Put a stop to the soap opera state

Soms kan er een zinnetje echoën in je hoofd. Toen ik net de uitslag had gehoord van de onderzoeken van A. zat er steeds het zinnetje: “Is’nt life strahahahahahahange” van de Moody Blues in mijn hoofd¹. De laatste tijd, bij het aanhoren/-schouwen van de politiek komt het zinnetje uit de titel² telkens boven. Zeker na het zien van het filmpje bij Ton. Je zou bijna willen huilen.

^{1 inclusief de velelende tremolo, voorwaar geen fijne situatie dus.
2 uit ‘The Powers That Be’, van Roger waters.}

Nachtwerk

Gisteren was ik in tuimelland. In de nacht van dinsdag op woensdag heb ik namelijk gewerkt. Ingewikkelde dingen waar niets fout mocht gaan, omdat ik anders hup naar Amsterdam had gemoeten om daar de fout te herstellen, en dat is geen fijn vooruitzicht.
Het lijkt allemaal gelukt te zijn, behalve het inhalen van de slaap gisteren. Kleine hazenslaapjes, want Sinterklaas was nog niet weg (nu wel, al zijn er nog twee gootpieten aan het werk).

Ik heb gisteren wel iets bijzonders gedaan, in het coda van een liedje (dat u helaas verder niet krijgt) is een gezongen smiley opgenomen. Ik weet niet of dat een primeur is, voor mij wel:

Jezus liep op het water

En Sinterklaas op het dak. En om te zorgen dat we hier binnen niet voor Jezus hoeven spelen, moet ik in dat zelfde binnen even genoegen nemen met een aantal Sinterklazen op het dak. Zo te horen hebben ze ook een kudde schimmels meegenomen.
Morgen schrijf ik een stukje over de hemel, ik hoop alleen niet dat ik tegen die tijd, door het toedoen van Sinterklazen en schimmels, vrij zicht heb op die hemel.

Even heel stichtelijk

Pas op, plas niet in uw broek

Hieperdepiep!

Dat kun je wel zien

Hoewel… je zou me veel jonger schatten, toch?

Jubileumangst

Als het meezit wordt ik zaterdag 42 jaren oud en 18 april zou dit log zijn 5 jarig jubileum vieren. En nou voelt u ‘m aankomen natuurlijk.

Ik kan het niet verkopen om nu te stoppen, verkopen niet, uitleggen misschien wel. Daarvoor moeten we naar… IKEA. Ik ga er voor het gemak van uit dat u daar wel eens bent geweest. Als je binnen komt heb je meteen zicht op de ballenbak, dag ballenbak, dat was de ballenbak. Als u kinderen bij u heeft, geeft u die mogelijk af bij de ballenbak, dag kinderen, dag ballenbak. Hup IKEA in.
Hoe het ook zij, als u in IKEA geweest bent dan hebt u de waarschijnlijk centraal vastgelegde formule wel eens gehoord over de omroepinstallatie, gehoord wel, maar heeft u wel eens stilgestaan bij de betekenis? Ik heb het over:

Sander van zeven wil opgehaald worden uit het KINDERPARADIJS

We hebben het zo makkelijk over de ‘zondeval’, maar eigenlijk is Genesis het eerste existentialistische boek. Want vooraf aan de hap uit de verboden vrucht gaan de vraag ‘waarom?’ en de keuze ‘ja dùh’. De mens is niet gemaakt voor het paradijs, dat bewijzen kinderen dagelijks in IKEA.

Tsja en nu stap ik uit het KrakLogparadijs, dat is een keuze, heel existentialistisch. Ik vond het fijn met u en ik wil u bedanken voor al uw gezellige bezoekjes en waardevolle meepraatsels.

Adjeu, salut! Of moet ik zeggen à bientôt, het is logland immers.