yak en de iederwijs bouwvakkers

Las vandaag dat Iederwijs-onderwijs in opspraak is. Ik kan me sinds vandaag weer iets beter voorstellen waarom. Ik had al eens geschreven dat  het casco van onze flat wordt opgeknapt. Volgens mij heb ik zelfs laten vallen dat dat niet helemaal geweldig gaat, maar ik geloof dat we nu kunnen stellen dat we gewoon met een iederwijs-aannemer te maken hebben.
Elke ochtend komen ze bijeen en zegt de opzichter: “Jongens, waar hebben jullie vandaag nou eens zin in.” Nou, dat is spannend, want elke dag mogen ze weer helemaal zelf verzinnen wat ze willen doen en ze geven zelf aan waar ze aan toe zijn.
De ene dag zegt er iemand: “ik wil de voegen uitbikken”, een andere dag: “ik wil met de drukspuit spelen” en dat mag allemaal, want het is goed voor ze.
Vorige week was het regenachtig en had niemand zin om naar buiten te gaan. Toen had de opzichter een verrassing: “Jongens, weten jullie wat we gaan doen? We gaan lekker tekenen, we gaan papiertjes maken met NAT erop!” Eigenlijk is dat niet iederwijs, maar ze vonden het wel leuk. Het ene briefje werd nog mooier dan het andere. Met verschillende kleurtjes hadden ze, netjes met een lineaaltje de prachtigste briefjes gemaakt.
“Ja, maar nu moeten we ook wat gaan verven om ze te kunnen gebruiken!”, had toen een van de mannen gezegd.
“Nou, ik heb goed nieuws, want kijk eens wat ik hier heb?”
“Ooooohhh, schuurpapier!”
“Ja en daarna mogen jullie binnen gaan schilderen!”

Vandaag zag ik dat na het schilderen weer iemand zin had om het er weer af te schuren, maar ja, dat is iederwijs natuurlijk.
Ohja, eentje had het idee om eens flink de hogedrukspuit te richten op de ruiten, dat ze weer schoon werden. Helaas zitten daar gaatjes in, dus werd het binnen weer een beetje nat. Maar ja, correctie hoort niet bij iederwijs, dat is heel slecht voor ze…

yak en de vleesvervanger ‘that dare not speak it’s name’

Ik heb het natuurlijk over Valess en het ‘dare not speak…’ slaat in
dit geval niet op de vermeende dubbelzinnigheid van de naam, maar op
het feit dat het geen vleesvervanger mag heten. Vleesvervangers zijn
namelijk: ‘dull dull dull’! Of je ze nou Quorn of Tivall noemt,
iedereen denkt: “Tofu!”, zelfs als er geen sojaboon in zicht is. En
iedereen welk imago tofu heeft (hoe lekker het ook kan zijn)!
Nee Valess is een ‘nieuwe variatie op vlees’. Dat klinkt in een
boardroom meeting natuurlijk erg goed, maar doet bij mij toch erg de
tofubel rinkelen. Het is gemaakt van: melk… M’kay, melk, kwam dat
niet van een, kom help me eens, koe? En toegegeven hij hoeft er niet
voor dood, maar ik neem aan dat die koe niet naar het koeienkerhof gaat
als hij een paar jaar pensioen heeft genoten na uitgemolken te zijn.
Welnee die gaat ‘knal’ het schap naast de Valess in, in een groen
styro-bakje. Het wachten is nu natuurlijk op de bio-valess en adopteer
een Valess-koe.
Maar je bent vegetariër of niet: dus yak kocht Valess, twee mediterrane
dingen en hompige dingetjes. Nee laat ik even kijken hoe ze dat zelf
noemen: Valess Mediterraan en Valess mini’s mild gekruid waarbij ik toe moet geven dat ik niet had gezien dat de mild gekruiden gekruid waren.
Hoe smaakte het? Woh, als ik het moet omschrijven kom ik hier op uit:
het mondgevoel van vis (houd niet van vis) en de smaak van een slechte
diepvrieskipschnitzl.
Conclusie? Tivall is véél lekkerder, maar mindervlezig en toegegeven,
dit is het vlezigste nepvlees (op Chicken McNuggets na) dat ik ooit
gegeten heb. Ben alleen niet overtuigd dat het nu de aspecten van vlees
zijn waar je op zit te wachten.

