MICROGELUK Met eh…

Vandaag voor het laatst: MICROGELUK MetStukjes van Jammer naar Helaas. Ik zat me net eventjes op mijn hoofd te krabben over een praktisch probleempje toen ik meteen een idee had voor een volgende voorstelling: MICROGELUK met haarstukjes, oeh oeh, wat wordt het dun daar boven.

Om (je) op te vreten

Nou, vandaag is het dus. Zoals u weet (misschien) stond Boris de vorige voorstelling op het podium, deze keer niet. Dus staat hij hier. Ik weet dat u Boris om op te vreten vindt, u ziet dat het wederzijds is. U ziet ook dat B. het met enkele gebitselementen minder doet, dat is een droevig verhaal en daar doen we vandaag niet aan, want vandaag staat in het kader van MICROGELUK MetStukjes!

Cat on a hot canvas markies

Zo’n plekje, zoekt toch iedereen. Nouja, overdrachtelijk dan. Dat is het verdriet van mens zijn. Dat je het overdrachtelijk zoekt en niet gelukkig wordt als je op een zonnescherm gaat liggen.

Extra stukje

Stuiter stuiter stuiter stuiter! Gisterenavond hebben we voor een publiek bestaande uit een kritische Boris en een ‘not amused’ Poeseke een soort van traai oud gedaan (voor zover dat kan met een improvisatietheatervoorstelling dan he?).
Boris is zo iemand van de leer:”Ik heb mijn mening pas echt gegeven als ik er iets op aan te merken heb gehad”, maar zijn opmerking kwam niet veel verder dan dat hij niet genoemd was.
Prinses Poeseke vond het allemaal wat ‘te luid’ en dat zal ze met mijn buren eens zijn geweest, die voor het eerst sinds weken zichzelf kunnen verstaan op dinsdagavond.
Ik kan niet al te hard voor mijn medestukjes spreken, maar ik heb tot diep in de nacht na zitten stuiteren en ik durf u zonder enig voorbehoud te zeggen:

Komt dat zien, komt dat zien:

Vrijdag 15 en zaterdag 16 september
Om 20.00 uur in theater Zimihc te utrecht
MICROGELUK MetStukjes
neemt u mee op een reis
van Jammer naar Helaas
Kaarten €7,-
Reserveren: 030 – 272 34 55

Zeg af wat je vrijdag of zaterag had, regel een oppas, boek die vlucht, maar doe iets, want het is het meer dan waard! Er zijn nog een aantal kaarten, anders zou ik u natuurlijk niet lekker maken.

Miepen…

Let op, er komt vandaag een tweede stukje!

kijk maar, hierboven

einde bericht/begin eerste stukje

Soms kan ik miepen. Dom, maar ik denk dat ik ergens een kast-mieper ben. Een voorbeeld? Okay, maar dan ook wel een echt voorbeeld, waarbij de ene mieper de andere treft. Als u dit te ver gaat, moet u nu wegklikken.

Ik gebruik voor mijn astma product-x, vroeger gebruikte ik product-y, product-x werkt beter, hiep hoera. Maar, wat ik u er niet bij vertel is dat het niet helemaal eerlijk is. Want product-x bevat product-y en laten we zeggen agent-z (sorry dat ik daarvoor Engels gebruik als u dat liever niet zou hebben, weet u ik gebruik verder gewoon agens, want dat is het goede Nederlands ervoor.) dus het sommetje is:

product-x = product-y + agens-z

Bent u er nog, joehoe, ja, ah fijn. Nu is het zo dat ik in deze periode van het jaar, meer last heb van mijn kwaaltje. Dus heb ik met ha. overlegd, mag ik de dosering tijdelijk in moeilijke tijden verhogen? Het antwoord was, tot mijn grote genoegen, jazeker. Dus yak gelukkig, want het helpt nog ook.
Maar edoch echter helaas, als ik moe naar bed ga (nee, even geen grappen, dit is een serieus verhaal, u gaat ook niet altijd even moe naar bed) doet mijn hartje van boempetieboem als ik dubbel gepuft heb. Het is verleidelijk om romantisch te denken dat het ergens anders van komt, maar ik denk dat het door agens-z komt, want het staat in de bijsluiter als bijwerking.
Tot zover weinig gemiep. Nu komt het mieperige: ik heb namelijk nog een voorraad product-y. Ik zou dus, als ik moe naar bed ga, een deel product-x kunnen nemen, met het geheel vernieuwde agent-z, en een deel product-y. Goed he? Alleen, en dit is het mieperige, wilde ik het overleggen met de apotheek. Gek he?

