft zich foto’s in te wurmen. Als hij dat met zijn lieve snoetje doet is daar natuurlijk helemaal niets tegen. Dat begrijpt u, want als dit logje volledig zou bestaan uit Siebfoto’s dan zou de populariteit dramatisch toenemen, buiten alle kijf verheven. Nee, het gaat nu even over die haar op de linker shifttoets.  Ik weet dat er mensen zijn die dat pijn in het hoofd doet, ik snap het, ik voel het geloof ik zelfs, maar helaas, hij zit er echt. Niet meer op het toetsenbord, maar wel op de foto. Sorry, het spijt me, maar ik ga er niets aan doen.