Het is net een dorrup

Als je in Utrecht woont hoor je mensen regelmatig tegen elkaar zeggen:’t is net een dorrup. Want dat is het namelijk. Je komt elkaar zomaar tegen, helemaal toevallig.
Maar vandaag bleek Utrecht zo klein dat ik zelfs iemand uit Hoogeveen tegen het lijf liep, en nog twee! Lekker gelunst met aargh dus, in stationsrestauratie De Tijd. Weet nu waarom het zo heet, ze nemen er namelijk zelf de tijd voor. En ik had een afspraak met mijn server in A’dam.
Die is weer helemaal frisch und fröhlich en ik weer blij. Ik wou dat mijn gezondheid zich zo eenvoudig liet repareren. Mijn humeur dus wel gelukkig. Tot morgen (dat is een groet, niet een indicatie van hoe lang mijn humeur mee gaat, hoop ik).

Regon

Het dak doet het!

Nou nou

Dat was gisteren echt even helemaal niks. Zelfs geen beeld meer (of komt u niet eens meer kijken?). Het is me wat. Verder houdt het qua gezondheid ook nog niet over en moet er ondertussen ook nog gewerkt worden. Er wordt niet echt gemusiceerd dus ik kan zelfs niks laten horen. Een soort van boehoe zal ik maar zeggen. Maar, er komen betere tijden (heel vrij naar Dylan)!