Ik bel de apotheek en verwacht meteen een ja te krijgen. Iedereen kan het op z’n vingers natellen dat dit geen kwaad kan. Ik snap achteraf ook niet goed waarom ik gebeld heb. Maar ik kreeg een medemiep m/v aan de lijn, die er op stond om het aan de apotheker te vragen. Maar die was in bespreking, dus ze zou mij terug bellen.

Zal ik u klif laten hangen, of zal ik u verlossen? Ach de klif is zo klein en laag: het mag. Goed he? Hijg danwel puf.

Wezelwoorden

Als deze week de logjes een beetje dun zijn, komt dat vanwege druk met voorstelling. Dus probeer me dat te vergeven. Als u niet komt kijken is dat natuurlijk wel extra sneu, dat realiseer ik me ook, maar ach en ook tsja.

Met het bekender worden/serieuzergenomen worden/bekritiseerder worden van de wikipedia worden ook de guidelines uitgebreider. Het is nog wel gezellig, maar de sociale druk wordt ondersteund met vrolijke doch dringende suggesties.

Zo wordt er op aangedrongen geen weasle-words te gebruiken. Men zegt dat het een leuk stukje is om te lezen…

Les triplettes de Manhattan

Voor mij was 11 september 2001 (vijf jaar terug) een gewone dag. Goed vergelijkbaar met 10 september bijvoorbeeld. A. en ik hebben gewoon de dingen gedaan die we toen deden. Nouja gewoon, de dingen van de dag. Misschien kunt u zich herinneren dat u tot laat nog voor de tv gezeten hebt, met ongeloof in de ogen wrijvend (altijd naar het midden), of hoofdschuddend. En ondertussen zat ik te knikkebollen en viel in een vredige droomslaap.
De volgende dag las ik mijn mail, ergens in de loop van de ochtend, ik denk een uur of elf, twaalf. En daarin vond ik een Weetje van de dag Extra. Met deze inhoud:

Het World Trade Center (WTC) in New York waarop zojuist een aanslag is gepleegd bestaat uit twee torens. De eerste toren werd in 1972 voltooid en heeft een hoogte van 416 meter. De tweede toren kwam in 1973 gereed en is 414 meter hoog.

Voor de torens is in totaal meer dan 200 000 ton staal gebruikt. De totale bouwkosten bedroegen zo’n 400 miljoen dollar. Eind jaren ’90 telde het WTC zo’n 450 verschillende huurders uit 26 landen.

Elke toren van het WTC heeft 21 800 ramen en 104 liften (excl. vrachtliften). De grootste liften kunnen wel 55 mensen tegelijk vervoeren. Er werken zo’n 40 000 mensen in het WTC. Dagelijks bezoeken nog eens 100 000 anderen de beide torens in New York.

Een goed moment om de krant maar eens uit de brievenbus te gaan halen. Het grote voordeel van geen televisie.

Waarom ik dit stukje schrijf? Ach ik zag in de snekbar dat er inmiddels een actiefilm over is. Waarmee de regel bevestigd is dat ellende na vijf jaar gebruikt mag worden als amusement. Maar nee, het eerste wat ik er over las viel al in die categorie, niks om me druk over te maken dus.

Het heeft overigens ook tot de film van Michael Moore geduurd dat ik bewegende beelden heb gezien van de flietuitjes. Ik moet zeggen dat het ook weinig bijdroeg.

Hoe koekjes fout kunnen zijn…

Ik ben nog van het oude stempel he? Wist u dat? Ik ben niet van de normen en waarden¹ nee, ik ben nog van de tolerantie en de vreedzame koeksistentsie. Ja, u leest het goed, koek! Want daar gaat dit stukje eigenlijk over.
MICROGELUK MetStukjes² kwam in de afgelopen weken in mijn huis samen³ en in die tijd zijn er meerdere koekincidenten geweest. Zo was er de keer dat ik de dag erna concludeerde dat er nog één (zegge 1) mini-stroopwafeltje over was en dat het zakje niet dicht gedaan was, zodat ik met een eng, klef, slap, zielig, minisiroopwafeltje de volgende dag de koffie heb moeten doen.
Indrukwekkender was de hele rol pure chocolade tarwebiscuit, die sniekie sniekie wegverorberd werd, waarbij ik hooguit twee koekjes op heb en mees en lichtjuf de rest.
Blijkbaar heb ik mijn ongenoegen voldoende laten blijken, want de afgelopen keer waren er:

1. Een rol chocolade biscuitjes (Edah)
2. Een zakje minisiroopwafeltjes (Edah)

Och, zei mees, ik zie het al het zijn de verkeerde, hier zit suiker op. Nee mees, zo werkt dat niet, ik ben van de KOEKsistentie, vreetzame in dit geval. Dus geen koekje is minder dan een ander koekje.

