KrakLog

Boh

Uw wachtwoord moet:

  • anders zijn dan uw vorige wachtwoorden
  • minstens 3 karakters bevatten die niet in het oude wachtwoord voorkwamen
  • minstens 6 karakters lang zijn
  • niet meer dan 3 dezelfde karakters bevatten
  • minstens 3 letters bevatten
  • minstens 1 cijfer bevatten

  • Edwinek zei: Ja, ze doen wel erg irritant. Ik heb het opgegeven en laat KeePass mijn password genereren.
  • yak zei: Wat erna gebeurde? Nou, de aangifte moest ondertekend worden en dat ging niet goed. Stond er: met het wachtwoord ondertekenen waarmee u ingelogd bent, dus ik probeer mijn oude, duh, voor een uur uitgesloten en ik mocht het fijn later op de dag allemaal opnieuw invullen, heel fijn.

Joekie


Dit is (naast drukte met werk) de reden dat u niet veel van mij gelezen heeft. Nu weer druk aan werk werk (sorry).

  • aargh zei: Waaaah? heb je dat helemaal zelf gemaakt of is het een bouwpakket?
  • Laurent zei: Zeg, hoezo haal jij mijn gitaarbouwproject binnen twee weken bijna in?
  • yak zei: @aargh: Nee, dit is een eigen(wijs) ontwerp. Donderdag hout gehaald. Vrijdag (in het openlucht atelier gezaagd), gerapst en geschuurd. Zaterdag gefret en toets gelijmd. Zondag toets bijgevlijd brug gemaakt en snaren erop. @Laurent: 1. Schot voor open doel: het is een ukelele, qua volume een fractie van een gitaar. 2. Dit is een 'leer van je fouten dus maak er zoveel mogelijk' project.
  • aargh zei: Goh! Knap! Ik moet heel eerlijk opbiechten dat ik zoveel voortvarendheid niet had verwacht. Effe bijstellen! En nu nog geluid erin stoppen ;-) En dan geluid eruit halen natuurlijk :-D
  • Irene zei: Het gat! Je bent het gat voor de luidspreker vergeten!
  • MdP zei: Is dit de ware grootte?

Ja eh sorry hoor.

Druk met werk en met dingetjes ernaast. Hopelijk morgen verslag. Als zoethoudertje een inval die ik had tijdens het maken van mijn ontbijtje.

Zwak zelfbeeld

Ik ging eens naar een sekte
En ze lieten me naar binnen
Ze zeiden: “Doe je jas uit”
Dan kunnen we beginnen
Men zei dat ik al jaren was
bezeten door demonen
Maar ik was wel gevleid
Dat ze bij mij juist wilde wonen

  • ton zei: En ontdemoniseren kun je altijd later nog leren.

Gigantische dwerg

Terwijl ik vandaag dus ga giggen:


Broeit er op de achtergrond een ander nieuw project. Om niet om het bosje te slaan: ik ga zeer waarschijnlijk mijn eigen ukelele maken, zo die is eruit. Onder begeleiding en in het attelier van een heuse luthier. Ik ben namelijk niet helemaal gelukkig met de twee ukkies die ik heb. Nu ligt het voor de hand om een derde te kopen, maar vooralsnog heb ik geen betere gevonden dan die ik nu heb. Ik heb wel een expeditie gepland naar A’dam om daar in een winkel te kijken, maar het idee om er zelf een te bouwen komt ws. toch niet meer uit het systeem.
 
En als je zelf de mogelijkheid hebt om iets te bedenken, dan kies je natuurlijk die dingen waar je gelukkig van wordt (en die natuurlijk een beetje raar zijn). Het wordt een (hou je vast) Super Jumbo Sopranino.
Wacht even, ik laat het eerst even zien:


Dit lijkt gigantisch, maar bedenk dat het geheel 51cm lang is, korter dus dan de standaard ukelele. En dan nu de naam:

  1. Super: de term super (of langhals) wordt gebruikt voor een ukelele die de kast afmetingen heeft van een klein model, maar met de snaarlengte (en daardoor langere hals) van een model groter. Dus een super-sopraan heeft de kast van een sopraan, maar de snaarlengte van een concertmodel. Een super-concert heeft de kast van een concertmodel en de snaarlengte van een tenoor. Etc.
  2. Jumbo slaat op het model van de kast. De jumbogitaar heeft de breedste kast en het meeste laag. Hiermee is de breedte van de kast eigenlijk ook ‘super’ geworden omdat het ook de breedte van een model groter heeft. Omdat de plaatsing van de brug van invloed is op de klank zit die veel verder van de onderkant (dichter bij het ‘gat’). De hals gaat dus heel ‘laat’ de kast in. Doorgaans is dat bij de 14e fret, hier is dat veel later. Een ander voordeel van het jumbomodel is dat het hout niet in scherpe bochten gebogen hoeft te worden.
  3. En dan het laatste van de naam: sopranino. Dat is het alsterkleinste model ukelele. Want klein is natuurlijk waar het om gaat. De kast is op z’n breedst 16cm, de hoogte maar 20cm. Lief he?

Wanneer? Oh, joh, ergens volgend jaar ofzo. Eerst wat experimenteel pielen.

Nu moet ik opschieten, want dit gefantaseer heeft me bijna in tijdnood gebracht (niet echt hoor).

  • Laurent zei: Jahaha, dat is leuk, zo'n instrument bouwen. Mijn gitaarproject is nu in het laatste stadium aan het belanden (maar ik heb het wel rustig aan gedaan).
  • Lichtjuf zei: Leuk gisteren Smultimedia! Seth en ik zitten nog in de liedjes van de vorige versie dus zal snel deze editie branden.

Huuuu

Ik zit ineens zonder water!@!Huuu. Vitens gebeld en, geloof het of niet, ik kreeg iemand aan de lijn die me wist te vertellen wat er mis was, haar excuses te maken en te melden dat er op dit moment gekeken wordt hoe het komt (het heeft te maken met het inbouwen van een brandput, eerdere huisnummers zouden daar last van hebben, maar wij niet, nou gaan ze kijken wat ze verkeerd hebben gedaan).
Ik houd u op de hoogte!
Update: 11.00 uur, ik heb weer water! Hoera!


Zie Andere Kant


Ik heb een zak over mijn zadel, want fiets staat aan straat. Het niet hebben van een achterom is qua van poesenontsnap wel heel fijn, maar fiets staat aan straat. Nu is het fenomeen slijtzak de gemiddelde aanstraatfietser niet onbekend. De levensduur van een dergelijke fietszak is beperkt. De kunst en kik zit in de tijdsrek tot vervanging. De zak op de afbeelding is zeker twee drie maanden mee gegaan. Is helemaal verbleekt en afgelopen week was het alsterlaatste vlakje-zo-groot-als-het-zadeloppervlak doorboord. Een nieuwe zak was van node en voorhanden. Hiephoi ende ook hoera. Ware het niet dat op de eerste dag van de carrière van de nieuwe zak deze AWOL1 ging. Zomaar, weg.

Oh, P.S. U en ik zijn vandaag drie jaar! (Drie jaar pas!)

1 weg zonder briefje van z’n moeder.

  • Gerhard zei: Bedankt voor deze uiteenzetting, maar toch een vraagje qua verslijten van aanstraatfietszadelzakje. Hoe kan het dat deze verslijt? Toch niet door het er op zitten tijdens fietsen, want dan na regen toch nog natte broek. Dus lijkt mij: wegnemen alvorens op te stappen. Dat zou een aanmerkelijk langere levensduur moeten opleveren! Geen dank. En gefeliciteerd, dat heb ik nooit geweten! ;-)
  • yak zei: @Gerhard: Scherpe hoekjes aan de onderkant van het zadel en sturen van andere fietsen. Dus inderdaad geen dank ;-)
  • Irene zei: Felicitaties.
  • ton zei: Dank U wel...

Poedelprijs

Dit jaar is er geen zilveren penseel uitgereikt, omdat geen van het werk daar voor in aanmerking kwam. Het nivo van de kinderboek illustraties is blijkbaar benedenmaats (zie ik niet helemaal trouwens, maar dat kan aan mij liggen).
Daarentegen zijn er wel een boel vlag-en-wimpels uitgereikt, dat zijn de eervolle vermeldingen, de aanmoedigingsprijzen.