yak ziet in merknamen vaak genie-taal

Het begon allemaal met jif. Nee, met jif was niks raar, totdat ze allesreiniger gingen maken. Jif-allesreiniger, grote campagne met radiospotjes (werkte toen met sky-radio-liefhebber op één kamer). Een juffrouw riep om Jif-allesreiniger en dat gaf een probleem, in mijn hoofd, weet niet of er meer mensen last van hadden.
Het woord allesreiniger begint met een harde ‘a’ (als dat zo heet), maar als je er Jif voor zegt, rijg je ze al snel aan elkaar om de a zacht te kunnen maken. Leg je dan ook nog nadruk op de eerste lettergreep (want je roept iemand), dan gaat de ‘f’ bij de tweede lettergreep horen en hoor je: Ji-fallesreiniger. Ik ga niet spellen wat ik hoorde, maar uw fantasie is waarschijnlijk erg genoeg om hier wat mee te kunnen.

En het probleem groeit. Als je nu een nieuw product op de markt brengt moet het internationaal gebruikt kunnen worden. Dus Jif werd Cif, wat mij weer doet denken aan een van de populairdere geslachtsziekten. Dus wordt Cif-allesreiniger wel heel bizar.

Maar het is nog niet klaar, er is nu een nieuwe vleesvervanger, waar ik later meer over zal schrijven, maar die moest ook een internationale naam hebben. En dat is ‘Valess’ geworden, spreek dat eens slordig uit!

yak en het frituurvet mysterie

Op een dat lag het er. Hoe het er kwam weten we niet, maar waarschijnlijk heeft iemand gedacht dat vogeltjes oud frituurvet wel lekker zouden vinden en heeft de harde klont uit de pan geschept en op een struik gegooid naast onze berging.
Ik voel me best af en toe geroepen iets aan de netheid van de buurt te doen, maar om iemands frituurvetklomp weg te halen, dat trek ik niet.
Het lag er een week, het lag er twee weken, maar plotseling werd mijn verbazing dan toch geschetst door een krimpende hoeveelheid frietenvet. Iets waarvoor de sneeuw dus wel goed is. Vogeltjes denken “Nah, sneeuw, geen sin om te groafen, hee daar lich een klomp vet, jonges, nassen!”.
Helaas is deze smulpartij opgehouden toen de sneeuw weg was, maar ik denk dat het gevogelte zeker al een liter vet naar binnen heeft gewerkt.
Zag gisteren een koolmees zitten op een hekje, glitterbroek aan, bakkebaarden, zonnebril op, die een niet slechte, nadaagse uitvoering van “that’s alright momma” ten beste gaf. “Ah-ha-ha, thank you very much!”

P.S. Nieuwste naam van Boris: Ace Borretti, “What a guy”.

yak en kater maken het goed

Even een katerbelletje. Heb niet zoveel tijd voor lange verhalen nu, ben namelijk beetje druk baasje. Het gaat heel goed met Boris, de laatste naam is Borrimeüs en het blijkt een vreetkees te zijn (zou het dan toch waar zijn wat ze over mannen zeggen?).
Heb allemaal ideeën voor stukjes, maar die houdt u tegoed zal ik maar zeggen.
Tot gauw!

yak en het Duitsch

Ik weet niet of het inmiddels zelfs salonfähig is om the Duits weer mooi te vinden, maar ergens in de afgelopen vijf jaar ben ik echt van het Duits gaan houden. Je kunt er zulke mooie zinsconstructies mee maken en ze hebben zulke mooie uitdrukkingen. En daarvoor hoef je helemaal niet bij Goethe te zijn hoor! Dit is van de Synfonische Rockgroep Grobschnitt:

Und es geschah am 26. Tag des 7. Monats, da
trat des Herrn Engel zu Moses und sprach: “Sage Deinem Volke, es möge sich
versammeln am dritten Tage auf dem ölberg und der Herr wird sich Euch offenbaren.” Und am
dritten Tage versammelten sich die Gläubigen am ölberg, aber er, der Herr, er erschien
nicht.

Und die Glzäubigen harrten der Dinge und sie harrten drei Tage und drei
Nächte. Langsam bekamen sie kalte Füße und das Brot ward alle. Am vierten Tag begann es
zu regnen; am fünften schneite es bereits, doch die Gläubigen harrten unentwegt aus.