De double blind test met de minisiroopwafeltjes wees uit dat het verschil microminimaal was, gelukkig. Maar bij nadere inspectie bleek er toch iets mis met de biscuitjes. Ik mag dan nog van de oude tolerantie zijn, maar de opdruk van die koekjes, dat kan niet he? Toch? In de van Dale zit er niets tussen bisjaar en bismarckharing, waarbij ik de Edah wil bedanken voor het feit dat hij/zij me in contact gebracht heeft met deze twee fraaie woorden. Zoek ze ook es op.

1 nouja, die had ik al he?
2 15 en 16 september in theater Zimihc te Utrecht, reserveren 030 – 272 34 55 http://microgeluk.nl
3 met oprechte excuses aan de buren.

Er is hier maar een echte man en dat is Ansis*

Volgens mij heb ik wel eens verteld dat ik niet stapeldol ben op werkmannen. Maar slechte ervaringen uit het verleden zijn geen garantie voor de toekomst. Zo bleek maar weer, toen DB en RDO bij mij langs kwamen om mijn cv-ketel te survussen. Ik weet niet wie van de twee RDO (spreek uit Erdo) en DB (spreek uit Dee Bee) was, maar een van de twee was het slaafje (de langste, dus laten we die Erdo noemen) en de ander de meester (voor het gemak dus Dee Bee). Dee Bee instrueerde Erdo in de kunst van het ketelonderhoud. Eerst mocht Erdo de koperborstel aangeven (die lag onder de klep, moest Dee Bee nog instrueren), later moest hij ook dingen bij de ketel doen, terwijl Dee Bee hem initieerde in de geheimen van ketelontstekingen die bij elke fabrikant anders heten. Mij ging het boven mijn door genderproblematiek aangedane pet en ik trok mij terug. Toen ik even later terug kwam om te kijken hoe het met het college ging, zag ik daar drie echte mannen het schoons van de keteltechniek aanschouwen. Helemaal links Erdo die wat onwennig maar toch geboeid naar de inwendige mens van de ketel stond te kijken, daarnaast de geroutineerd instruerende blik van Dee Bee en tot slot de alles begrijpende blik van Boris, die alles gevolgd had. Toen Dee Bee omlaag keek, keek Boris terug¹:”Dee Bee, volgend jaar doe ik het zelf”, leek hij te denken.

Erdo mocht de adminstratie afronden, het formulier klaar maken waar ik mocht tekenen voor eh, nouja ik mocht tekenen én hij mocht de sticker schrijven. Bijna had hij al aan de sticker gepullekt toen Dee Bee (even zijn meestersstatus vergetend) heel lief vroeg:”Mag ik ‘m plakken?” Ik keek Boris aan en Boris mij, ik zag het respect uit zijn blik verdwijnen. Ineens was Boris weer de enige echte man in het huis.

* In mijn T9 woordenboek komt altijd eerst Ansis te staan als ik Boris type. Weet iemand wat Ansis is?
1 Und wenn du lange in einen Abgrund blickst, blickt der Abgrund auch in dich hinein.

De spin en de niet reproduceerbare fout

Werkkamerblues, dat is het. Oh, u verwachtte een parabel, of een fabel, nee sorry. Dit is mijn uitzicht¹ en de niet herhaalbare fout is mijn probleem. Het voordeel van het niet herhaalbaar zijn van een fout is dat hij waarschijnlijk niet vaak voorkomt. Het nadeel is dat je weet dat hij voorkomt en dat je hem, tot hij herhaalbaar is, niet kunt oplossen…
Ondertussen wordt de weps leeggezogen, kijk dat is een heel ander lot. Ik ga maar even een hapje eten, dat helpt vast om er straks weer frisch naar te kijken, hm, spinaziesoep².

1 Het is altijd jammer dat je niet goed kunt zien hoe gigantisch die spin is. Als u bedenkt dat het slachtoffer een groot formaat weps is, helpt dat misschien? Moet er niet aan denken hoe groot spin wordt na versopping van weps.
2 Hee, die is leuk, spin-azie-soep, laat het recept van die soep nou net uit Indiah komen. Er zit trouwens geen spin in, dat dan weer niet.