In Zweden was een groot probleem. Want wie geef je  nou in hemelsnaam een Nobelprijs voor de vrede? En dus kreeg Obama de vlag-en-wimpel voor de vrede, mooi he?

  • Branwen zei: Raar he, ik kan toch niet bedenken wat Dhr Obama nou eigenlijk gedaan heeft voor de vrede. Iemand?
  • Laurent zei: Slijtzak. Dat klinkt als een vulgaire benaming van een of andere ouwemannenkwaal.
  • Laurent zei: Verdorie, die reactie hoort bij het volgende logje, zie ik nu.
  • yak zei: @Laurent: maar dat snapte we wel hoor!

Showing your age

Ik word altijd erg blij van buitenlands idioom. Voornamelijk omdat je er frisser tegen aan kijkt dan Nederlandse idiomeriën. De uitdrukking in de titel is ws. van toepassing op het onderstaande.

Het zout was op, dus moest er een nieuwe bus komen. Goh, wat een hip-onnozele nieuwe verpakking is dat zeg. Zo zag de vertrouwde bus eruit:

En zo de nieuwe:

Ik heb het over de onbewuste variant hoor, doorgaans ben ik namelijk bewust als ik de zoutbus pak, dus hoeft het zout zelf niet sentient te zijn. Maar waar zit hem de kneep? Juist in de onnozele kneep, die meteen zorgt voor beduidend minder inhoud. Waar de oude bus nog 750g huisvestte, zit er nu nog maar zes ons in. Meer (onnozele) verpakking voor minder zout, blijkbaar is bij jozo alleen het zout bewust, goedzo!

  • ton zei: Ik ben meer van de kilozak. Is dat de generatiekloof?
  • Simone zei: Verwarrend hoor...deze nieuwe verpakking lijkt wel op een smoothie! Extra fijn ;-)
  • aargh zei: Hier ook kiloverpakkingen. De strooibus die bijgevuld wordt is al jaren etiketloos, ik vraag me af of daar ook al Salt op stond.

Genoten

Ik heb net, voor het eerst in jaaaaren een nietmachientje bij moeten vullen. Och wat een nostalgie. Als kind heb ik voor mijn gevoel de tijd voornamelijk doorgebracht met nieten en het bijvullen van de nietmachine. Ga er maar vanuit dat dat niet helemaal klopt. Maar zo’n doosje nietjes, met zo van die flapjes en dat je dan niet weet of je ‘m met de goede kant boven uitschuift.
De nietmachientjes uit die tijd hadden allemaal verschillende problemen. Danwel kon er geen mooi rond aantal nietjesreepjes in, zodat je ze moest breken (wat dan wel weer spannend was) en/of was de veer te strak om een goed gevuld magazijn weer dicht te schuiven.
Nee dan deze nieter: drie volle repen nieten kunnen erin en hij kan nog dicht ook. Ja dat kunnen ze daar in Hestra wel, hoera!

  • P zei: Het zijn toch wel van die messingkleurige nietjes hoop ik?
  • yak zei: @P Tot mijn grote verdriet _niet_
  • ton zei: Dit is toch nietig of vernietigend nieuws is het niet?
  • Irene zei: Wat geweldig. De titel van dit logje is ook nog samengesteld uit twee ontkenningen. Geen en not. Dat verzin je toch niet.
  • Laurent zei: Wasknijpers en nietjes, ze zijn niet meer wat het was.
  • yak zei: In de zin van was-knijper?
  • ton zei: Leve de nietenwipper!
  • Irene zei: @ton: Ik weet niet hoor. Bij wekt dat woord allerlei associaties behalve dat het een ding is voor het verwijderen van nietjes.