Die Jahre gingen ins Land, und die Gläubigen warteten hungrig und mit
kalten Füßen auf den Herrn und kein Klagelaut kam über ihre Lippen. Und sie warten
heute noch auf den Herrn wie vor 2000 Jahren und niemand fragt sich: “Wie lange
eigentlich noch?”

Mooi he? Er was één probleempje, alle accenten waren weg, gewoon weg. Sommige woorden zijn eenvoudig te raden, maar ik moest even nadenken bij f**en, daar stond een sterretje te weinig voor het F-woord, gelukkig moest het gewoon füßen zijn.

yak’s mond valt open

yak leert meer over kou

Eerst even een stukje tekst van iemand anders, dan het verhaal:

Freezing

If you had no name
If you had no history
If you had no books
If you had no family

If it were only you
Naked on the grass
Who would you be then?
This is what he asked
And I said I wasn’t really sure
But I would probably be
Cold

And now I’m freezing
Freezing

Want zo kwam het namelijk bij mij ook binnen. Ik vertelde u gisteren over Boris en citeerde daar Suzanne Vega van de cd Songs from the liquid days van Phillip Glass en wel het nummer Lightning.
Omdat ik de tekst wilde linken googlede ik er even naar en vond een prachtige site met al haar teksten, zelfs de teksten die ze zelf niet gezongen heeft.
Een andere tekst van de Glass cd is Freezing, waarvan de tekst hierboven staat. Het blijkt te gaan over haar Puerto Ricaanse vader, die niet haar vader bleek te zijn en dat haar geschiedenis, persoonlijk en cultureel, niet bleek te kloppen.
Haar vader had wel eens zulke (zie boven) vragen aan haar gesteld:

Because I remember my father once asking me those questions exactly and, of course, later on I found out why.

En zo ziet maar weer, dat teksten soms minder hypothetisch zijn dan ze in eerste instantie lijken.

yak laat Boris kennis maken met de dames

Ik had het gisteren even grappend over de herenliefde, ik kan u zeggen dat Boris bewezen heeft ook van dames te houden…
Nu onze dames nog en wel op een andere manier. Sommige mensen hebben moeite hun pensionering te aanvaarden. Nu is daar al enige ingreperij voor gedaan, maar het blijft spannend hoe hij zal omgaan met onze dametjes.
Het was al te verwachten natuurlijk: Boris gedraagt zich zo goed als voorbeeldig (heeft alleen even meegeblazen toen de dames daarmee begonnen) en de dames vinden het heel eng. “But give it rain of waiting time and it will surely pass.” zou Mw. Vega zeggen.
Wat mij weer op mijn avondeten brengt, want wat is het Tivall Fijn gehakt toch lekker!

yak valt voor de herenliefde

Wij waren helemaal voorbereid, echt! Alles stond klaar, de woonkamer was helemaal aangepast als tijdelijk verblijf zonder mogelijkheid tot hoge sprongen. De dames waren voorbereid, uitgelegd dat ‘de man van hun dromen, wat die dromen ook moge wezen’ zou komen.
Zondag in de loop van de dag dus, wij zouden nog één nachtje samen hebben, om het af te leren. Toen ging, om half acht, de telefoon (vroeger zou je tring geschreven hebben maar nu is het tudeludelu briiiiieeeet tudeludelu briiiiieeet): “is het goed dat ik Boris vanavond breng”. Gretig als wij waren zeiden we vanzelfsprekend ja. En vanaf dat moment hebben we eigenlijk bij voortduring een Boris in onze armen of op schoot gehad. Kon zelfs geen stukje schrijven, want dat vond hij niet goed. Hij moest zoveel inhalen.
Anders gezegd, we zijn helemaal smoorverliefd en komen nergens anders meer aan toe.
Qua van naam zijn er al weer zoveel bijnamen langs gekomen dat het te veel en te indiscreet is om die hier allemaal te noemen. De gekste tot nu toe is ‘Mansje Toet’, in de verte afkomstig van Monsieur Mange Tout.
Moet nu helaas op houden, want er moet weer geknuffeld worden…

ANTI-GARFIELD TOEVOEGING

Om voor eens en voor altijd die indruk weg te nemen is hier nog een zogenaamd headshot van Garfield, eh Boris MT:

Wat een ventje he?