Muziekjes

Ik las bij Laurent over zijn geschiedenis met thuisopnames en werd helemaal week. Ik weet nog dat ik als vierdeklasser (’77)  met twee cassetterecordertjes ‘oh when the saints go marching in’ in elkaar prutste. Op de ene cassetterecorder nam ik op. Was die opname klaar dan speelde ik die af op de tweede, zodat de microfoon van de eerste recorder niet alleen mijn volgende gepruts hoorde, maar ook de eerste opname.
Allemaal lekker mono en naar ik me herinner niet meer dan getrommel en zang, want ik speelde nog helemaal niets.
Spoel verder tot mijn veertiende, want toen kwam de gitaar, en twee cassettedecks, stereo en direct met elkaar verbonden, zodat een eerdere opname niet weer door de microfoon hoefde. Het enige probleem was nog de gelijkloop van de recorders, de een was namelijk wat sneller dan de andere, wat betekende dat de eerste en de laatste opname niet zuiver ten opzichte van elkaar klonken.
Spoelen we nog verder dan komen we in ’87 en op de vier sporen cassette recorder uit. Perfect, eindeloos pielen en dan liep je bandje in de soep. Heel fijn.
De jaren negentig pielde ik nog wel, maar ik ging ook ernstig werken. Ik kon de spullen kopen die ik toen ik studeerde had willen hebben, maar nu had ik de tijd/fut/inspiratie niet om er mee aan de slag te gaan. Bovendien vond ik die vier sporen toch wel heul beperkend en pingpongen1 te eng.
Eens in de zoveel tijd keek ik weer eens of mijn computer al iets wezenlijks kon met muziek, maar dat bleef wel erg behelpen. Eind jaren negentig ging muziek er helemaal uit. Ik raakte eigenlijk geen gitaar meer aan, en de (inmiddels aangeschafte) piano en gitaren verdwenen in een kast.

Toen kwam ik in contact met een gitaarbouwer, en dat inspireerde genoeg om de gitaar weer uit de vaseline te halen. Bovendien kwam er ineens de aanvechting om buizen-gitaar-versterkers te ontwerpen en bouwen.

Inmiddels zijn we in de tijd gekomen waar mijn weblog begon, dus kunt u zich verder inlezen, maar om de muzieklijn uit te lichten zal ik nog even doorgaan.

In 2005 overleed mijn vrouw en in de periode daarna werd muziek en muziek maken een stuk belangrijker. Ook keek ik weer eens of opnamesoftware inmiddels werkbaar was en dat was het. Het enige wat nog ontbrak was het sleutelwoord prententieloos om een inmiddels gigantische stroom aan liedjes (op het ogenblik geloof ik ca. 200) op te leveren.
Het motto pretentieloos zorgde er ook voor dat ik de liedjes op mijn logje durfde te posten wat vervolgens weer een aansporing was om dingen (hoe snel en pretentieloos ook) af te maken.

Het laatste product bestaat uit een aankondiging en een linkje om te luisteren:


En zoals u ziet kunt u e.e.a. op dit linkje beluisteren.


1 pingpong=drie sporen terug mixen naar het vierde spoor om zodoende weer drie sporen vrij te hebben. Aan die mix is later niets meer te veranderen, zucht.

  • Laurent zei: Hahaa, dat pingpongen ja! Ik herinner me nog steeds de bijna-hartstilstand toen ik een nieuw spoor begon op te nemen met mijn Yamaha Mt-100 en niets hoorde, waarna ik nog nét op tijd op de stopknop drukte om te voorkomen dat ik het werk van diverse weekends uitwiste dat inmiddels naar een ander spoor gepingpongd was. Hebben we toch allemaal aan Les Paul te danken. En zó herkenbaar: tegen de tijd dat men het geld voor de spullen heeft, heeft men de tijd en energie niet meer. Ik was wel al in 1997 begonnen met hard disk recording (daarbij gebruik makend van de site van Arnoud de Jong (Verbal Jam) over de Terratec EWS-64 geluidskaart, niet ten onrechte het Stress Control Panel hetend) Mooi stukje, dat 'Iets Rustigers', trouwens.
  • yak zei: Haha, ik heb ook een mt-100. Nog verbouwd met stereo aux return.
  • Laurent zei: Ja, die dubbele bandsnelheid had Fostex destijds niet, en dat maakte heel veel uit. Goeie truc, die stereo return!